พบเจอกับเผ่ามังกรโบราณ

ลัน...ลา...ลั้นลา... ฮิโรนะดีใจที่จะได้เจอผู้เป็นแม่ของเธอในโลกนี้

หืม...ฮิโรนะทำไมลูกถึงอารมณ์ดีจังวันนี้น่ะ ริโคเอลพูดขึ้นเพราะตนมิเคยเห็นลูกสาวคนนี้อารมณ์ดีขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

อ๋อ...เพราะฮิโรนะจะได้เจอท่านแม่ยังไงล่ะคะท่านพ่อ ฮิโรนะบอกด้วยรอยยิ้ม

งะ...งั้น...หรอ...พ่อเห็นลูกสบายดีเเบบนี้พ่อค่อยโล่งอกหน่อย ริโคเอลพูดและคิดในใจว่าไม่เคยเห็นลูกดีใจขนาดนี้เวลาคุยหรือเจอเขาเลยสักครั้งเดียวในชีวิต

ค่ะท่านพ่อ...เอ๊ะ...โอ้ยย...นี่มันอะไรเนี้ยยเจ็บจัง ฮิโรนะพูดขึ้นเพราะไปชนกับอะไรเข้า

นี่ลูกเป็นอะไรมากรึป่าวเจ็บตรงไหนไหม ริโคเอลพูดด้วยถ้าทางตกใจเเละรีบวิ่งเข้ามาดู

ม...ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะท่านพ่อ ฮิโรนะพูดขึ้นพร้อมปัดเสื้อผ้าเหมือนไม่เป็นอะไรมากแต่จริงแล้วเธอเจ็บมาก

งั้นหรอเจ้าไม่เป็นอะไรมากก็ดีเเล้วหัดเดินดีๆหน่อยสิ ริโคเอลพูดเตือนพร้อมดุหน่อยๆ

ค่ะหนูจะระวังค่ะท่านพ่อ ฮิโรนะยิ้ม

นี่พวกเจ้ามนุษย์บังอาจวิ่งมาชนกับข้ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้รึ มังกรตนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับคำรามเสียงดังสนั่นไปทั่วป่าแห่งนี้

นี่เจ้าบังอาจมาว่าลูกสาวสุดที่รักของข้ารึเจ้ามังกรยโสโอหัง จากนั้นที่ริโคเอลพูดจบริโคเอลก็กับร่างเดิมจากตอนที่ปลอมตัวเป็นมนุษย์เพราะลูกสาวของเขาเป็นคนขอร้องเพราะไม่อยากให้วุ่นวาย

นะ...นี่ท่านคือท่านจอมมารงั้นรึขอรับ มังกรตนนั้นพูดด้วยความกลัว

ใช่ข้าเองจอมมารจำข้าไม่ได้เเล้วรึที่ข้าเคยเลี้ยงดูเจ้าน่ะ ริโคเอลพูดด้วยความโมโหสุดขีด

เอ่อ...ข้าไม่ได้ว่าท่านเเต่เด็กคนนั้นขอรับท่านจอมมารที่ข้าพูดถึง

นี่เจ้า! ริโคเอลยิ่งโกรธหนักกว่าเก่า

อะ...อะไรหรือครับท่าน มังกรตนนั้นตกใจที่ตัวเองพูดอะไรผิดไป

นี่ลูกข้านะเจ้าว่าลูกข้าผิดงั้นรึ ริโคเอลพูดขึ้น

ละ...ลูกของท่านหรือขอรับ มังกรตนนั้นพูดขึ้นด้วยความตกใจที่เด็กคนนี้คือลูกของจอมมาร

ใช่มีอะไรผิดรึ ริโคเอลถาม

เปล่าขอรับท่านจอมมาร มังกรตนนั้นไม่คิดว่าเด็กคนนี้คือลูกของจอมมาร

เจ้ามีความผิดเจ้าต้องมารับใช้ลูกของข้าซะ ริโคเอลพูดขึ้นให้มังกรตนนั้นดูเเลลูกของตนเพราะตนมีธุระที่ต้องไปทำที่ปราสาท

