ตอนที่ 3 :คน ผี ปีศาจ โอย...น่ากลัว

Chapter 3 : คน ผี ปีศาจ โอย...น่ากลัว

ขณะนี้เป็นเวลาสองทุ่มสี่สิบเจ็ดนาทีแล้ว ไอ้คุณชายโซลเมื่อไรจะกลับมาสักทีห๊า!!!! \>O< นี่ตั้งแต่เช้าจรดค่ำฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนะ นอกจากน้ำลายที่กลืนเข้าไปเนี่ย

เอี๊ยด...!!!!

อ๊ะ!เสียงรถจอดนี่หว่า ในที่สุดก็กลับมาแล้วสินะ

“ชิ!ไอ้โซลบ้า!!” ฉันพูดออกมาเบาๆ แล้วแลบลิ้นใส่โซลในขณะที่ ฉันกำลังแอบมองเขาจากทางกระจก ก่อนที่จะปิดผ้าม่านทับบานหน้าต่างไป

ห้านาทีผ่านไป โซลก็เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ซึ่งมีฉันนั่งรอเขาอยู่ตรงปลายเตียง และทำหน้าหงิกหน้างออยู่

“ยิ้มอะไรมิทราบ!!” ฉันถามอย่างไม่สบอารมณ์ โซลไม่ตอบแต่โยนกระเป๋าที่เขาถืออยู่มาให้ฉัน นี่มันกระเป๋านักเรียนนี่หว่า

“ฝากเอาไปเก็บ แล้วจัดตารางสอนวันจันทร์ให้ก่อนด้วยนะ อ้อ นี่ของเหลือ” โซลพูดพลางเดินมาหยิบชุดนอนในตู้เสื้อผ้าและผ้าขนหนู แล้วยื่นถุงอะไรบางอย่างให้กับฉัน ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป แถมถือถุงที่มีอะไรบ้างอย่างอยู่ภายในเข้าไปด้วย

ฉันแกะถุงที่โซลยื่นให้ออกมา นี่มันกล่องข้าวนี่หว่า โอ๊ะ!แถมข้างในเป็นข้าวหมูแดงของโปรดฉันเลย ว่าแต่มันของเหลือตรงไหนวะ ยังร้อนๆอยู่เลยด้วยซ้ำ จับดูก็รู้ว่าพึ่งไปซื้อมา งั้นไม่ขอรอช้าล่ะนะ ทานล่ะนะคะ!!!!

ผ่านไปสองชั่วโมง เชื่อมั้ยล่ะว่าคุณชายโซลยังไม่ออกมาจากห้องน้ำเลย สงสัยไอ้นี่จะเจ้าสำอางจัดแน่ๆ ว่าแต่เมื่อไรจะออกมาฟะ ฉันฉี่จะราดอยู่แล้วนะเฟ้ย!!!! โอ๊ย...!!!!เดี๋ยวแม่งฉี่ซะตรงนี้เลยหนิ

แอด...

โอ้ ออกมาสักที แต่ เฮ้ย!!!! OoO น...นั่นน่ะเหรอชุดนอน ฉันต้องนอนกับคนที่แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะ นอนกับคนที่ใส่บ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวเนี่ยนะ แต่เดี๋ยวก่อนดิ แล้วชุดนอนที่เขาหยิบจากตู้เสื้อผ้าไปเมื่อกี้ มันหายไปไหนอ่ะ

“มองอะไรของเธอน่ะ!!!!” โซลถามเสียงดัง แล้วเอาผ้าขนหนูมาปิดหน้าอกที่เปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้ รู้สึกว่าจะเขินด้วยนะน่ะ

“มองคนรวยใส่บ๊อกเซอร์นอนตัวเดียว” ฉันตอบ

“แล้วทำไมอ่ะ มีปัญหานักเหรอไง หรือว่าสมองกลวงๆของเธอ ยังคิดว่าฉันจะปล้ำเธออีก ถ้าใช่ก็ฝันไปได้เลย ถึงบ๊อกเซอร์มันจะควักโซลน้อยออกมาได้ง่ายก็เถอะ แต่ทั้งฉันและโซลน้อยก็ไม่มีวันที่จะพิศวาสเซย์กับเซย์น้อยของเธอหรอก จำไว้!!”

“อ๊าก...!!!!นายพูดออกมาได้ไงฮะ ไอ้น้อยๆเนี่ย!!!!” ฉันโวยวายออกมา อย่างรับไม่ได้กับคำพูดชวนทะลึ่งของไอ้คุณชายโซล

“คนมันมีปากมีลิ้นนะเว้ย จะให้พูดออกมาไม่ได้เหรอไง!!”

“ฉันไม่พูดกับนายแระ” ฉันพูดแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

“เดี๋ยวๆ” โซลพูด ฉันจึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าเขา

“อาบน้ำเลยด้วยล่ะ ฉันไม่อยากนอนกับคนซกมก ชุดนอนกับผ้าขนหนูอ่ะ เตรียมไว้ให้แล้วนะ อ้อ ชุดชั้นในด้วย”

“นี่นายเตรียมชุดชั้นในให้ฉันเหรอ!!” ฉันถามอย่างอายๆ

“ใช่ดิ คนเขาอุตส่าต์ไปซื้อมาให้” โซลพูดหน้าตาเฉย ฉันรู้แล้วล่ะว่าถุงที่เขาถือเข้าไปในห้องน้ำมันคืออะไร

“ไอ้บ้า!!!!” ฉันด่าโซล

“งั้นเธอก็บ้าเหมือนกันที่คุยกับคนบ้ารู้เรื่อง!!”

“นาย...!!!!”

“รีบๆไปอาบน้ำได้แล้ว ตัวเหม็นอย่างกับศพหมา ยัยซกมกเอ๊ย!!”

“ว่าแต่เขาซกมก ตัวเองก็เหมือนกันแหล่ะ แหว่ะ ห้องก็สกปรกแถมทิ้งบ๊อกเซอร์เน่าๆไว้บนเตียงอีกต่างหาก!!”

“เธอเอาบ๊อกเซอร์ฉันไปซักงั้นเหรอ!!!!” โซลหันไปกระชากผ้าห่มออก เหมือนหาอะไรบางอย่าง แล้วหันมาถามฉัน

“นายเป็นคนสั่งให้ฉันทำความสะอาดห้องเองหนิ”

“อ๊าก...!!!!เธอตายแน่ยัยศพหมา!!!!” โซลพูดหน้าแดงด้วยความโมโห แล้วรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันจึงรีบหลบเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูและล๊อคประตูทันที

ปังๆๆๆๆ...!!!!

“เปิดเดี๋ยวนี้นะยัยศพหมา!!!!” โซวพูดตะโกนข้ามฝากเข้ามาในห้องน้ำ แล้วทุบประตูไปด้วย

“อะไรกันอ่ะ นายโมโหฉันทำไมเนี่ย!!!!” ฉันตะโกนถาม

“เธอเอาบ๊อกเซอร์ของฉันไปซัก บ๊อกเซอร์ที่ฉันยังใส่ไม่ถึงเดือน เธอ\-ต้อง\-ตาย!!!!” ว่าแต่เขาตัวเองซกมกยิ่งกว่าอีก คนไรฟะใส่บ๊อกเซอร์เป็นเดือนๆเนี่ย

“บ๊อกเซอร์ที่อยู่บนเตียงน่ะเหรอ แต่นายก็ใส่ตัวใหม่แล้วหนิ!!!!”

“ยัยบ้า!!!!ตัวนั้นอ่ะฉันเอาไว้ใส่เวลาอยู่บ้าน ส่วนตัวที่ใส่อยู่ตอนนี้อ่ะ ฉันเอาไว้ใส่นอน แล้วทุกสองตัวนี้ฉันต้องใส่ให้ครบเดือน!!!!”

“คนไรวะ โคตรซกมกเลยว่ะ!!!!”

“เธอว่าใครฮะ!!!!”

“ช่างมันๆ แต่ฉันไม่ได้เอาของๆนายไปซักเลยนะ เสื้อผ้าทุกชิ้น ฉันไม่ได้เอาไปซัก!!!!”

“แล้วมันจะหายไปไหนได้ไงกันเล่า!!!!”

“โว้ย!!!!” ฉันโมโหสุดขีดแล้วถีบประตูออกมา จนประตูทั้งบานล้มลงไปอยู่กับพื้นห้อง ว่าแต่โซลหายหัวไปไหนวะเนี่ย “หัวหน้าพรรคพยัคฆ์ดำหายตัวได้ด้วยเหรอวะ” ฉันพูดออกมาลอยๆ แล้วเดินไปเหยียบบานประตู ทำไมมันเป็นเนินๆหว่า

“อู อู๊ อู่ อู อี...”

“เสียงไรวะ” ฉันพูดแล้วเดินไปจนถึงปลายประตู ตรงนี้ยิ่งสูงเข้าไปใหญ่เลยอ่ะ

“อู้ว...!!!!” เสียงนั้นมาอีกแล้ว ทำไมคราวนี้ฟังดูมันรู้สึกเจ็บๆยังไงๆอยู่นะ และแล้วจู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งมาจับที่ข้อเท้าของฉัน

“อ๊าก...!!!!ผีประตู!!!!” ฉันร้องอย่างตกใจ แล้วใช้เท้าอีกข้างที่ยังว่างอยู่ เหยียบไปที่มือที่จับข้อเท้าฉันอีกข้าง แต่มือนี่มันมือคนนี่หว่า...อ๊าก...!!!!มือของโซลนี่ งั้นเขาก็...

“เอาฉันออกไปที...!” โซลพูดออกมา หลังจากที่ฉันยกบานประตูออก

“ท...ทำไมนายไปอยู่ใต้ประตูได้!!” ฉันถามอย่างโง่ๆและตกใจพลางนั่งลงข้างๆเขา

“ก็มียัยบ้าคนหนึ่งถีบประตูออกมาล้มทับฉันอ่ะดิ” โซลตอบแล้วลูบไปที่ใบหน้า ไอ้เนินสูงๆนั่นคือตรงจุดของหัวโซลสินะ คิดแล้วสยองอ่ะ

“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก!!”

“ก็บอกไปตั้งแต่แรกแล้วไง!!!!”

“ไอ้ที่ร้อง อูๆอ่ะเหรอ”

“เออ!!!!”

“ก็ใครจะไปรู้อ่ะ นายพูดไม่ชัดเองหนิ ส่วนบ๊อกเซอร์นายอ่ะ มันอยู่ในตะกร้าเสื้อผ้าในห้องน้ำ ว่างๆก็ไปขุดคุ้ยดูบ้างนะ แล้วที่สำคัญฉันจะซักเสื้อผ้านายได้ไง ในเมื่อนายเล่นล๊อคห้องไม่ให้ฉันออกไปไหนอ่ะ”

“ก...ก็...” โซลพูดไม่ออก อายล่ะสิท่า

“ฉันขออาบน้ำก่อนล่ะ ยกประตูให้ฉันหน่อยสิ!” ฉันพูดแกมสั่ง และเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“เดี๋ยวๆ” โซลพูดแล้วฉุดข้อมือฉันเอาไว้

“อะไรอีกล่ะ” ฉันหันไปถามเขา

“ทำแผลให้ก่อน”

“แต่ฉัน...!”

“เธอเป็นเบ๊ฉันนะ หรือว่าเธออยากเปลี่ยนไปเป็น...”

“พอๆๆ ตกลงฉันทำแผลให้นายก่อนก็ได้!” ฉันตอบอย่างเลี่ยงปฏิเสธไม่ได้ ให้ตายเถอะ นี่ฉันต้องมานั่งทำแผลให้ไอ้คุณชายโซล แถมยังต้องมาอดทนอดกลั้นปัสสาวะอีกเหรอฟะเนี่ย

และหลังจากที่ฉันทำแผลให้โซลเสร็จ เขาก็เรียกคนมาซ่อมประตูให้ สรุปว่าฉันต้องรอไปอีกเหรอเนี่ย โธ่!จะราดอยู่แล้วนะเฟ้ย!!!! ตัวคดตัวงอชักดิ้นชักงอไปหมดแล้ว...แล้ว...แล้วในที่สุด...

“เอ้า!ประตูซ่อมเสร็จแล้วนะ เธอไปอาบน้ำได้” โซลหันมาพูดกับฉัน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ที่ได้ยินเสียงเขาเหมือนดั่งเสียงสวรรค์ แล้วฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที

โอ้ว...สบายดีจังการได้แช่ตัวเนี่ย เมื่อกี้นายแช่ตัวสองชั่วโมงใช่มั้ย งั้นฉันจะแช่ตัวให้ถึงสามชั่วโมงเลย จะทำลายสถิตินายให้ดู หึๆๆ \(แข่งอะไรติ๊งต๊องจริงๆ\)

“ลา ลา ลา หล่า ล้า ลา หล่า...” ร้องเพลงแบบนี้จะไปงานศพบ้านใครฟะเรา แต่แช่ตัวแบบนี้แล้วมันสบายจนอดฮัมเพลงออกมาเบาๆไม่ได้เลยนี่หว่า

ก๊อก...ก๊อก...

“นี่เธอน่ะ อย่าฮัมเพลงทำนองธรณีกันแสงในบ้านฉันนะ!!” โซลเคาะประตูแล้วตะโกนบอกฉัน \(ร้องเบาซะไม่มีเลยอ่ะ\) แต่เรื่องอะไรจะหยุดร้อง

“ไม่มีทาง นายอยากพาฉันมาอยู่ที่บ้านนายเองหนิ!!”

“เดี๋ยวผีก็โผล่มาหรอก!!”

“คงจะมีหรอก ลา ลา ลา หล่า...อ๊ากกกกก...!!!!” ฉันร้องอย่างตกใจ หลังจากทีมีอะไรบางอย่าง ตกลงมาในอ่างอาบน้ำดัง ตู้ม...!!!!

ปัง!!!!

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!!\(O\_O\)” โซลถามเสียงดังหลังจากที่ถีบประตูเข้ามาข้างในห้องน้ำ แต่เข้ามาอะไรตอนนี้ฟะ!!!!

“กรี๊ดดดดด...!!!!\(\>O<\)” ฉันกรีดร้องเมื่อเห็นโซลยืนตาโตจ้องฉันอยู่ตาไม่กระพริบ อ๊าก...!!!!ไอ้โรคจิต!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***