...-บาดเจ็บ-...
จินเย่วพยามจะลุกขึ้นแต่เพราะบาดเจ็บมันจึงทำให้นางไม่สามารถลุกขึ้นใด้ ดวงตาฉายเเววเฉยเมย
สงสัยข้าคงต้องนอนที่ข้างถนน จินเย่วคิดกับตนเอง ล้มตัวลงนอนไม่ว่าชาติก่อนหรือชาตินี้ข้าก็ยังคงต้องพึ่งตนเองเรื้อยมา จินเย่วปรากฏรอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึงดวงตา
ผ่านไปไม่นานจินเย่วก็ล้มตัวลงก่อนที่ดวงตาจะมืดสนิท
ในมุมมืดที่ส่งผ่านไม่ถึง ดวงตาสีแดงแววเปิดตาขึ้นบาดแผลทางร่างกายก็ยังคงมีเหมือนเดิม
จินเย่วปิดตาอีกครั้งก่อนจะกำหนดลมหายใจเข้าออกอย่างแผ่วเบา เวลาไม่ถึง 1 เค่อ
กระแสสายหนึ่งใหลตามร่างกาย
บาดแผลค่อยๆหายไปตามลำดับ
อย่างไรก็ตามบาดแผลแม้จะหายไปมากแต่ร่างกายก็ยังไม่มีแรง จินเย่วรู้สึกหิวเล็กน้อยแต่ก็ต้องอดเอาไว้
นางจะต้องรอให้บาดแผลหายกว่านี้ก่อนและทำให้ร่างกายสมบูรณ์ให้ถึงที่สุดก่อนจะไปจากตรงนี้
ถึงแม้ว่าร่างกายจะค่อยๆรักษาบาดแผลหายเร็วขึ้นแต่ว่าอาหารก็จำเป็นต่อการรักษาบาดแผลและยังเพิ่มแรงขึ้น นางจำเป็นต้องกินอาหาร
แต่ว่าจะทำอย่างไรในเมื่อข้าไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น ข้าคงต้องนอนนิ่งๆต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีสภาพที่ดีกว่านี้
เมื่อคิดใด้เช่นนั้นจินเย่วจึงนำลมปราณเข้ามาในร่างกายถึงแม้ว่าลมปราณในที่นี้จะอ่อนแอมากก็ตาม
————————————————————————————————————
1 เค่อ \= 15นาที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments