ตอนที่2 ปีศาจทมิฬ​

ณ ป่าเเถบตะวันตกของอณาจักรคอร์นาเรีย ซึ่งมีที่ตั้งของ

อณาจักรอสูร ได้มีกลุ่มอัศวิน​ของอณาจักรคอร์นาเรีย

เข้ามาสำรวจเพื่อที่จะสำรวจป่าต้องสาป

เจฟ:หัวหน้าผมว่าตอนนี้เราน่าจะหยุดพักกันก่อนนะครับ

หัวหน้า(เควิน)​: ได้งั้นเราพักกันก่อนเเละเเบ่งเวรกันเฝ้า

เพื่อมีปีศาจโผล่​มาเห็น

เหล้าอัศวิน​ก็นั้งพักกันด้วยความเหน็ดเหนื่อย​

ณ ปราสาท​อสูร มีปีศาจตนนึงซึงเธอมักจะชุดสีเเดง ในตอนนี้เธอมีรูปร่างดั่งมนุษย์​เพราะ​เธอ​ใช้​เวทย์​มนต์​จันทรา​เพื่อ

ที่จะอยู่ในร่างมนุษย์เเละเธอมีนามว่า ทามิโกะ

ทามิโกะ: เห้อ!!!ทำไมมันถึงได้น่าเบื่อ​เเบบนี้กันนะทำไมวันนี้ถึงไม่มีคนอยู่ที่ปราสาท​เลย​นะ​ นี่ !!! มีใครอยู่ใหม เห้อะโกนเท่าไร

ก็ไม่มีคนตอบเลยเเฮะ​ ช้วยไม่ได้ละนะในเมื่อไม่มีใครอยู่

งั้นเราก็เเอบไปป่าสัก​เเปปนึงละกัน

หลังจากนั้นทามิโกะก็เดินออกจากปราสาท​ไปเเละเธอก็ใช้เวทย์​มนต์​มิติ วาร์ปไปในทันที ณ ในป่าต้องสาป

เควิน: เอาละทุกคนเราพักพอละได้เวลาออกเดินทางกันได้เเล้ว

เหล้าอัศวิน: คาบ!!!

เหล้า​อัศวิน​ก็​เดินทาง​กัน​ต่อ เเต่เมื่อเดินไปสักพักก็เหมื่อจะได้กลิ่นเลือดลอยเต็มป่า เมื่ออัศวินวิ่งเข้าไปก็พบว่ามี มอนส์เตอร์

ที่มีขนาดใหญ่​

มอนส์เตอร์​ตัว​นี้​มี​รูป​ร่างใหญ่ประมาณ​3-4เมตรได้เเละมีกรงเล็บที่ยามเเละมีขนสีกำออกน้ำตาลๆ มีรูปร่างเป็นหมี

เจฟ: โอ้พระจ้า!!! ไหงถึงได้ดวงซวยขนาดนี้นะเนี่ย

เควิน: รูปร่างเเบบนั้นมีขนสีดำออกน้ำตาล มันคือหมีมรณะ

เมื่อเควิน พูดจบก็ไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะฟันมัน

เมื่อเควินชักดาบ​ออก​มา​ ก็ทำให้พื้นเเละอากาศเย็นทันที

เควิน: ตามเเต่พระเจ้า จงเสกสรร​เเละขอยืมพลังของท่าน

เพื่อฟาดฟันศัตรู!!!

เมื่อเควินร่ายเวทย์​มนต์​เสร็จดาบก็เริ่มเปร่งเเสงออกมาเเละทำให้เควินนั้นพลังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเห็น

ก็ไม่รอช้า ก็ วิ่งจรงไปที่เควินในทันที เเต่เมื่อวิ่งไปจนจะถึง

เควินก็หายไปต่อหย้ามันเเล้วหลังจากนั้นหัวของมันก็หลุดออกในทันที

เจฟ​และ​เหล่า​อัศวิน​: เย้!!! หัวหน้าเราจัดการปีศาจได้เเล้ว

เมื่อเควินเก็บดาบก็ตะโกน

เควิน: เอาละออกเดินทางกันต่อ!!

เหล่าอัศวิน: ครับ!!!

