ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละเนี่ย
ที่ไหน
ริน
นี่เรา.. ตายแล้วจริงๆหรอ
ฟาง เหวย
ไม่ต้องกลัวไปหนุ่มน้อย (ภาษาจีน)
ริน
เอ๊ะ ผมฟังคุณออกได้ยังไง
ฟาง เหวย
เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอ
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วย
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
ช่วยทำให้ร่างของข้าไม่ต้องเสียใจเพราะความรักที..มันเจ็บปวดเกินไป
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
เจ้าต้องอยู่ในร่างของข้า
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
เจ้าเอาร่างของข้าไป
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
เรื่องนั้นไว้ข้าค่อยคิด
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
แล้วเจ้าตกลงหรอไม่
(ภาษาจีน)
ฟาง เหวย
ขอบใจเจ้ามาก//หายไป
(ภาษาจีน)
เมื่อรินกระพริบตา รินก็พบว่าตนอยู่ที่ที่ไม่คุ้นเคย
ฟาง เหวย(นายเอก)
อือ//งัวเงีย
หลิน(มือขวานายเอก)
คุณชาย!!
หลิน(มือขวานายเอก)
คุณชายฟื้นแล้ว!! //ตะโกน
ฟาง เหวย(นายเอก)
//ยังตื่นไม่เต็มที่
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:ฟางลูก
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:เป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย
ฟาง เหวย(นายเอก)
//พึ่งได้สติ
ฟาง เหวย(นายเอก)
พวกคุณเป็นใคร
ฟาง เหวย(นายเอก)
แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละเนี่ย
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:ตามหมอมา!
เป็นทุกอย่าง
หมอ:ทุกท่านออกไปก่อนขอรับ
ฟาง เหวย(นายเอก)
เอ๊ะเดี๋ยวผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
เป็นทุกอย่าง
หมอ:ต้องตรวจขอรับคุณชาย
เป็นทุกอย่าง
หมอ:คุณชายความจำเสื่อมขอรับ
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:จำแม่ได้มั้ยลูก
ฟาง เหวย(นายเอก)
//ส่ายหน้า
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:โถ่ลูก//กอด
ฟาง เหวย(นายเอก)
(คงต้องพูดภาษาโบราณกับคนพวกนี้สินะ)
ฟาง เหวย(นายเอก)
งั้น..ข้าขอออกไปด้านนอกก่อนนะขอรับ//รีบวิ่งออกไป
หลิน(มือขวานายเอก)
ให้กระหม่อมตามไปมั้ยพะยะค่ะนายหญิง
เป็นทุกอย่าง
แม่นายเอก:ตามไปห่างๆก็พอ
หลิน(มือขวานายเอก)
พะยะค่ะ
ฟาง เหวย(นายเอก)
สวยจัง..
ฟาง เหวย(นายเอก)
แล้วที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย
ฟาง เหวย(นายเอก)
โอ้ยเจ็บ! //จับจมูก
Comments