ฉันเป็นลูกศิษย์ของเสาหลักหมอก(ฉบับดัดแปลง)

หน่วยพิฆาตอสูร

...เวลาร่วงเลยมา1เดือน...

ยามอุษาสาง เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นดวงตากลมโตสีลูกพีชที่มองแล้วชวลหลงไหล ช่างเป็นเด็กที่น่าเวทนาหากเธอไม่ถูกมองเป็นตัวประหลาด หากโลกนี้ไม่มีอสูร เด็กสาวร่างเล็กคงเปรียบดั่งนวลละออ ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขตราบจนปรลัย

......................

...หลังจากร่างบางทำกิจธุระส่วนตัวเสร็จ ขาเรียวได้ก้าวไปที่สนามฝึกซ้อม...

"ทาคาชิจัง! อรุณสวัสดิ์จ๊ะ!"เสียงหวานของสาวงามเป็นเสียงที่ตัวเด็กสาวนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี 1ในอาจารย์ของเธอ คันโรจิ มิตซึริ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่คันโรจิ"เด็กสาวส่งยิ้มบางๆตอบกลับไป พวกเธอเข้าหากันได้ง่ายเนื่องจากมีเหตุการณ์วัยเด็กที่คล้ายคลึงกันและเป็นเด็กผู้หญิง

"ตื่นเช้าเป็นด้วยหรอเนี่ย"-โอบาไน-

"อิงุโระซัง อรุณสวัสดิ์ค่ะ"เสียงหวานทั้งสองประสานเสียงขึ้นมาอย่างมิได้นัดหมาย เมื่อเห็นเสาหลักอสรพิษยืนอยู่เบื้องหน้าตน

"อาจารย์คะ เลิกเหม่อได้แล้ว"ร่างบางเอ่ยขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับเป็นเสียงที่ดูเหนื่อยใจ พลางกวาดสายตามองไปที่อาจารย์ของตน

"ดูว่างกันจังเลยนะคะ"

"อื้ม หยุดพร้อมกันแบบนี้ไหนๆแล้วก็ไปเดินเที่ยวในเมืองกันเถอะค่ะ!"-มิตซึริ-

"คันโรจิไปฉันก็ไป"-โอบาไน-

ร่างบางพยักหน้าเป็นเชิงตกลงก่อนหันไปหาอาจารย์ตัวดีของเธอ

"อาจารย์คะ"เธอเริ่มกดเสียงต่ำลงทำให้มุอิจิโร่หันมาพยักหน้าเป็นเชิงตกลง เสาหลักคนไหนปกติบ้างนะ