ตอนประถม
...เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อฉันย้ายเข้ามา ร.ร แห่งหนึ่งตอนแรกก็ไม่ยุ่งอะไรกับความรัก(ความหมาย เป็นคนรักอิสระมา)ฉันรักอิสระแต่พอขึ้นชั้น ป.6 เราก็เริ่มสนใจพี่คนหนึ่งที่เราขึ้นรถรับส่งเดียวกันซึ้งเขาดีแบบมากๆเลยนะไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองว่าเขาชอบเขารึเปล่าเพราะเขาก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่งเลยหรือไม่รุ้ว่าที่เขามาสนใจเราเพราะพี่เราแต่มันมีครั้งหนึ่งที่อะไรก็ไม่รุ้มันติดหัวเราแล้วพี่เขาจะเอาออกให้แต่เราเลือกที่จะวิ่งไปหาพี่ไห้เอาออกไห้ เห้อ😔**พอนานเข้าเราก็รักพี่เขามากขึ้นพี่เขาอยุ่ไกล้คนอื่นก็หึงแต่มันไม่มีสิทเพราะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันเห้อนี้ละน่าชีวิต** เเล้ววันนั้นวันที่เราโครตเกลียดเขามาบอกรักพี่เราผ่านแชตแล้วเราก็อยุ่กันเขาด้วนเราก็ฝืนยั้มทำเหมือนไม่รุ้สึกอะไรแต่จริงๆแล้วโครตเจ็บเลยอะ...
...#นี่ละน่าที่เขาเรียกว่าคนที่ใช่ไม่พยายามอะไรเขาก็รักแต่คนที่ไม่ใช่ทำอะไรเขาก็เห็นเราเป็นแค่อากาศ...
ต่อ
แต่เพราะพี่เราไม่รับรักจากพี่เขาเลยไปเรียนที่อื่นซึ่งตอนนั้นก็มาเล่นกันพี่เขากะพี่เป็นครั้งสุดท้ายตอนนั้นก็บอกลากันไปแต่ก่อนจะบอกลาเพื่อนที่มาเล่นตอนที่พี่เขากำลังบอกลาก็บอกว่าไปอยู่นั้นนะอย่าลือกันเด้อแต่สุดท้านเป็นไงละพอช่วงโควิดแบบนี้เขาได้กลับมายุบ้านแต่ไม่ได้เห็นหน้าเขาแต่กหมือนเดิมแต่ก็ต้องลืมให้ได้อะแต่เขาก็ทำตามที่เราขอได้อยากหนึ่งก็คือห้ามเปลี่ยนหน้าโปรไฟหรือเปรี่ยนเฟสแต่เราเองก็ผิดแหละที่ไปหวังสูงว่าเขาจะรักเราบ้างสุดท้ายก็ได้เป็นแค่นกที่โบยบินไปมาเป็นทางผ่านของเขา
เห้อเหนื่อยกับชีวิตที่จ้องหวังลมลมแรง้แร้ง
และที่เราจะบอกเลยคืออย่ารักใครมากกว่าตนเองอย่าติดว่าเราสู้ไม่ได้ทั้งที่เรายังไม่สุ้ เเละอย่าเอาหน้าตามาคาดหวังกับชีวิตเพราะชีวิตต้องเดินตาอไปและอย่าเอาใจใครมาใส่ใจเราเพราะมันจะทำไห้เรารุ้สึงเจ็บ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเองให้จำใว่ว่าชีวิตของเราเรากำหนอเอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments