ทีร์ไม่ชอบน้อง minv
...001...
.......
.......
.......
เด็กน้อยชาย-หญิงมากมายนั่งทานอาหารกลางวันพร้อมกันในสถานเด็กกำพร้า
เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังจังหวะ เด็กทุกคนหันไปตามต้นเสียง สาวหน้าตาดี ดูมีฐานะ เดินมาพร้อมชายชุดดำมากมาย
เด็กๆไม่มีความเกรงกลัวสักน้อย กลับวิ่งกรูเข้าไปหาพวกเขา
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” คุณครูสาวคนหนึ่งเดินเข้าไปทักทายผู้มาเยือน
“มาไวจังเลยค่ะ พวกเรายังไม่ได้เตรียมของว่างไว้ให้เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเหงาๆอยู่ ว่าจะรับเด็กไปเลี้ยงสักคน” เธอมองไปรอบๆเพื่อสอดส่องดูความเป็นอยู่ของเด็กๆ
“คุณป้าคะ” เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ผิวสีแทน ผมสั้นเท่าติ่งหูเดินมากระตุกชายเสื่อของเธอเล็กน้อย
“หือ? ว่าไงคะหนูน้อย”
“ชะอม! อย่าไปรบกวนคุณหญิง” ครูเอ็ดเด็กสาว เพราะกลัวว่าคุณผู้หญิงตรงหน้าจะรำคาญเอา
“ไม่เป็นไรค่ะ ชื่อชะอมหรอคะ”
“ใช่ค่ะ!” เด็กสาวตอบพร้อมส่งยิ้มใสซื่อออกไป
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ชะอม”
“คุณครูบอกกว่าจะมีคนใจดีเอาเพื่อนกลับบ้านด้วย คุณป้าเอาเพื่อนหนูไปได้ไหมคะ” เด็กสาวชี้นิ้วไปที่เด็กผู้ชายตัวเล็กที่นั่งอยู่คนเดียว
ได้ยินดังนั้น เธอจึงเดินเข้าไปหาหนุ่มน้อยที่นั่งอยู่คนเดียว “ว่าไง” เธอย่อตัวลงนั่งข้างๆเด็กน้อย แต่ไม่มีวี่แววที่เขาจะตอบ
“อัญ“อัญชัน ตอบคุณหญิงสิลูก”
“ขอโทษนะคะคุณหญิง พอดีแกไม่ค่อยสุงสิงอะไรกับใคร แต่สู้คนพอสมควรเลยล่ะค่ะ”
เธอยิ้มเล็กน้อย พลางยกมือขึ้นลูบหัวเด็กข้างๆ
“ฉันขอรับเขาไปเลี้ยงค่ะ” ชะอมได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแฉ่ง ‘อัญชันจะไม่ถูกคนทำความสะอาดใจร้ายทำร้านอีกแล้วนะ’ เธอคิดในใจ
“คุณหญิงตามดิฉันมาได้เลยค่ะ” เธอผายมือไปข้างหน้าก่อนจะเดินนำเข้าไปทางประตู
“เด็กคนนี้ไม่ค่อยคุ้นหน้าค่าตาฉันเลย เพิ่งมาเหรอ”
“แกมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่อายุได้สองถึงสามขวบ มีคนเอาแกมาทิ้งไว้หน้าประตู”
“แต่ยังดีที่มีชื่อ มีอายุติดมากับแกจึงทราบน่ะค่ะ” คุณครูยื่นของบางอย่างให้กับเธอ
“อันนี้เป็นของที่ติดตัวแกมาค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับของมาแล้วเก็บลงในกระเป๋า
“อัญชันครับ นี่คือคุณหญิงนะ ท่านจะรับอัญชันไปเลี้ยงแทนคุณครูนะครับ” คุณครูบอกลาเด็กน้อยพลางน้ำตาไหลอาบแก้ม อัญชันเปรียบเสมือนลูกคนแรกของเธอ เธอก็เปรียบดั่งแม่ของเขาเช่นกัน
“แม่ ไม่ร้อง” เด็กน้อยพูดเสียงเบา เขายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้แม่ที่เลี้ยงดูเขามาตลอด ตั้งแต่จำความได้ คุณครูดึงเขาเข้ามากอด พร้อมพูดอำลา สั่งสอนมากมาย
“ไปได้แล้วครับ ไปอยู่กับคุณหญิงก็เป็นเด็กดีนะครับ...ลูก”
“ยังดีที่แม่รับเด็กผู้ชายมา กันต์จะได้สอนน้องยิงปืน” กันต์ ลูกชายแฝดน้อง อายุ 13 ปี
“คุณแม่มีน้องให้หนูเล่นด้วยแล้ว!!” อันวา เด็กสาวอายุ 9 ปี ผู้ถูกรับมาเลี้ยงเช่นกัน
