ฝึกงาน

หลายชั่วโมงต่อมา

ฉันก็เดินทางมาถึงที่หมายเรียบร้อยแล้วพวกพี่ๆที่มาแนะนำการฝึกงานและพาไปดูห้องพักสำหรับนักศึกษาที่มาฝึกงาน เหมือนกับคอนโดแต่ไม่ใช่

"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"น้ำเสียงของหัวหน้าแผนกด้วยความห่วยๆ

"คิดถูกคิดผิดมาทำงานกับพี่เนี่ย"ฉันรู้จักกับพี่แก เห็นหน้าตาแบบนั้นเจ้าชู้เป็นบ้ารู้จักกันผ่านออนไลน์อ่ะ

"คิดถูกแล้วน้องรัก"หนาแกร่งเอื้อมมาวางบนไหล่ขวาของฉัน "ไอ้มือปลาหมึกเอ้ย" ฉันเอ่ยพร้อมดึงมือของพี่เป็นหนึ่งออก

"มาฝึกงานทั้งที พี่ขออย่างเดียวอย่ามีเรื่อง"พี่เป็นหนึ่งเอ่ยขอพร้อมกับสีหน้ากังวล

"ไม่มีเรื่องหรอกพี่ขอแค่ไม่มีคนมาหาเรื่องก่อน"ฉันตอบไปอย่างเสียงเรียบก่อนจะยิ้มออกมา "แต่ถ้าหมั่นไส้แล้วทำอันนี้ค่อยว่ากัน" สิ้นเสียงฉันพายกระเป๋าเข้าห้องตัวเอง

เช้าวันต่อมา

"สายแล้วๆ"วันนี้อ่านนิยายจนดึกเลยเผลอตื่นสาย

ปึก!!

ฉันวิ่งสุดกำลังโดยไม่ได้มองทางจนวิ่งชนกับผู้ชายตัวสูงใหญ่ ไอ้เราก็ตัวเล็กอยู่แล้วแต่พอเจอคนนี้ทำไมรู้สึกตัวเล็กกว่าเดิม

"ขะ ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"ฉันเอ่ยถามพร้อมยื่นมือไปรับอีกคนที่ล้มไปกับฉัน สายตาเหลือบไปเห็นตรงข้อศอกมีรอยถลอกเล็กน้อย

"ให้ฉันพาคุณไปทำแผลก่อนนะคะ"ด้วยความมาวันแรกก็ยังไม่ได้ชุด พี่เป็นหนึ่งลืมเอาชุดให้วันนี้ฉันเลยแต่งตัวสบายหน่อย ฮ่าๆก็นะชุดดำทั้งตัวแต่เสื้อเชิ้ตข้างในสีขาว

"ไม่เป็นไรทีหลังก็ระวังหน่อยก็แล้วกัน"น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยความเย็นชาและเรียบนิ่ง

"รอยถลอกขนาดนั้นปล่อยให้เน่าแม่งเหอะ"ฉันเอ่ยจบแล้วหันหลังกำลังจะเดินออกไปแต่ถูกอีกคนคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน

"ทำผิดแล้วยังไม่สำนึก"ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจและเริ่มหงุดหงิดกับหญิงสาวมากเต็มที

"จะไปก็ไป ลีลาอยู่ได้"ฉันเอ่ยจบก็เดินเข้าไปที่ร้านค้า แถวนี้มีร้านขายยาพอดี

หลายนาทีผ่านมา

ฉันทำแผลให้อีกคนเสร็จตลอดระยะที่ทำแผลให้เขาก็บ่นไปเรื่อยพื้นฐานเขาคงเป็นคนโหดละมั้ง

"สายอีกแล้ว"ฉันก้มลงมองเวลาก่อนจะบ่นพึมพำออกมาโดนไอ้พี่เป็นหนึ่งบ่นหูชาแน่ๆ

"บอส!! ไอ้น้องเวร! แกทำบ้าอะไร"พี่เป็นหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

"....."กำปั้น ชายหนุ่มเจ้าของบริษัทที่รับนักศึกษามาฝึกงานนั่งมองดูเพื่อนของตนบ่นกับหญิงสาวที่ทำหน้าเบื่อหน่าย