เเล้วอัศวินก็ได้​เดินทาง​กัน​ต่อ​ตัดกลับมาที่ ทามิโก๊ะ ที่กำลังเดินเล่นอยู่ในป่า

ทามิโกะ: ทำไมวันนี้ป่าถึงได้เงียบเเปลกๆกันนะทุกทีน่าจะมีสัตว์

อสูรอยู่เยอะเลยไม่ใช้รึไงกันนะ ทำไมวันนี้มันถึงได้น่าเบื่อเเบบนี้

กันนะ

เมื่อทามิโกะเดินไปเรื่อยๆก็พบรอยเท้าขนาดใหญ่ซึ่งรอยเท้านั้น

เป็นของมังกร ซึ่งในป่าต้องสาปเเห่งนี้ก็ีภูเขาที่มีมังกรอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก

ทามิโกะ: ชัดเลย รอยเท้าเเบบนี้มังกรเเน่ๆ หน่อย!!เจ้ามังกร

บังอาจนัก ที่คิดจะเข้ามาในอณาเขตของฉัน!!! ทั้งๆที่ทำสัญญาไว้กับตาเเก่นั้นเเท้ๆว่าจะไม่ลุกล้ำ อณาเขตของกันเเละกัน

เมื่อทามิโก๊ะพูดจบก็รีบตรงเข้าไปในป่าเพื่อตามหามังงกรในทันที

ตัดกลับมาที่กลุ่มอัศวิน​ ซึ่งกำลังเดินทางกันอยู่

เจฟ:หัวหน้าผมว่าเราเดินกันมาสักพักเเล้วนะเเตาก็ไม่เห็นจะมีวี่เเววของ ดันเจี้ยนเลยนะครับ

เควิน: ตามที่เเผนที่บอกคือดันเจี้ยนอยู่ห่างจากเราประมาณ

1กิโลเมตรได้ละมั้ง

เมื่อวินได้ยินเเบบนั้นก็หน้าตาหดหู่ เเล้วเดินทางกันต่อ

ณ ปราสาทอณาจักรคอร์นาเรียในห้องพระโรงซึ่งมี

เสนาบดี​ที่บื่นพูดกลับพระราชา

เสนาบดี​(เจอราด)​: ท่านครับท่านไม่คิดว่ามันอัณตรายไปหน่อยหรอครับที่ส่งอัศวินเข้าไปในป่าต้องสาป ซึ่งมีอณาจักรของอสูร

ตั้วอยู่นะครับ

กษัตริย์​(โอเว่น): ถึงมันจะอันตรายเเต่คนที่เราส่งไปก็ไม่ธรรมดาเหมื่อนกันนะ เจอราด

เจอราด: ท่านหมายถึงเควินนะหรอคับ

กษัตริย์​(โอเว่น): ใช้เเล้วละ

ประวัติของโอเว่นคือเข้าเติบโตมาในเเถบชนบท​ซึ่งเขาเข้าเมื่อง

มาเพื่อที่จะหางานทำ เขายึงไปสมัครการมดสอบดพื่อที่จะเป็นอัศวิน เควินนั้นมีความสามารถ มาตั่งเเต่เด็กๆเพราะพ่อเขาก็

เคยเป็นอดีตผู้บัญชาการกองอัศวินทั้งหมด พ่อของเขา

ขึงฝึกซ้อม​ดาบให้เควินตั้งเเต่เด็กๆ เควินนั้นเสียเเม่ไปตั่งเกิด

เพรสะว่าร่างกายของเเม่เควินนั้นอ่อนเเอ่มานานมาก

เเล้วหลังจากที่ให้กำเนิดเควินเเม่เขาก็เสียลงทันที

หลังจากที่เควินสอบเป็นอัศวินเสร็จ ก็ทำให้ผู้คุมสอบถึง

กลับตกตลึง เพราะความสามารถของเควินนั้น

เทียบเท่ากับ องค์ครักษ์​ขอวกษัตริย์​ตั่งเเต่อายุ17

เจอราด: งั้นเเบบนี้ก็พอจะมีหวังสินะครับ

กษัตริย์(โอเว่น): ข้าก็หวังให้มันเป็นเช่นนั้นเหมื่อกันนั้นเหละ

กษัตริย์​(โอเว่น): เห้อ!นี้ก็ผ่านมา7ปีเเล้วสินะทีข้าเนรเทศ​นาง

ออกไป

เจอราด: ท่านหมายถึง องค์หญิงลำดับที่หนึ่งหรอพะยะคะ

กษัตริย์​(โอเว่น): ใช่ ตั่งเเต่ที่ข้าไล่นางออกไปก็ไม่รู้ว่าตายรึยัง

เจอราด: ข้าก็หวังว่านางจะสามารถรอดได้นะ

ตัดกลับมาที่ทามิโกะ

ทามิโกะ: เห้อ!!! ให้ตายเถอะข้าก็เดินมาหลายชั่วโมงเเล้วนะไหง

ไม่เจอเจ้าจิ่งเหลนนั้นเลยฟะ หรือมันบินกลับเขาไปเเล้วนะ

ณ ทางเข้าดันเจี้ยน

เจฟ​: โอ้พระเจ้า ในที่ก็มาถึงสักทีนี้นะรอดันเจี้ยนที่อันตรายที่สุด

เควิน: เอาละอัศวินเอ๋ย!!! เตรียมตัวกันให้พร้อมระมัดระวังตัวกันด้วย อย่าประมาทกันซะละ

