สัญญา-2

วันนี้ก็เหมือนอย่างเคย ผมมานั่งรออริยาที่เดิมใต้ต้นไม้ต้นใหญ่

—เอ้า ท่านอาภากร หายไข้เเล้วฤาเจ้าคะ

—หายเเล้วขอรับ ยาที่เจ้าให้ข้าไป มันกินเเล้วชื่นใจดีหนา ข้ารู้สึกหายไข้เป็นปลิดทิ้ง

—ที่ข้านัดกับเจ้าไว้เมื่อวาน เจ้าคงยังไม่ลืมใช่ฤาไม่

—ข้าจำได้เจ้าค่ะ

เสียงเล็กเเหลมตอบกลับมา พร้อมกับยิ้มรับ ใบหน้าของนางช่างงามเหลือเกิน

—หากข้าฝึกเสร็จข้าจักมารับเจ้าที่นี่ ตอนค่ำนะ

ผมจักต้องไปฝึกให้กับทหารรุ่นใหม่เพื่อเตรียมพร้อมกับศึกใหญ่ในวันข้างหน้า ผมละอยากให้ถึงตอนค่ำเร็วๆ

.

พลบค่ำเเล้ว ผมมารอนางอย่างที่สัญญาไว้ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ คืนนี้เราจักเข้าไปในเมืองที่มีเเสงไฟประดับอยู่ในคืนงานเทศกาล

สักพัก ผมเหลือบไปเห็นอริยาที่กำลังเดินมาทางผม พร้อมกับถือตะเกียงไม้อันเล็ก นางคงกังวลว่าระหว่างทางมันจะมืดจนมองกระไรไม่เห็นเป็นเเน่

คืนนี้นางใส่ชุดใส่ชุดสีชมพูอ่อน มวนผมขึ้นไปแล้วปักปิ่นสีเหลืองทองเเวววาว ผมไม่เคยเห็นนางใส่ชุดนี้มาก่อน มันงามมากจนทำให้ผม เข้าไปอยู่ในภวังค์ของตัวเองสักพักใหญ่จนนางเริ่มเรียก

—ท่านเป็นกระไรหรือเปล่า รีบเดินทางกันดีกว่าหนา ข้ากังวลว่าขากลับมันจะดึกเกินไป

—อืม

ระหว่างทางเราพูดคุยเเลกเปลี่ยนเรื่องราวอย่างสนิทสนม นางว่านางเป็นลูกสาวของนางบำเรอผู้หนึ่ง นางถูกรังเกียจมาโดยตลอด นางจึงตัดสินใจที่จะออกจากวังเเล้วมาใช้ชีวิตกับชาวบ้านธรรมดาๆ

เราเดินทางมาถึงประตูเมือง ที่นี่ถูกประดับไว้ราวกับเป็นเมืองเเห่งเทพ มีไฟสีส้มสลัวประดับอยู่ตลอดทางพร้อมมีร้านขายขนมมากมายที่เราไม่เคยเห็น

—รอข้าเดี๋ยวนะ

ผมตัดสินใจที่จะไปซื้อขนมสีชมพูอ่อน ฟูๆนุ่มๆที่วางขายอยู่ตรงนั้นให้นาง นางจักชอบมันไหมนะ

—รอนานฤาไม่

—ไม่นานเจ้าคะ ท่านซื้อกระไรมา

—นี่เรียกว่า สายไหม เจ้าลองชิมดูสิ่

คนตัวเล็กข้างหน้ารับขนมฟูๆที่เสียบไม้ที่มือผมไป พร้อมกับชิมรสชาติของมัน สีหน้านางบ่งบอกว่ามันมีรสชาติที่อร่อยมาก ไม่นานนักนางก็กินมันจนหมด น่าเอ็นดูจริงๆเลยเเม่นาง

—อร่อยฤาไม่

—อร่อยเจ้าค่ะ

ผมเดินตามร้านค้าเรื่อยๆเพื่อดูว่ามีของชิ้นไหนที่นางถูกใจบ้าง เเต่เเล้วนางก็หยุดเดินเเล้วหันมาหาผม

—มีกระไรฤา

—ข้าอยากไปดูบ่อบัวที่หอ บงกช เจ้าค่ะ ท่านพาข้าไปได้ฤาไม่

—ได้เเน่นอน ตามข้ามา

ผมเคยมาเข้าเฝ้าท่านเจ้าเมืองที่นี่ ผมรู้จักเส้นทางในการไปหอต่างๆดี เเต่ก่อนจะไปหอบงกช ผมได้เดินลัดไปทางสวนดอกไม้ของเมือง4เทพ

ดอกไม้เหล่านี้เขาว่ากันว่าเกิดมาจากเหล่าเทพอยากตกเเต่งเมืองนี้ให้มีสีสัน

ริมสวนมีคนขายดอกไม้อยู่ เราไม่สามารถเด็ดดอกไม้เองตามใจชอบได้ ต้องซื้อจากคนขายเท่านั้น ผมเดินเข้าไปเลือกดอกไม้สีเหลืองอัมพันในราคาไม่กี่บาทเเต่ผมว่ามันสวยดี ยิ่งมาอยู่ในคืนวันเทศกาลเเบบนี้ยิ่งสวย สวยเหมือนกับอริยาเลย

ระหว่างที่ผมกำลังซื้อดอกไม้หลากสีพวกนี้ อริยาก็ขอไปเดินเล่นในทุ่งดอกไม้ข้างหน้า ผมจึงเดินตามไปแล้วหยุดที่น้ำพุกลางทุ่ง

—ข้าให้เจ้า

อริยาไม่ได้พูดกระไรกลับมา เพียงเเต่งุดหน้าหนีผม พร้อมรับดอกไม้ในมือผมไปดอมดมเหมือนกับผีเสื้อตัวน้อย ที่กำลังดูดน้ำหวานในดอกไม้ ยิ่งนางอยู่กับดอกไม้ นางก็ยิ่งสวยไปอีก ผมหลงรักนาง นางผู้นี้เเหละคือคู่ชีวิตของผม

..._______________________________...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***