ห๊ะ...ให้กระผมเป็นคนดูเเลลูกของท่านรึขอรับ มังกรตนนั้นไม่คิดว่าจะได้ดูเเลลูกของท่านจอมมาร

เจ้าทำไม่ได้รึ ริโคเอลถามมังกรตนนั้น

ทะ...ทำได้สิขอรับ มังกรตนนั้นพูดขึ้นด้วยความดีใจแม้จะติดๆขัดๆไปหน่อย

อืม...งั้นข้าไปล่ะดูแลลูกข้าดีๆล่ะถ้าเกิดนางตายหรือเป็นอะไรไปล่ะก็เจ้าไม่เหลือแม่แต่วิญญาณแน่ ริโคเอลพูดไว้ทำให้มังกรตนนั้นถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

ขอรับท่านจอมมาร มังกรตนนั้นพูดเสร็จริโคเอลก็จากไป

นี่ท่านคือใครหรอคะ ฮิโรนะถามแน่เธอรู้อยู่เเล้วเเต่เเกล้งถามเพราะเธออายุยังน้อยถ้าเกิดพูดเเบบอายุจริงๆของเธอจะดูผิดสังเกตได้

ข้ารึขอรับ...ข้ามีนามว่า โอคิรามะ ยูกิ ขอรับ มังกรตนนั้นพูดเสร็จฮิโรนะก็พูดขึ้น

ท่าน...ไม่สินายน่ะอายุไล่เลี่ยกับฉันเพราะฉะนั้นนายไม่ต้องพูดขอรับกับฉันก็ได้นะเเละเรียกฉันเเบบปกติก็ได้

จะ...จริงหรอขะ...ขอ...เอ่อ...ท่าน...ฮิโร...นะ...จัง มังกรตนนั้นพูดเสร็จก็เเปลงกายให้เหมือนมนุษย์

ว้าว...นายแปลงร่างได้ด้วยหรอ ฮิโรนะพูดขึ้น

ได้สิครับเพราะผมเป็นมังกรโบราณน่ะครับ ยูกิพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

เอ๋...เเล้วที่ตอนนั้นนายพูดว่ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ล่ะ ฮิโรนะถามเพราะงง

อ๋อ...ตอนนั้นหรอครับท่านฮิโรนะเป็นเพราะว่าผมต้องทำให้ตัวเองดูหน้ากลัวครับเพราะป่าเเห่งนี้มีแต่พวกเก่งๆน่ะครับผมก็พอสู้ได้เเต่กลัวเสียงดังรบกวนท่านจอมมารที่รับเลี้ยงข้าให้โตพอหาอาหารเองกินได้ท่านก็ให้ข้าไปตามทางของข้าครับแต่ท่านจอมมารมีพระคุณกับข้าจึงอยู่เฝ้าที่นี่ครับ

อ๋อ...อย่างนี้นี่เองแต่ฉันขอเรียกนายว่ายูกินะ ฮิโรนะพูดขึ้นแล้วจับมือของยูกิแล้วพูดพร้อมออกเดินทางต่อ

ค...ครับ...ท่านฮิโรนะจะพูดเช่นไรก็ได้ครับ ยูกิพูดเเล้วยิ้ม

อืม...งั้นไปกันเถอะ ยูกิ พอฮิโรนะพูดเสร็จก็ออกเดินทาง

ระหว่างทางฮิโรนะไม่รู้ว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรที่เธอจะต้องเจอในแต่ระทางที่เธอไปนั้นอาจมีหนทางยากลำบากก็ตามพวกพ้องที่รอเธออยู่ที่เธอจะได้พบกับพวกนั้นที่ต้องร่วมเดินทางไปกับเธอยังอีกยาวไกลกว่าจะได้พบผู้เป็นแม่ครั้งแรก....

ครับท่านฮิโรนะจังไปกันเถอะ ฮิจิโยะพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***