“อย่าหวังเลยยัยอัน พี่จะสอนน้องเล่นปืน”
“น้องยังเด็กอยู่เลยนะพี่กันต์! น้องต้องเล่นพ่อ แม่ ลูกกับหนูสิ”
“ทีร์ไม่อยากมีน้อง” ธีรเดช ลูกชายคนสุดท้อง อายุ 8 ปีเศษๆ
“ยังไงก็เถอะ ว่าแต่พ่อหายไปไหน” คุณหญิงชะเง้อชะแง้มองหาผู้เป็นสามี
“พ่อไปไหนล่ะ ลูกไม่เห็นกันเหรอ”
“พ่อไปตีกอร์ฟ เห็นแบกกระเป๋าไม้ไปด้วย” แก้มตอบ
“ช่างเถอะๆ เราเลยเถิดกันมาเยอะแล้ว”
“นี่น้องอัญชัน น้องอายุ 6 ขวบกว่าๆ ดูแลน้องกันด้วยล่ะ อย่าไปแกล้ง”
“น้องสู้คนด้วยล่ะอยากจะบอกให้”
“อ่ะห้า!! ผมจองตัวน้อง อายุเท่านี้แหละ จะเทรนให้ยิงปืนเก่งเลย”
“แกจะเอาแต่ยิงปืนไม่นะกันต์ น้องยังเด็กอยู่”
“หุบปากไปเลยยัยกาญจน์ แกก็คงจะตามเลี้ยงน้องไม่ห่างล่ะสิ”
“พอๆๆสองแฝด แม่ปวดหัว ป้าเนตรช่วยจัดห้องให้อัญชันด้วยนะ ฉันจะไปซื้อของใช้ให้ลูก”
“ได้ค่ะคุณหญิง ป้าจัดเป็นห้องข้างๆคุณหญิงนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะป้า”
“ไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวแม่อาบให้นะ”
“หนูช่วยนะแม่!! รอด้วย!” กาญจน์ไม่รอช้าวิ่งตามแม่ของตนไป
.......
.......
.......
“แม่จะไปซื้อของใช้ให้น้อง มีใครจะเอาอะไรบ้าง” เธอเอ่ยถามลูกๆที่นั่งอยู่
“.......” เงียบ..ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากลูกสักคน
“โอเค งั้นอยู่บ้านแล้วกัน”
“อยากกินชาบูอ่ะแม่” ลูกสาวคนโตเอ่ยแสดงความคิดเห็น
.......
.......
.......
ด้วยความที่ว่าอัญชันเป็นเด็กกำพร้า เขาจึงไม่เคยได้ออกไปเที่ยวหรือออกจากสถานรับเลี้ยงเด็ก นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้มาแตะสถานที่ใหญ่ๆแห่งนี้
^^^—บนรถ^^^
อัญชันมองเห็นผู้คนมากมายเดินไปเดินมา
‘ตระกูลในข่าวปะ’
ตระกูลนี้มีชื่อเสียงอยู่พอสมควรเลยล่ะ พอที่คนส่วนมากจะรู้จักพวกเขา
ชายชุดดำสี่ถึงห้าคนยืนร้อมประตูรถ ประตูรถหรูค่อยๆเลื่อนเปิดช้าๆ ซึ่งเป็นจุดสนใจที่ดีให้กับผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปมา
“อัญชันจับมือแม่ไว้นะ” คุณหญิงเดินลงจากรถเธอชูมือขึ้นรอรับลูก
“อย่าปล่อยมือแม่นะคะ” เธอกล่าวกับอัญชัน เด็กน้อยมองหน้าและพยักหน้าให้กับแม่ของตน
“เด็กคนนั้นหน้าไม่คุ้นเลย”
“ดูแล้วหน้าไม่เหมือนใครสักนิด ลูกเลี้ยงหรอ”
“คงเหมือนน้องอันวาแหละ เด็กกำพร้าแต่เกิด”
“ช่วยมีมารยาทหน่อยนะครับ พวกคุณมาว่าน้องผมอย่างนี้ ผมฟ้องพวกคุณได้นะครับ” กันต์ได้ยินเช่นนั้นจึงตอบกลับไป เขาควานมือไปจับมืออันวา
“ไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นนะอันวา ยังไงเธอก็น้องพี่” สองพี่น้องมองหน้ากัน
“ฉันภูมิใจในตัวแกก็วันนี้แหละกันต์” กาญจน์พูด
.......
.......
.......
^^^—ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง^^^
“เดินเล่นกันไปก่อนแล้วกัน แม่จะไปซื้อเสื้อผ้าน้อง”
“ไปด้วยๆ หนูจะเลือกให้น้องแบบหล่อสุดๆ” กาญจน์เอ่ย
.......
.......
.......
.......
.......
...TBC;...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
JOANNOJA
หวัดดีคับ
2022-03-12
0