เวลตัน

ตอนนี้ผมได้มาเกิดใหม่ที่ต่างโลก โลกนี้เป็นโลกที่ผู้หญิงเป็นใหญ่แล้วผมยังได้เป็นปีศาจเพราะความผิดพลาดของเทพธิดา  แต่ว่าก็ได้ระบบสุดโกงกับเทพธิดาฝึกหัดมาเป็นของแถมอีกแล้วก็ที่สำคัญยังได้เกิดที่บ้านขุนนางปีศาจอีก  ถึงจะตอนแรกๆจะบ่นงัั้นก็เถอะแต่พออยู่มาเรื่อยๆก็เริ่มชอบขึ้นมาแล้วล่ะ  เพราะว่าเป็นลูกคนที่3เลยไม่โดนทางบ้านคาดหวังอะไรมากเลยมีเวลาอ่านนิยายทั้งวันแบบไม่ต้องห่วงอะไรแต่ถึงจะบอกว่าทางบ้านไม่ได้คาดหวังอะไรมากแต่ว่า คาริส ลูกคนที่2ของตระกูลเวลตัน พี่สาวของผมที่อายุห่างกันอยู่5ปีแล้วก็เป็นอัจฉริยะด้านดาบเธอ เธอถูกเรียกว่าเจ้าหญิงดาบเธอเป็น คนฉลาดถึงจะใจร้อนไปบ้างก็เถอะและที่สำคัญเธอเกลียดการพ่ายแพ้ที่สุดถึงว่างั้นก็เถอะทั้งตระกูลมีคนชนะเธอได้แค่3คน คนที่1ก็คือพ่อคนที่2แม่ของผมที่เป็นผู้นำตระกูลเวลตัน  และคนที่3นั่นคือผมเอง คามิส เวลตัน อายุ5ขวบ เพราะงั้นเลยมีเรื่องน่ารำคาญนิดหน่อย

“คามิสออกมานะคิดว่าชนะได้แค่99ครั้งแล้วเหลิงนะ”

พูดไม่ทันขาดคำก็มาแล้วน่ารำคาญชิบเลยเว้ย

“ไม่เอาอ่ะแข่งไปผมก็ชนะเหมือนเดิมอ่ะน่าเบื่อ”

“เป็นแค่น้องชายอย่ามาขัดฉันนะ”

“บอกว่าไม่เอาไงอย่าลากสิปล่อยนะปล่อยผมน้าาาาา….”

“ไม่เอาย่ะ”

ลานฝึกดาบ

“เร็วนะครับผมจะไปอ่านหนังสือต่อ”

“ถ้างั้นฉันจะชนะนายให้ได้เร็วที่สุดละกันนะ”

“โอ้ ดูนั่นสิ ท่านคาริส กับ ท่านคามิสจะประดาบกันล่ะท่านคาริสเนี่ยชอบรังแกน้องชายตัวเองรึไงแม้แต่ทหารยังสู้ท่านคาริสไม่ได้แล้วท่านคามิสที่เด็กกว่าตั้ง5ปีจะชนะไงล่ะเนี่ย”

“ไม่ล่ะนายคงมาใหม่สินะที่ว่ารังแกน่ะคือ ท่านคามิสต่างหากดูนั่นสิ”

“บ้าน่าสู้ได้สูสีขนาดนั้นท่านคามิสเนี่ยเป็นปีศาจรึไงกัน”

“สูสีหรอท่านคามิสน่ะไม่เคยเอาจริงด้วยซ้ำแล้วก็นะพวกเราน่ะเป็นปีศาจกันหมดไม่ใช่รึไง”

พอสิ้นเสียงของเหล่าคนใช้คามิสก็เริ่มเร่งจังหวะการฟันให้ไวขึ้น จนทำให้ดาบในมือของคาริสหล่นลงกับพื้นพอดาบในมือตกลงคามิสจึงฟาดดาบลงหัวของคามิสอย่างจัง

“อั้กก….”

