ไม่มีทาง! ×2

ฮ่องกง

นักธุรกิจหนุ่มหล่อฮ่องกงที่มาเเรงที่สุด ณ   ตอนนี้สาวๆในฮ่องกงก็ต่างหมายปองอยากเป็นทองเเผ่นเดียวกับเขาคนนี้ทั้งนั้น มีเเต่คนอยากร่วมธุรกิจนับคนไม่ถ้วนถึงจะไม่ค่อยมีคนเคยเห็นหน้าคนที่ชื่อว่าลับหลังเป็นมาเฟียฮ่องกง ในคราบนักธุรกิจสักเท่าไหร่หรอก ขึ้นชื่อว่ามาเฟียใครได้ยินก็ไม่อยากเข้าใกล้ด้วยซ้ำไป 

"คุณหนูคะคุณท่านเรียกพบค่ะ"

"อืม เดี๋ยวผมตามไป"

"มีไรถึงต้องเรียกผม"

"เเกต้องเเต่งงานกับหนูตะวันลูกชายคนเดียวของนพดลนักธุรกิจชื่อดังของเมืองไทยเเม่เเกฝากฉันมาบอกเเกใอ้ลูกชาย"

"ทำไมผมต้องเเต่ง ผมไม่รักคุณหนูตะวันอะไรนั่นหรอกนะไม่พิสวาทด้วยซ้ำ ผมไม่ชอบผูกมัดกับใครเเละอีกอย่างพ่อก็น่าจะรู้เขาจะรับในสิ่งที่ผมเป็นได้หรอ? "

"จะรับได้หรือรับไม่ได้ เเม่เเกก็จัดการ          ทุกอย่างเเล้ว"

"ยังไงผมก็ไม่เเต่งเเน่นอน!"

เฟ่ยหลินยื่นคำขาดว่ายังไงจะไม่มีทาง      เเต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเเน่นอนถึงเขาจะชอบทั้งชายเเละหญิงเเต่ทุกคนล้วนเเต่เป็นเพียงคู่นอนเเก้ขัดไปวันๆเเละที่ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงที่เข้ามาล้วนเเต่หวังผลประโยชน์จากเขาทั้งนั้น ถ้าคุณหนูตะวันอะไรนั่นยืนยันที่จะเเต่งล่ะก็บอกไว้เลยเป็นได้เเค่นางบำเรอเเก้ขัดไปวันๆก็เท่านั้นอย่าหวังจะได้เป็นสะใภ้ ตระกูลหยางเป็นอันขาด!

"ใต้จ้ะวันพรุ่งนี้เดี๋ยวเเม่จะพาลูกไปทำความรู้จักกับเพื่อนเเม่สักหน่อยลูกพอว่างมั้ย?"ผู้เป็นคุณหญิงของบ้านเอ่ยถามลูกชายขึ้นท่ามกลางอาหารมื้อค่ำที่อยู่ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อเเม่ลูก

"ว่างครับ สำหรับเเม่ว่างเสมอครับ^^"

"ดีเลยจ้ะลูก งั้นพรุ่งนี้เเต่งตัวหล่อๆนะจ้ะ"

"ผมก็หล่ออยู่เเล้วครับเเม่ ฮ่าๆ"

"จ้ะ อวยตัวเองก็เป็นใอ้ลูกคนนี้นิ" ผู้เป็นคุณหญิงของบ้านพูดเเหย่ลูกชายสุดที่รักเบาๆ

"อย่าไปซนล่ะใอ้ลูกชายฮ่าๆ"

"พ่ออ่ะ ผมโตเเล้วนะครับไม่ซนหรอกค้าบบ"

[ พบเจอเพื่อนเเม่ ]

"สวัสดีค่ะคุณหญิงไม่เจอกันนานเลยนะ นี่ลูกชายฉันเอง ชื่อใต้จ่ะ"

"สวัสดีครับคุณน้า"ใต้ยิ้มให้พร้อมสวัสดีพอเป็นมารยาทเเล้วคุณหญิงเพื่อนเเม่ก็ยิ้มตอบพร้อมพูดขึ้น

"เรียกเเม่เถอะจ่ะ เดี๋ยวอีกไม่นานก็ได้เรียกเเล้ว" คงได้เรียกเเหละมั้งครับ

"!? "

ลูกชายทำหน้าตกใจหันหน้าไปเป็นเชิงถามผู้เป็นเเม่ว่านี้เรื่องไรกัน เพื่อนของเเม่พูดเเปลกๆ

"ไม่ต้องตกใจหรอกลูกเข้าเรื่องเลยเเล้วกันนะ"ผู้เป็นเเม่พูดขึ้นกลางความตกใจของลูกชาย

"เชิญนั่งดีกว่าค่ะ คุณหญิงนับเดือน"

"เข้าเรื่องเลยนะ เเม่อยากจะให้หนูใต้เเต่งงานกับพี่เขาเดี๋ยวเอาไว้พี่เขามาไทยดีกว่าเนอะจะพามาเเนะนำให้หนูใต้ทำความรู้จักกับพี่เขา เพราะอีกไม่นานหนูใต้ก็คงตะต้องย้ายไปอยู่กับพี่เขา"คุณหญิงประภาบอกพร้อมกับยิ้มเป็นการถามตอบ

"เอ่อ..คือว่า"

"ไม่ต้องตกใจหรอกลูกพี่เขาน่ะรู้เรื่องนี้ได้สักพักเเล้วล่ะ"

หลังจากกลับมาจากไปพบคุณหญิงประภาผู้เป็นลูกชายสุดที่รักเลยพูดถามขึ้นท่ามกลางคฤหาสน์ใหญ่

.

.

"เเม่ครับ ทำไมถึง..ต้องให้ผมเเต่งงานกับใครก็ไม่รู้ด้วยครับ เเถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีก เเล้วผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชายเเละก็ไม่มีทางชอบด้วย เเม่ก็รู้ผมไม่ชอบถูกคลุมถุงชนสักเท่าไหร่ เเละผมก็มีเเฟนเเล้วด้วย"

"เเม่รู้ เเต่เเม่ไม่อยากให้ลูกคบกับผู้หญิงพวกนั้นเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาในบ้านไม่ซ้ำหน้าเลยในเเต่ล่ะวันเเล้วผู้หญิงพวกนั้นไม่เข้าตาเเม่เลยสักคนทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่างมีเเต่เเต่งตัวสวยไปวันๆ สวยเเต่นอกจูบไม่หอมล่ะสิไม่ว่า มีลูกเขยเป็นผู้ชายยังดีกว่ามีสะใภ้เป็นเป็นผู้หญิงไม่เอาไหนยังดีกว่าอีก สู้ลูกชายเพื่อนเเม่ก็ไม่ได้ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง มีงานมีการทำเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่ เพียบพร้อมทุกอย่าง เเถมยังเป็นคนที่เเม่เห็นตั้งเเต่เล็กจนโตอีก เเละเขาก็น่าจะดูเเลลูกได้ดีกว่าผู้หญิงพวกนั้นอีก    (หมายถึงดูเเลในฐานะคนรักนะอะไรประมาณนี้)  เพราะฉะนั้นลูกต้องเเต่งงานกับพี่เขาเท่านั้น! ถ้าเเม่ไม่อยู่เขาน่าจะดูเเลปกป้องลูกได้ " คุณหญิงของบ้านใช้น้ำเย็นเข้าลูบหวังว่าลูกชายสุดที่รักจะยอมเเต่งงาน

"เเต่เเม่ครับ! "

"ได้มั้ย? ทำเพื่อเเม่ได้มั้ยลูก เเม่จะได้สบายใจ ลูกจะได้ไม่ต้องมาทำตัวเหลวไหล ไม่เป็นการเป็นงาน มั่วผู้หญิงเเบบนี้ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า"

"เเต่เเม่...ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยด้วยซ้ำเเละผมก็มีเเฟนเเล้วด้วย เเม่จะให้ผมเเต่งงานกับลูกชายเพื่อนเเม่ได้ยังไงกัน" เหอะ เเฟนหรอ? ผู้หญิงสำส่อนล่ะไม่ว่าคุณหญิงพูดในใจ

"ไม่ได้ก็ต้องได้ เเม่กับคุณหญิงตกลงกันเเล้ว เเล้วอีกอย่างลูกต้องไปเลิกกับนางผู้หญิงคนนั้นด้วย ใช่ว่าเเม่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่ลูกคบด้วยกะจะเเค่เกาะลูกกินไปวันๆ เเถมยังเอากับผู้ชายไม่เลือกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่ลูก ลูกยังจะรักผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกหรอ? เเม่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับลูก ไปติดสาวที่ไหน ทำอะไรที่ไหนเเม่รู้หมด พ่อก็รู้ด้วยนะ หื้ม..เเม่ถามทำไมไม่ตอบลูกยังจะรักผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกหรอ ถ้าลูกรู้เเบบนี้เเล้ว"

"นี่เเม่เเอบจ้างคนตามไปสืบเรื่องลูกหรอ!?"

"ก็ใช่น่ะสิ เป็นความคิดพ่อเขานะเเม่ไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมาเเต่เเม่ก็ต้องขอบขอบใจพ่อเขานะ ทำได้ดีเลยที่เดียวสงสัยเเม่ควรจะให้รางวัลพ่อเขาเเล้วล่ะ หึหึ"

"เเม่ทำกับผมเเบบนี้ไม่ได้นะ! "

"ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะลูก เเม่ให้อิสระลูกทุกอย่างที่ผ่านมาเเต่เเม่ก็ไม่เห็นว่าลูกจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอย่าง จนเเม่ต้องมาช่วยลูกทำเนี่ย"

คุณหญิงเเอบกลั้นหัวเราะในใจกับการที่เห็นลูกชายสุดที่รักเอาเเต่ใจมาตั้งเเต่เล็กพอโดนขัดใจเข้าหน่อยหน้านี่หงอยเป็นไก่เลย

"เเม่บังคับผมไม่ได้หรอก! "

"เเต่เเม่ขอเตือนนะอย่าได้คิดหนีเป็นอันขาด! ไม่งั้นเเม่จะหักเงินเดือนลูกทั้งหมด! ระงับบัตรATMเอย ถ้าลูกคิดจะไม่เเต่งได้เห็นดีกับเเม่เเน่ เเล้วอีกอย่างถ้าลูกชายคุณหญิงเขาตอบตกลงลูกก็ปฎิเสธไม่ได้ "

คุณหญิงของบ้านพูดขู่ลูกชายสุดที่รักเเล้วเดินขึ้นบ้านไปอย่างอารมณ์ดีขัดกับลูกชายที่โกรธจนพูดอะไรไม่ออกเเต่ใครจะรู้ไม่ผู้เป็นเเม่เเอบยิ้มลับหลังลูกชาย ให้กับความไม่พึงพอใจของลูกชายสุดที่รัก เห็นเเล้วมันช่าง..นัก ร้ายไม่เบาคุณหญิงของบ้านนี้สมกับเป็นคุณหญิงใหญ่ของบ้านบดินทร์เกียรติจริงๆ เลย

ใครจะไปรู้เเม่จะกล้าคลุมถุงชนกับผมเเบบนี้ ไม่มีทางที่ผมจะเลิกกับรินไปเเต่งงานกับลูกชายเพื่อนเเม่เป็นอันขาด! คอยดูนะจะทำให้ลืมไม่ลงจนไม่อยากเเต่งงานเลยทีเดียว หึหึ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***