R1SE Short Fic
- สตูดิโอ -
"หนานน่านนี่เป็นคนร่าเริงจังเลยนะคะ ฉันล่ะอิจฉาจัง ขอบคุณที่มาสนุกกับรายการเรานะคะ"
"555 ไม่ขนาดนั้นหรอกครับผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ววันนี้ผมก็สนุกเหมือนกันครับ"
ศิลปินหน้าใหม่ผู้มีร่างเล็ก ผิวขาวดุจน้ำนม ปากอมชมพูอวบอิ่ม ยิ้มให้กับพิธีกรสาวอย่างเป็นกันเอง
"คัท เลิกกองได้ ขอบคุณทุกคนครับ"
หลังจากผู้กำกับสั่งคัทริมฝีปากอวบอิ่มที่ยิ้มแย้มของโจวเจิ้นหนานก็กลายเป็นสีหน้าปกติทันทีทั้งหมดก็เพราะคาแรคเตอร์ที่ท่านประธานอยากให้เป็นคือหนุ่มน้อยผู้ร่าเริงไล่ตามความฝันด้วยรอยยิ้ม รักในเสียงเพลง มองโลกในแง่ดีและมั่นใจในตัวเอง ทั้งที่จริงๆแล้วโจวเจิ้นหนานเป็นคนเงียบๆ ไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องที่เกี่ยวกับตนเอง แถมยังเอาแต่ใจ เข้าถึงยากคนที่สนิทกับเขายังมีไม่ถึง10คนเลยด้วยซ้ำ
"หนานน่านวันนี้เหนื่อยหน่อยนะ ฉันอยากเลี้ยงขอบคุณนายหน่อยได้มั้ย"
หลังจากที่แต่งตัวเตรียมกลับที่พักก็มีนักแสดงสาวมายืนหน้ายิ้มดักทางเพื่อมาชวนเขาไปกินข้าวด้วยกัน
"บังทาง"
"เอ่อ งะ งั้นเดินทางปลอดภัยนะ"
- ห้องคอนโด -
ปัง
"เห้ออออ"
โจวเจิ้นหนานถอนหายใจพร้อมกับเปิดโน้ตบุ๊คเข้าหน้าแชทของคนๆนึง คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของเขามาตั้งแต่ก่อนเขาเดบิ้ว ก่อนที่เขาจะย้ายกลับมาจีน เขาเป็นคนที่คอยดูแลเขาทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้ ถึงแม้ว่าช่วงนี้เขากำลังเป็นที่สนใจของสังคมทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เขาก็ยังเข้าใจและยังคอนดูแลเขาอยู่
[หนานน่านอยู่ห้องมั้ย]
[อยู่]
[เดี๋ยวไปหานะ กินข้าวรึยัง ให้เกอซื้อของเข้าไปให้มั้ย แถวนี้มีร้านไอติมที่นายชอบด้วยนะ]
[แล้วแต่]
[โอเค อีก10นาทีถึงอย่าพึ่งหนีไปนอนล่ะ]
[อืม]
แชทที่ดูผ่านๆก็รู้ว่าหนักซ้ายแต่ก็ทำให้คนตัวเล็กเผลอยิ้มออกมา ทั้งๆที่ไม่ได้คุยอะไรกันเป็นพิเศษ
ก็อกๆๆ
"ไงตัวเล็กของเกอ"
"ไอติม"
"ไม่ทักกันหน่อยรึไงเล่า"
"สวัสดี เชินเกอ"
หลังจากทักทายเสร็จเจ้าตัวเล็กก็ได้ไอติมของโปรดตัวเองไป พร้อมยื่นมือมาข้างหน้าคนตัวสูง
เหยาเชินที่ไม่รู้ว่าน้องหมายถึงอะไรก็เลยวางมือลงไปเพราะคิดว่าน้องอยากจับมือ แต่ก็โดนมือน้อยๆสบัดออก
"ช้อน"
"ที่แท้ก็ช้อน นี่ก็นึกว่าจะจับมือซะอีก เสียใจนะเนี่ย"
พูดจบเหยาเชินก็ยื่นช้อนให้น้อง ผ่านไปไม่ทันไรไอติมกระปุกใหญ่ก็หมดลงด้วยฝีมือของเด็กตัวเล็กด้านหน้าเขา
"จะไปอาบน้ำแล้วหรอ"
"อืม"
"นี่เห็นเกอเป็นแค่คนซื้อของใช่มั้ยเนี่ย เสียใจนะเนี่ย ค่าของก็ไม่ได้ ค่าน้ำมันรถก็ไม่ให้ ไหนจะต้องซื้อคิวให้อีกนะถึงได้ไวขนาดนี้"
จุ้บ
"รีบเก็บครัว จะไปรอที่เตียง"
พูดจบเจ้าตัวเล็กก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ่งให้เขาล้างจานคนเดียวแถมครั้งนี้คือการล้างจานที่เร็วที่สุดในชีวิตเขาเลยก็ว่าได้
หลังล้างจานเสร็จเหยาเชินก็เปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็เจอกับเจิ้นหนานที่สวนชุดนอนสีย้ำเงินเข้มผ้าซาตินเนื้อดี ตัดกับผิวขาวๆ ขาที่ตั้งชันขึ้นมาทำให้กางเกงเลิ่กเห็นไปไหนต่อไหน กระดุมเสื้อที่ติดไม่ครบ และอีกนิสัยนึงของเจิ้นหนานที่มีแค่เหยาเชินรู้คนเดียวก็คือ หนานน่านเป็นเด็กขี้อ่อย โดยเฉพาะกับเขา
"พรุ่งนี้ไม่มีงาน"
หนานน่านพูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อออก ปนะโยยคง่ายๆทำเอาเหยาเชินหมดความอดทน เดินไปประชิดตัวเจ้าเด็กขี้อ่อยพร้อมกับลูบไปทั่วตัวขาวๆ
"งั้นเกอใส่ไม่ยั้งเลยนะ"
พูดจบเหยาเชินก็เตรียมเดินไปหยิบอุปกรณ์เพื่อความปลอดภัยของคนตัวเล็ก แต่ยังไม่ทันไรก็ต้องล้มเลิกความคิดเพราะ
"ใน ไม่เอาถุง"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments