(เว่ยเว่ย : ท่านแม่!! ) อ้ะ! ฝันแบบนี้อีกแล้วรึ แปลกจริง (หัวหน้าแม่บ้าน) : ตื่นได้แล้วไอ้ขยะ!! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ห้ะ!! (เว่ยๆ): ตื่นแล้ว เจ้าคะ (หัวหน้าแม่บ้าน) : ไปทำงานได้แล้ว!!
(เว่ยๆ:ต้องไปทำงานแล้วรึนี่) : เจ้าคะ เจ้าคะ (หัวหน้าแม่บ้าน) : อย่าลืม!! นะว่า แกนะ เป็นแค่ ลูกของไอ้องครักษ์กับยัยองค์หญิง นั้นนะ!! (เว่ยๆ): ข้าไม่ลืมหรอก เจ้าคะ (หัวหน้าแม่บ้าน): ให้มันจริงเถอะ
(เว่ยๆ:เดินไป) (เว่ยๆ):ถึงละ
(วานซั่วซื่อ):เจ้านะ (เว่ยๆ): ข้ารึ เจ้าคะ (วานซั่วซื่อ):เจ้านั้นแหละ (เว่ยๆ): เจ้าคะ มีไร รึ เจ้าคะ (วานซั่วซื่อ): เจ้านะ ไอ้คนชั้นต่ำ เจ้ารู้ไมว่าข้าเป็นใคร (เว่ยๆ): ข้ารู้ เจ้าค่ะ ท่านคือ ลูกของภรรยาไม่เป็นไรหรอก เว่ยๆ "อ้ะ คุณชายรู้จักชื่อ ข้าได้อย่างไรเพคะ "
ข้าเป็นเจ้าชายที่นี้จะไม่รู้ว่า ใครชื่ออะไรได้ยังรึ "เอ้งั้นรึเพคะ ท่านชาย "
ใช่สิ "เสียงอันนุ่มนวลตอบ"
เพคะ งั้นข้าขอตัวนะเพคะ "ยิ้มและเดินจากไป"
เจ้านี่ ชังน่ารัก เสียจริง "เว่ยๆ เจ้ารู้มั้ยนะ ว่าข้าเป็น คู่หมั้นของเจ้า"
อ้ะ เมื่อกี่ ท่านชายยิ้ม น่ารักจัง แต่ข้าคง ไม่มีสิทธิ์คู่กับท่าน เพราะข้า นั้น"ท้อง"กับใครก็ไม่รู้ ข้าแท้งก็ไม่ได้ ลูกข้า ทั้งคน ข้าจะx่าลูก ตัวเอง ได้ลงคอกันนะ แม่จะดูแลเจ้าเองนะ ลูกรัก
เจ้าท้อง รึข้านึกว่า เจ้าเป็นคู่หมั้น ของข้า!! "เสียงอันเย็นชาตอบ"
อ้ะ! ท่านชาย ยังไม่ไปอีกรึเพคะ!
ใช่ข้ายังไม่ไป!! เจ้าท้องกับใคร ห้ะ!!
ข้าก็ไม่รู้ว่าข้าท้องได้ อย่างไรเพคะ ตอนนั้นข้าได้ พลาดท้องกับใครก็ไม่รู้ เพคะ แต่วันนั้น ข้าโดนวางยา ตื่นมาอีกที เจอคน คนนั้นก็หลับ สนิท เพคะ
ดีข้าจะได้รับ "เจ้า" เข้าวัง เพราะข้าคือ คน คนนั้น ไงละ
อ้อเพคะ ห้ะ! ท่านนี่นะ
ข้า ขอโทษที่ข้า ไม่ได้บอกนะ,,
เพคะ ข้าไม่โกรธ แต่ข้าจะฆ่าท่าน
ข้าขอโทษจะ เมียจ้า !
มานี้เดี่ยวนี!! [วิ่งไล่] ขอโทษจะเมียจ้า [วิ่ง] ขอโท— [ถีบ]
. จบ
ก็นี่ละคะ ชีวิตของข้า ถ้าอยากให้มาเขียนต่อให้ เพคะ พิมใต้คอมเมนต์ เยอะๆนะเพคะ คนอ่านทุกท่าน แม้ แต่ ท่านชายและท่านหญิงทั้งหลาย แหล จะให้มีตอนพิเศษ พิมมานะเพคะ ไปละบาย~~~
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments