อดีตที่แสนหวานกับปัจจุบันที่แสนทรมาน

ซ่งไป๋เย่ว

วันนี้คือวันที่ข้าดีใจที่สุดตั้งแต่ข้าเกิดมาจนบัดนี้ มันคือวันสมรสของข้ากับท่านพี่ 'เฉินเสวี่ยเฟย ' ข้ากับเขาพบรักกันเมื่อ2ปีที่แล้วที่ตลาดกลางเมือง เขาเป็นคนรูปงาม สูงราวๆ186 ผิวสีขาวออกน้ำผึ้ง นิสัยอ่อนโยน ใจดีแถมรักเดียวใจเดียว(?)

"เย่วเอ๋อร์แต่งงานกับข้าเถิด ข้ารักเจ้า จะดูแลเจ้าจนวันตาย"

"ฮึก..ข..ขอรับ ข้าแต่งขอรับ"

ตอนนั้นข้าดีใจมากที่บุรุษที่ข้ารักขอข้าแต่งงานและคิดวานี่คือตอนจบที่สวยงามที่สุดแต่หารู้ไม่ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น...

แอ๊ด...

เสียงเปิดประตูดังขึ้นและปิดลงช้าๆ มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาทางข้า "เย่วเอ๋อร์ ข้ารักเจ้านะ"เสียงของบุรุษผู้เป็นคนรักของเขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับเลิกผ้าสีแดงปักด้วยทองที่ปิดใบหน้าของข้าขึ้น

"ข้าก็รักท่าน...พี่"

"งั้น...ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันเข้าหอของเราสองงั้น...เรามาเริ่มเลยดีหรือไม่"เสียงของบุรุษที่เป็นคนรักเอ่ยขึ้นก่อนเดินเข้ามาใกล้ๆตัวเขา

"ข..ข้า..กลัว..ข้าไม่พร้อมน่ะ...ข้าขอโทษ"ข้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเพราะไม่สามารถทำตามสิ่งที่คนรักประสงค์ได้ เพราะตัวเขามีเหตุผลบางอย่างจึงไม่อยากเข้าหอ..

"....งั้นรึ ไม่เป็นไรน้องหญิงนอนพักผ่อนเถิดวันนี้คงเหนื่อยมาทั้งวันแล้วกระมัง ข้าจักนอนที่พื้นเอง"ชายหนุ่มเงียบไปซักพักก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแก่ชายาของตน

"...ท่านพี่มานอนข้างบนกับข้าเถิด"ข้าไม่อยากให้เขานอนพื้น

"อืม..น้องหญิงนอนก่อนเถิดข้ายังไม่ง่วงน่ะ"

"ขอรับ...ท่านพี่ ข้ารักท่านมากๆนะ"ข้าเอ่ยก่อนจะรู้สึกง่วงแล้วเผลอหลับไปในที่สุด

".....อืม"

3ปีผ่านไปหลังจากงานแต่งงาน

หลังจากผ่านไปได้ประมาณ3ปี ทั้ง2ดูห่างเหินกันเป็นอย่างมาก ตัวเฉินเสวี่ยเองก็เริ่มนิสัยแปลกไป เจ้าชู้ หงุดหงิดง่าย ขี้โมโห ทำร้ายร่างกายซ่งไป๋บ่อยๆ วันๆเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในหอนางโลมกลับบ้านอีกทีก็รุ่งเช้าของอีกวัน

ส่วนตัวของซ่งไป๋ทุกวันนี้ไม่ค่อยออกไปไหนกักตัวอยู่แต่ในจวน ได้แต่เก็บความเศร้าไว้ในใจเพราะสามีของตนไม่ยอมกลับบ้านอยู่แต่หอนาง/นายโลม แต่เขารู้ตัวว่าตนก็มีส่วนผิดที่ไม่ยอมเสียตัวให้สามีของตนจึงทำให้สามีของตนอัดอั้นและต้องไประบายความใคร่กับสตรี/บุรุษคนอื่น แต่จนกระทั่งวันนั้นมาถึง วันที่ข้าเสียใจมากที่สุด วันที่เขานำคนพวกนั้นเข้ามาในจวน

"น้องหญิง.. ข้าจะแต่งชายารอง หวังว่าเจ้าจะไม่ว่าอันใดนะ"

".....อ...อืมถ้าเป็นความต้องการของท่านพี่ข้าก็รับได้"ข้าฝืนยิ้มให้กับสามีของตนเองที่สาบานกับข้าไว้เมื่อนานมาแล้ว

'ไม่ว่าจะวันนี้หรือไปจนถึงวันตายข้าเฉินเสวี่ยเฟยขอสาบานว่าจะรักและมีภรรยาแค่เพียงผู้เดียวนั้นคือซ่งไป๋เย่ว เพียงเท่านั้น'

'คิกๆ ท่านพี่เฟยอย่าผิดคำสาบานล่ะ"

"ข้าจะไม่มีวันนั้นแน่นอน'

สารเลวอ้ากก😭😭 ทำไมถึงทำลูกชั้นนนน

อ้ากกกกกกก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว