ฤดูหนาว

เก็ดสีขาวเล็กๆดูสวยงาม ตอนนี้มันตกลงมาแล้ว เชี่ยปี่อ่านยืนดูที่ขอบหน้าต่าง ที่มีเก็ดสีขาวๆตกลงมาและมีเสียงคนหนึ่งเรียก

"ปี่อ่าน"เจ้าของชื่อหันมามองต้นเสียงเขาจึงยิ้มบางๆ

"มีอะไรรึอู่จิ้ว"เขาทักเจ้าของชื่อที่เรียกตน

เจ้าของชื่อที่เป็นคนเรียก'พี่ชายตัวเอง'ก็คืออู่จิ้วนั้นเอง อู่จิ้วทำหน้ายู้ใส่พี่ชายตน ปี่อ่านจึงหัวเราะกับท่าทีของ'น้องชายตนเอง'

"หัวเราะอะไรรึท่านพี่"อู่จิ้วเรียกพี่ชายของตนเอง

"ป่าวไม่มีอะไรหรอ"ปี่อ่านยิ้ม

"แน่ใจนะ"อู่จิ้วรู้ทันที่ที่ปี่อ่านกำลังโกหกเขา แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

ปี่อ่านเดินเข้ามาหาเขา"เด็กดือยังไม่นอนอีกหรอ?"ปี่อ่านระบายยิ้มออกมา

อู่จิ้วทำหน้ายู้ใส่ปีอ่าน"แล้วท่านละยังไม่ไปนอนรึ?"อู่จิ้วมองสำรวจพี่ชายของตน

"อ๋อ ข้ายังไม่ง่วงนะ"ปี่อ่านเอามือมาจับหัวเขา อู่จิ้วก้มหน้าลงปล่อยให้พี่ชายตนลูบหัวต่อไป เวลาผ่านมาพักใหญ่ปี่อ่านเลยเอามือออกจากหัวของเขา

"ได้เวลานอนแล้วอู่จิ้ว" เขาพยักหน้ารับหลังจากที่ปี่อ่านพาเขามาเข้านอน

"ฟันดีนะอู่จิ้ว"ปี่อ่านพอพูดจบปี่อ่านได้จูบหน้าผากของเขา เขาเองก็รับจูบนั้นมาเสียดี

"ท่านก็เหมือนกันนั้นแหละ"เขาก้มกน้าซบอกปี่อ่าน ได้ยิ้นเสียงลมหายใจร้อนๆเป่ารดต้นคอ เป็นสัญญาณบอกว่าปี่อ่านได้นอนอแล้ว เขาจึงหลับตาลงและความล้าก็ทำให้ทั้งคู่เข้าสู่ห้วงนิทรา

เช้าวันรุ่งขึ้น ปี่อ่านกอดเขาเสียจนขยับแทบไม่ได้ ยิ่งขยับอ้อมกอดก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ปี่อ่านไม่ใช่คนตื่นยากแต่ดูเหมือนว่าปีอ่านยังคงรู้สึกตัว เขาจึงไม่ได้อะไรมากจึงนอนอยู่ใน้อ้อมกอด ของพี่ชายต่อเวลาผ่านไปพักใหญ่ ปี่อ่านจึงลืมตาขึ้นมาเขายิ้มเล็กน้อย ปี่อ่านเอามือมาลูบหัวของอู่จิ้วแผ่วเบา

"อืออออ"อู่จิ้วขยับไปมา"ท่านพี่?"อู่จิ้วรู้สึกง่วงมากแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเขาอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นพี่ต่อไปปี่อ่านจูบที่หน้าผาก ของน้องชายที่ตนรักยิ้งกว่าชีวิต ลูบผมสีดำเงาอย่าแผ่วเบาราวกับเป็นของมีค่า ใช่อู่จิ้วเปรียบดั้งชีวิตของปี่อ่าน เวลาล่วงเลยมาพักใหญ่ปี่อ่านยังคงมาน้องชายตนที่นอนอยู่

เป็นไงบ้างคะ คือเราแต่นิยายแบบนี้อาจจะกาวบ้างนะอย่าว่าแอดเลยน้า เอาตอนสั้นๆไปก่อนนะคะอั้นที่จริงแค่ตอนเปิด แอดอาจจะมาแต่ฤดูหนาวII ก็ได้ใครจะไปรู้ แอดขอไปพักก่อนนะคะ แอดจะพยายามอัพน้า แอดต้องไปรร.อีก TTแอดจะพยายามคะ สู้ๆ

(づ￣ ³￣)づ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download