พิรุณเมฆา- 2 พีคฉิบหายเลยโว้ยย

ลูกน้องเหล่าวาเรียพากันตาโตยิ่งกว่าลูกไฟเพลิงพิโรธของบอส บ้างก็มีสีหน้าตกใจ ตะลึงกับคำสารภาพหน้าตายของหัวหน้าเมฆาสาวคนใหม่ บ้างก็มีสีหน้าเหมือนสำลักน้ำลาย อาทิเช่นฉลามที่พึ่งโดนขอแต่งงานไปเป็นต้น

เธอาเกาหัวแกรกๆ เธอเป็นพวกลุยได้ก็ลุย หากแต่ใจเย็นกว่าฉลามตรงหน้าอยู่เยอะ แน่นอนว่าหากจะให้เธอพูดหยอดคำหวานเลี่ยนก็ไม่ถนัด และหากเป็นแบบนั้นเกรงว่าสควอโล่เองก็คงไม่ชอบเช่นกัน และเธอเองก็โนคอมเม้นท์เรื่องความโรมานซ์ที่สุดของที่สุด เธอไม่ถนัดพูดอะไรเลี่ยนๆ เมื่อกี้นี้คือที่อยู่ในใจเธอแล้วนะ..

.

หรือขั้นตอนมันมากเกินไป?

.

“ งั้นอยู่กินเลยก็ได้ ชั้นไม่ซีเรียสงานแต่งหรอก”

.

นี่เขาต้องมาฟังคำพูดสารภาพ(หน้าตาย)แบบนี้ต่อหน้าทั้งคนหน้าประสาทเนี่ยนะ!!!

.

.

ตอนนี้ฉลามงับไม่เลือกกำลังปวดหัวตุบตับเหมือนมีคนมาตีกลองในหัว เป็นครั้งแรกที่เขาทั้งเครียด ขำ และเคืองปนใจเต้นไปในคราเดียวกัน เขาควรจะทำยังไงดีกับสถานการณ์นี้เนี่ย?!

.

.

“ เอ่อ เธอาจ๊ะ เจ๊ว่ามันเร็วไปนิ๊สนึงไหมจ๊ะ? ”

ขอบคุณพระเจ้าทูน่า(?)เมื่อกระเทยประจำปราสาททำใจกล้ามาพูดกล่อมหญิงสาวสุดจะพ่นอะไรได้ก็พ่นไม่สนไม่แคร์ใครเขา(ประมาณไอด้อนท์แคร์)

“ มันต้องมีอะไรอีกหรอ? ” เธอถามหน้าสงสัยจริงใจ ไม่มีโกหกอะไรเจือปน เล่นเอาหลายคนถึงกับ...

‘ มีสิโว้ยยย! มีเยอะเลยหล่ะ!!!!’ ความในใจคนตรงนั้น

“ อืมมม...เจ๊ว่าลองทำความรู้จักกันก่อนดีไหมจ๊ะ สำหรับสควอโล่มันเร็วไปน่ะฮ้า งั้น.. เริ่มจาก‘จีบ’ ก่อนดีไหมฮ้าา~"

กระเทยเริ่มหว่านล้อมเพื่อให้หญิงสาวตรงหน้าใจเย็นก่อน หนูจะแต่งกับคนที่ยังไม่รู้จักกันดีไม่ได้นะย้าา

“ อืมมม.. ก็ได้” ในที่สุดเธอก็ตกลง ทุกคนในตรงนั้นถอนหายใจโล่งอกกับหัวหน้าสาวสุดจะน่าเกรงขามโพผัวนี่ลอยมาไกลๆ เห็นแล้วสงสารหัวหน้าฉลามเลย

แกไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยโว้ยยย!! ลูซซูเรีย ไอ้กระเทยสวะนี่!!!

“ งั้นก็.. ฝากตัวด้วยนะสควอโล่ ถึงจะจีบไม่ค่อยเป็นแต่จากนี้ชั้นจะจีบนายให้ติดให้ได้เป็นสามีให้ได้”

แน่นอนว่าไม่มีใครสนใจสีหน้าเหมือนปลาสำลักน้ำ(?)ของฉลามคลั่งเลยสักคนเดียว

ใครก็ได้... ขอยาดมดี...8@8

.

.

นั่นละเรื่องราว แน่นอนว่าหลังจากนั้นยัยผู้หญิงบ้านั่นพ่นอะไรก็ได้ออกมาจริงๆ ทำเอาเขาสำลักออกซิเจนได้ก็บ่อย(สุดๆ) อย่างอาทิเช่นเมื่อเช้านี้..

.

...----------------...

ระหว่างที่พวกเขากำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ ฉลามที่รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังมองตนอยู่ถึงกับต้องเงยหน้ากวาดตามองรอบๆ ก่อนจะพบกับใบหน้าเรียบนิ่งๆ ของคนๆเดิม คิ้วเรียวกระตุกยิกๆ

.

.

“ มองอะไรวะ?..”

.

.

เมื่อได้ยินเสียงของรองผู้บัญชาการวาเรียดังขึ้นเบาๆ(หรือไม่เบา)หัวหน้าหน่วยในแต่ละหน่วยพร้อมใจกันเงยหน้าขึ้นมามองไม่เว้นแม้แต่ซันซัสที่กำลังจ้วงน้ำซุบอยู่

“ ก็... พึ่งเคยกินอาหารร่วมกัน” เสียงนั่นแม้จะเรียบนิ่งและดูเฉยชาหากแต่มันมีประกายวิบวับบางอย่างอยู่ด้วยนี่สิ มือที่ถือมีดและส้อมสั่นนิดๆ สควอโล่ฟันธงว่าประโยคต่อไปต้องเป็นอะไรที่พีคแน่ๆ

.

“ ตอนนายกินน่ารักดี ชั้นชอบ ”

วอทเดอะฟัค.....

ไม่รู้ว่าจะเคือง จะจำ จะเขิน หรือจะอะไรก่อนดี เกิดมาตั้งนานก็พึ่งเคยมีคนชมเขาตอนกินว่าน่ารักก็วันนี้นี่แหละ

ส่วนคนอื่นที่ได้ยินประโยคนี้...

......................

“ แค๊ก! ” บอสวาเรียผู้ทรงอำนาจและน่าเกรงขามไหล่สั่นเทิ้มไม่รู้ว่าขำหรือสำลักเตกีล่าเข้าหลอดลมไปแล้วด้วยซ้ำ(กำหมัด)

“ คิก..อุ๊บ! ” เบล มาม่อน เลวี่ ลูซ พวกสวะนั่นพร้อมใจกันหันไปคนละทิศละทางปิดปาก เม้มปากกันสุดชีวิต อย่างกับว่าถ้าเปิดปากออกมาแล้วจะกลั้นไว้ไม่อยู่ (แน่นอนว่าถ้าขำฉลามจะฟันทิ้งเอง)

คนพูดนั้นหารู้สึกรู้สาไม่ เพราะเธอกับมีดวงตาวิบวับไม่เครียดหรือมีอาการไม่พอใจใดๆเลย(ย้ำว่าใดๆเลย!)

เวรเอ๊ย.. พีค พีคฉิบหายเลยโว้ยยย!!!

.

end event.

––·––·––·––·––·––·––·––·––·––·––·––·

ก๊าก!! ฉลามท่าจะต้องรับศึกหนักค่ะ!!! 5555555//หัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่สนชาวโลก

# ยังไม่ได้แก้คำผิด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***