เควินพูดยังไม่ทักจะจบ ก็มีสัตว์ขนาดใหญ่ซึ่งใหญ่พอๆกับ

ปราสาท สัตว์ปีศาจตัวนี้มีปรกอยู่กลางหลังเเละ

เดินสี่ขา เกร็ดของมันมีสีดำทมิฬ​ดวงตาสีเเดง

เเละพลังเวทย์​ที่เเผล่ออกมา​ก็มาจนไม่มีมร่สิ้นสุด

เจฟ: นะนะนั้นมันมังกรไม่ใช้หรอ!!!

เจฟตะโกนด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

เควิน: โอ้พระเจ้า!! เกร็ดของมันเป็นสีดำนั้นมันมังกรดำ หนิ

เมื่อเควินพูดจบเจ้ามังกก็เริ่มโจมตีโดยรมหายใจของมัน

เมื่อมันโจมตีหล้าอัศวิน​มากกว่า​ขึ้น​ก็​ตาย​ใน​ทันที

เจฟ: โอ้ไม่นะพวกเรสจะตายกันหมดเเล้วหรอ

เควิน:พระเจ้าเอ๋ยจงสถิตที่ดาบเพื่อฟาดฟันศัตรู

เจฟ: หัวหน้า!!!!

เควิน:หนีไปสะ เดี่ยวข้าจะล่อมันไว้เอง

เจฟ: เเต่!!!

เควิน: ไปสะ!!!

เมื่อเควินพูดจบเหล่าทหารก็ยื่นขึ้นเเละชักดาบอกมา

เควิน:พวกเจ้าทำอะไรกันทำไมไม่หนีไป

เจฟ: พวกข้าเป็นอัศวิน!!! การที่จะให้พวกข้าวิ่งหนีศัตรู​เเล้ว

ทิ่งหัวหน้าไว้ มันเป็นสิ่ง น่าอับอาย​ใน​ฐานะ​อัศวิน

เควิน:เจ้าพวกบ้าเอ้ย!!! ก็ได้ อัศวินมั้งหมดจัดกระบวนทัพ

เมื่อเควินพูดจมังกรตัวนั้นจู่ๆมันก็กระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร

เเล้วบรรยากาศ​ก็ดริ่มที่จะหนักอึ่ง ท้องฟ้าที่สดใส

จู่ก็กบายเป็นสีดำ

ทามิโกะ: เเหมๆ บังอาจนัก ที่มาอารวาทในที่เเห่งนี้ ทั้งๆที่

เป็นเเค่จิ้งเหลนเเท้ๆ

เมื่อเหล้าอัศวิน​ไดยินเสียง ก็ต่างหันไปที่ต้นตอของเสียงในมันที

อัศวิน​1: นั้นมันปัศาจทมิฬ​เเห่งป่าต้องสาปนี้

อัศวิน2: ผูหญิงคนนั้นนะหรอปีศาจทมิฬ​

อัศวิน​3: ภับพิบัติ​ทั้ง2 อย่างมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้เนี่ยนะ

หลังจากมังกร รุกขึ้นมาก็ได้พูด

มังกร: เเก่สินะที่เป็นปีศาจทมิฬ​ ให้ตายเถอะ ข้าอุสา คาดหวัง

ว่าปีศาจทมิฬ​จะหน้ากลัวขนาดไหน ที่เเท้ก็เเค่เด็กเหลือขอนี้เอง

มะงกรตัวนั้นยังไม่ทันจะจบจู่ๆร่างกายของมันก็เย็นเฉียบ

เมื่อมันมองไปที่ปีศาจทมิฬ​ร่างกายของมันก็เริ่มสั่น เพราะ

เเววตาที่ปีศาจทมิฬ​ มองมา นั้นมีจิตสังหารที่รุนเเรงมาก

จนมันเห็นภาพตัวเองถูกฆ่าตายหลายครั้ง

ทามิโกะ: เห้ย!!! ไอจิ้งเหลนเเก่พูดจบรึยัง

เมื่อทามิโกะพูดจบ มังกรตัวนั้นก็พุ่งมาเพื่อที่จะฆ่าเธอ

เมื่อทามิโกะชักดาบออกมา มังกรตัวนั้นหัวของมันก็ขาดทันที

ทามิโกะ: อวดดีสะจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***