"นี้บอสกำปั้นนะแพร"ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว

"บอกแล้วว่าอย่ามีเรื่อง"พี่เป็นหนึ่งบ่นให้กับฉันอีกครั้ง

"บ่นอีกแล้วไม่เบื่อเหรอ บ่นอยู่ได้"นี้แหละข้อเสียของฉันชอบเถียง เถียงจนอีกฝ่ายเถียงกลับไม่เป็น

"เธอทำฉันเจ็บตัว ตอนเที่ยงไปพบฉันที่ห้อง"กำปั้นเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป

"อะไรวะ"ฉันเอ่ยออกมาด้วยความมึนงง

"ไม่กลัวหรือยังไง บอสจอมโหดนะเว้ย"เป็นหนึ่งเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะทำท่าทางกลัว

"ตลกวะอย่าทำแบบนั้นดิ ฮ่าๆ!!"ฉันหลุดหัวเราะออกมาอย่างดังเพราะท่าทางตลกของพี่เป็นหนึ่ง

"เตี้ยรอด้วย!"ฉันเดินนำหน้าพี่เป็นหนึ่งก่อนจะหลุดชะงักตรงหน้าบอสกำปั้น

ชายหนุ่มยืนทำหน้าไม่พอใจและหงุดหงิดหันมาจ้องหน้าหญิงสาว

"มากับผม"เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างเรียบนิ่งก่อนจะเดินออกไปสักพักขาสั้นๆของฉันที่เดินตามไม่ทันก็ตัดสินใจวิ่ง

"โอ๊ย!"ฉันวิ่งชนแผ่นหลังของบอสกำปั้นที่หยุดเดินโดยไม่บอกไม่กล่าว

"จะชนผมไปถึงเมื่อไหร่"ฉันฉีกยิ้มให้กับอีกคนที่เอ่ยถาม มันก็จริงนี้หว่าฉันชอบซุ่มซ่ามตลอดเลยทำตัวเงียบนิ่งแทน

"ฉันขอโทษมันไม่ได้ตั้งใจ"ฉันพลางยกมือมาบังหน้าตัวเอง อ๊ากอายชะมัดทำตัวซุ่มซ่ามต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก

"ผมเกิดก่อนคุณพูดให้มันดีๆ"บรรยากาศมาคุสุดๆ

"เอ๊ะ หรือฉันต้องพูดคะ ขาหรือคะ"ฉันเอ่ยถามก่อนจะขยับตัวไปหาบอสกำปั้น

"พี่ปั้นขา~ ช่วยเดินช้าๆหน่อยได้ไหมแพรเดินไม่ทัน"ฉันยิ้มอ่อยก่อนจะสบตากับบอสกำปั้น

กำปั้นผละตัวของหญิงสาวออกเบาๆก่อนจะเดินนำอีกครั้งแต่ครั้งนี้เดินช้าตามที่หญิงสาวเอ่ยขอ

"น่ารักจริงๆ"ฉันเผลอยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าบอสที่ใครๆต่างกันว่าโหดก็มีมุมน่ารักแบบนี้

"บอสปั้น~ รอแพรด้วย!!"ฉันรู้ตัวอีกทีบอสก็เดินไปไกลพอสมควรแล้ว พอได้ยินเสียงฉันก็หยุดเดิน

"ว่าแต่เราจะไปไหนอ่ะ"ฉันเอ่ยถามบอสกำปั้นด้วยความสงสัย

"คุมงานก่อสร้างเป็นมั้ย"หูของฉันผึ่งขึ้นก่อนจะรีบเงยหน้ามองบอสกำปั้น

"น้องชายของผมกำลังหาสถานที่ฝึกทหารใหม่เลยต้องสร้าง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะพยักหน้ารัวๆ

"คุมได้ค่ะ!!"ฉันเอ่ยตอบบอสกำปั้นอย่างดีใจ สายตาของฉันสังเกตตอนที่บอสสะดุ้งเสียงของฉัน

"บอสปั้นตกใจเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามบอสก่อนจะจิ้มแขนแกร่งอีกคน

"พูดมาก"เสียงทุ้มของบอสกำปั้นเอ่ยบอกก่อนจะเดินหนีอีกครั้ง

ไรท์:สงสัยบอสกลัวน้องแพร ฮ่าๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***