“ชิบละอุตส่าห์ออมมือสุดๆแล้วนะนี่สลบไปเลยหรอเนี่ยรีบหนีดีดีกว่า เฮ้พวกคุณทหารที่ดูอยู่ตรงนั้นฝากพาพี่ของผมไปห้องพยาบาลด้วยนะครับ"

“ครับ! ทหารทุกนายพูดขึ้นพร้อมกัน"

“เผ่นดีกว่า…”

“เดี๋ยวสิท่านน เฮ้อโดนท่านผู้นำบ่นใส่อีกแน่เฮ้อ”

ป่าหลังบ้าน

หนีออกมาได้แล้วเฮ้อเหนื่อยจริงๆเลย ไหนๆก็ไหนๆแล้วไปเล่นกับพวกคุณดราโก้ดีกว่า ดราโก้ที่ว่าเนี่ยคือมังกรที่ตระกูลของผมเลี้ยงเอาไว้เมื่อนานมาแล้วก็ยังมี มังกรไฮดรา กริฟฟิน ฟินิกซ์ มันติคอร์ คิเมร่า แล้วก็ตัวอื่นอีกเยอะเลยล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก้ไม่ได้บังคับมาหรอกนะเพราะก่อนชวนมาอยู่ก็ชวนดีๆล่ะแต่ก็จบด้วยการต่อสู้แล้วพวกเขาก็ยอมมาอยู่ด้วย           จริงสิผมยังไม่ได้เล่าเรื่องของตระกูลผมให้ฟังเลยตระกูลผมนั้นเมื่อก่อนเป็นตระกูลบารอนจนๆตระกูลหนึ่งแต่ได้รับการช่วยเหลือจากราชวงห์ จนตอนนี้ตระกูลผมแค่ตระกูลเดียวก็สามารถลบทวีปทั้งทวีปให้หายไปได้ในพริบตาเลยล่ะแต่ถึงอย่างนั้นกฺ็ยังรับใช้ราชวงห์อยู่เหมือนเดิม   ตระกูลผมนั้นทุกๆ100ปีต้องมีคนไปแต่งงานกับทางราชวงห์เอาล่ะพักเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วกัน  เอ่อวันนี้จะไปเล่นกับใครดีน้าเอาเป็นคุณกริฟฟินดีกว่า

“สวัสดีครับ”

“ไงคามิสไม่ได้มาเล่นด้วยกันมาซักพักแล้วนะวันนี้จะเล่นอะไรล่ะ”

“เอิ่ม….เอาเป็นล่ามอนเตอร์แล้วกันครับ”

“แล้วที่ไหนดีล่ะ”

“ทะเลทรายแห่งความตายเป็นไงครับ”

“เอาสิที่นั่นก็ไม่ได้อันตรายมากด้วนนิเนอะ มาขึ้นหลังข้าสิ”

คามิสได้กระโดดขึ้นหลังกริฟฟิน

ทะเลทรายแห่งความตาย

“ไม่ได้มานานแล้วนะนะเนี่ยน่าคิดถึงจังมาครั้งล่าสุดก็เมื่อ2ปีที่แล้วสินะ”

“นั่นสินะครับ เอาล่ะผมเริ่มล่ามอนเตอร์ดีกว่า”

หอกน้ำแข็งทำให้จุดที่ปาหอกไปเป็นพื้นน้ำแข็งแล้วตามด้วยไฟบอลทำให้น้ำแข็งละลายแล้วปิดท้ายด้วยหอกสายฟ้านี่เป็นคอมโบที่ผมใช้เป็นประจำเพราะว่าง่ายต่อการสังหารมอนเตอร์เยอะๆในทีเดียว

“Level Up!”

“Level Up!”

“Level Up!”

“Level Up!”

ไหนเช็ค"Status"หน่อยสิ

เลเวลอัพยากไม่พอแถมยังได้ค่าสเตตัสน้อยอีกถึงเทียบกับมาตราฐานตามหนังสือแล้วจะดูเยอะก็เถอะถ้าคนอายุประมาณฉันความสามารถคงได้ไม่ถึงครึ่งของชั้นก็เถอะ

“วันนี้กลับกันก่อนเถอะครับคุณกริฟฟิน”

“โอเค…ฉันก็ไม่อยากโดนแม่นายดุหรอกนะ”

**Tobecontinued**...........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***