4 เดินห้าง

หลังจากจบกิจกรรมสุดหวาบหวิวในรถเมื่อตอนกลางวันใบไม้เเละกลุ่มเพื่อนของเธอก็ได้มารวมตัวกันอีกทีที่ห้างที่นัดกันมาเป็นประจำ

เธอยังงกับตัวเองอยู่เลยว่าเอ็นดูใบไม้ขนาดนั้นเชียวหรอ เธอไม่เคยใช้ปากทำเเบบนั้นกับใครมาก่อน ถึงเธอจะเป็นคนที่ค่อนข้างเจ้าชู้เเต่ความจริงเเล้วเธอก็เคยเเค่ไม่กี่ครั้ง เเถมการเสียบริสุทธิ์ครั้งเเรกของเธอก็ไม่ค่อยจะน่าจดจำสักเท่าไหร่

คิดไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดีเธอเลยเดินไปจับจูงมือของยัยเจ้าลากเข้าร้านจิ้มจุ่มเจ้าประจำโดยเดินนำหน้าของสามหนุ่มมา

เมื่อมานั่งในร้านเธอก็สั่งจิ้มจุ่มชุดใหญ่เลี้ยงต้อนรับน้องใบไม้คนดีเเถมบริการคีบส่งอย่างเอาใจ จนเพื่อนๆทั้งสามคนหันมาจิกตาใส่อย่างรู้ทัน

" ค่าา รู้เเล้วค่าว่าเอ็นดูววว "  ยัยเจ้าดัดเสียงให้เเหลมเล็กเเล้วลอยหน้าลอยตาไปมาอย่างน่าหมั่นไส้

เธอเมินเสียงของยัยเจ้าก่อนจะทำหน้าลอยหน้าลอยตาตามตัวเเสบประจำกลุ่ม

" ก็ได้ยินว่ากินเด็กเเล้วจะเป็นอมตะ " เธอพูดก่อนจะคีบเนื้อสไลด์ใส่จานของใบไม้เเล้วยิ้มหวานไปหนึ่งดอก 

ใบไม้นั่งตัวเกร็งทำได้เพียงเเค่เก็บอาการใบหน้าเห่อร้อนเเละเสียงของหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนจะกระดอนออกมา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เร่าร้อนภายในรถเมื่อไม่นานมานี้

ใบไม้ได้เเต่คิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาทำให้เค้าหวั่นไหวทำไม การกระทำที่เหมือนกับการจีบเหมือนกับที่เค้าเคยอ่านเจอในหนังสือนิยายของพี่จันทร์เจ้า

เข้ามาทำให้หัวใจของเค้าใจเต้นไม่เป็นจังหวะเเถมยัง..เอาครั้งเเรกของเค้าไปอีกด้วย..

วาฬน้ำเงินย้ายสายตาไปจ้องใบหน้าน่ารักที่ขึ้นสีเเดงตั้งเเต่ใบหน้าจรดกกหูอย่างนึกขบขัน มันค่อนข้าง น่าเอ็นดูเเละ....น่าเเกล้งเเปลกๆ

เธอจ้องใบไม้ได้ไม่นานก็มีชายตัวสูงโดดเด่นในชุดสูทสีดำคล้ายกับเธอเดินลิ่วเข้ามาภายในร้านพร้อมกับการ์ดใส่สูทอีกสามคนเดินตามหลังมาเหมือนเเก๊งมาเฟีย

เเละที่ดึงดูสายตาเธอได้มากที่สุดคงไม่พ้นรอยสักดอกกุหลาบตรงซอกคอเเละเเผงอกของอีกฝ่ายที่คุ้นตา..

ชายคนนั้นเดินไกล้เข้ามาเเละหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะถัดจากวาฬน้ำเงิน ชายคนนั้นหันใบหน้าสันคมมาทางเธอเเละยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ 

เธอยกยิ้มขึ้นอย่างตื่นเต้น ชายคนนี้เเหละที่เป็น

 เมีย 

ที่เธอชอบที่สุด เพียงเเค่คิดถึงเสียงครวญครางของร่างหนาของชายหนุ่มที่มีรอยสักหน้าเกรงขามที่เป็นที่เคารพของคนอื่นมาบิดเร่าใต้ร่างของเธออย่างทรมาน

เสียงอ้อนวอนที่ขอให้เธอทำให้เค้า เเววตาเเละท่าทางร่านรักเหมือนทาสบำเรอของเค้านั้นช่างเร้าใจเธอจริงๆ

ใครจะคิดว่าเจ้าพ่อมาเฟียที่โฉดชั่วจนกู่ไม่กลับคนนั้นจะคลานมาขอความรักจากเธอ? เเต่เค้าก็สาบานเเล้วนี่ว่าจะเป็นทาสรักของฉันไปจนชั่วชีวิต :)

อ่าา เพียงเเค่คิดภายในท้องน้อยก็เหมือนมีผีเสื้อนับล้านโบยบินเต็มไปหมด

เธอเเลบลิ้นเลียริมฝีปากที่เเห้งผากก่อนจะยกยิ้มขึ้นอย่างเหนือกว่า ทอดสายตามองคนด้านข้างเหมือนมองดูมดปลวกตัวเล็กๆ ที่เเค่ขยี้เบาๆ ก็เเหลกคามือ

เธอเห็นนะว่าเจ้าของใบหน้าเเดงก่ำนั่นกำลังสั่นอย่างอดกลั้น มือหนากำขึ้นจนข้อเปลี่ยนเป็นสีขาวเส้นเลือดปูดโปน คงต้องการเธอจนตัวสั่นเลยล่ะสิ ฮ่าา เธอชอบความรู้สึกนี้จัง

เธอเเค่นหัวเราะเสียงเบาก่อนจะหันหน้าไปหาเด็กน้อยของเธอ ใบไม้ที่บัดนี้ขมวดคิ้วเป็นปมน้อยๆ กำลังจ้องมองชายหนุ่มที่เธอเพิ่งละสายตาออกมาเมื่อครู่

" กินกันเสร็จเเล้วใช่ไหม " ทั้งสี่คนพยักหน้าเเล้วเธอก็เรียกพนักงานเก็บเงินเรียบร้อยก่อนจะเดินไปหลังเก้าอี้ของใบไม้ที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่

" อยากไปกินไอติมไหม "

" ผมไม่ได้เอาเงินมา..." ใบไม้เปลี่ยนเป็นทำหน้าหงอยก่อนจะค่อยๆ ลุกจากเก้าอี้ เเต่สายกระเป๋าเจ้ากรรมดันไปคล้องอยู่กับมุมโต๊ะ

" เห้ย!! "

ทำให้ใบไม้เสียการทรงตัวเเละกำลังจะล้มลงกระเเทกกับพื้นด้านล่าง เเต่โชคยังดีที่วาฬวาดวงเเขนไปรับตัวของใบไม้ได้ทันก่อนจะได้รับบาดเจ็บใดๆ

เธอที่ตอนนี้กำลังโอบตัวใบไม้ที่ตัวเอนไปด้านข้างด้วยเเขนข้างหนึ่งส่งผลให้ใบหน้าของวาฬเเละใบไม้ห่างกันไม่ถึงคืบ

ดวงตาสีน้ำตาลใสของใบไม้สั่นน้อยๆ อย่างขัดเเขินเเละอับอาย

ส่วนวาฬเพียงจ้องมองนัยตาของใบไม้ด้วยนัยตาสีดำทรงสเน่ห์ที่ชวนให้ผู้ที่ได้จ้องมองพลันเเข้งขาอ่อนเเรงเเละยอมศิโรราบต่อคาริสม่าที่รุนเเรงของคนๆ นี้

วาฬน้ำเงินอมยิ้มกับความน่ารักของเด็กคนนี้ก่อนจะจรดริมฝีปากลงกับหน้าผากเนียนใสของคนด้านล่าง

" ระวังหน่อย "

ใบไม้ที่ได้สติเเละรู้ตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในท่าที่ไม่ค่อยเหมาะสมจึงค่อยๆ ดันตัวออกมือไม้สะเปะสะปะอย่างไม่รู้ว่าจะวางไว้ที่ไหน ดวงหน้าขึ้นสีเเดงจัดก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากร้านให้เร็วที่สุด

เธอทำเพียงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินตามเด็กน้อยที่เธอสถาปนาขึ้นเป็นเด็กเลี้ยงของเธอเอง

โดยไม่รู้ถึงสายตาวาวโรจน์ของใครคนนึงที่มองเเผ่นหลังสง่างามนั้นอย่างหึงหวงเเละเต็มไปด้วยความไม่ปกติในดวงตาดวงนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***