สู่สงครามเเห่งโลหิต ตอน พูดคุย

ทาเคมิ(วัยเด็ก)

ท่านเเม่....ข้ากลัว....

ทาเคมิ(วัยเด็ก)

ฮึก!....ฮืก..

เด็กชายที่ผมสีดำ นัยตาสีเเดง มีร่างกายบอบชำนั่งร้องไห้ยู่ในห้อง โดยมีคนเป็นเเม่นั้นอยู่ข้างๆกาย......

ท่านเเม่

อย่าร้องไห้นะ...ทาเคมิ

ท่านเเม่

ลูกจะต้องอดทนเเละต่อสู้ไปนะ....เพื่อน้องๆ

คนเป็นเเม่นั้นได้เเต่เพียงปลอบใจลูกน้อยของเธอ เเละภาพก็ตัดไป.......

ทาเคมิ

อา....นี่มัน

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ท่าน....

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ท่านพี่....

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ท่านพี่!!!!

เสียงของชายหนุ่มผมสีขาว ดวงตาสีเเดงกำลังเรียกผมอยู่ เขาคือน้องขายคนสุดท้ายของผม เเล้วผมก็โพล่งตาขึ้นด้วยความตกใจ

ทาเคมิ

นายเข้ามาได้ยังไงริว

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ก็..ข้าเป็นห่วงท่านพี่....เลยเข้ามา...เพราะ...

ทาเคมิ

ออกไปซะ!!ไม่ต้องมาตีหน้าเป็นห่วงชั้น!

ไม่ทันที่น้องชายจะพูดอะไรก็ถูกคนเป็นพี่ตะคอกใส่

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ครับ....//เดินออกไปจากห้อง

ทาเคมิ

. . . . . . . .

อยู่ๆสาวใช้ก็เดินเข้ามา

สาวรับใช้

นายน้อยคะ...คือ

ทาเคมิ

ไสหัวไป!ไม่มีมารยาทเลยรึไง!

สาวรับใช้

ขะ..ขอโทษค่ะ...คือ...นายท่านให้มาตามค่ะ

ทาเคมิ

อืมม์!ออกไปได้รึยัง

สาวรับใช้

ค่ะ!

สาวรับใช้

//รีบเดินออกไป

ทาเคมิ

(หึ!เเม้เเต่สาวใช้ตอนนี้ยังเเทบจะไม่ให้ความเคารพกันเลย เเต่ไอ่เเก่นั้นจะเรียกทำไมตอนนี้)

ทาเคมิ

(ริวก็ด้วย ไม่ใช่จะมาเเอบเเตะอั่งชั้นหรอกนะ)

ทาเคมิ

ช่างเถอะ!

เเละภาพก็ตัดไปที่ตอนทาเคมิ เดินเข้าไปคุยกับพ่อ

ท่านพ่อ

มาช้าจริง!

ทาเคมิ

ก็ดีกว่าไม่มา

ท่านพ่อ

หึ!เดี๋ยวนี้เริ่มเเข็งขืนเเล้วนี่

ทาเคมิ

เรียกมาทำไม

ท่านพ่อ

ก็...เเค่จะเอาเเกไปดัดสันดานซะหน่อย

ท่านพ่อ

ที่กองรบลำดับที่8ของไดเมียวไงละ

ท่านพ่อ

เห็นเเกเริ่มปีกกล้าขาเเข็งขึ้นทุกวัน ก็อยากให้ไปเจอดีหน่อย

ทาเคมิ

ทำไมต้องเป็นชั้นละ ลูกคนอื่นๆของเเกก็มีไม่ใช่รึ?

ท่านพ่อ

ไม่หรอก

ท่านพ่อ

เเกน่ะ มีเเววที่สุดไงละ

ทาเคมิ

เหอะ!

ท่านพ่อ

ไม่คัดค้านใช่มั้ย?

ทาเคมิ

. . . . . .

ทาเคมิ

ก็รู้คำตอบนี่นา

ท่านพ่อ

//ยิ้ม

ท่านพ่อ

ดีเเล้ว

ทาเคมิ

ชั้นไปละ ขอตัวก่อนท่านพ่อ

เเล้วทาเคมิก็เดินก้าวออกจากห้อง

ท่านพ่อ

ลืมบอกอีกอย่าง น้องของเเกก็ไปนะ

ทาเคมิ

(อะ!..อะไรนะ)

ทาเคมิ

นี่!...หมายความ...อ๊ะ

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

. . . . . . .

ทาเคมิ

//หันกลับไปเห็นริวยืนอยู่หน้าประตู

ทาเคมิ

นาย...ทำไมละ

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ผมอยากไปด้วย ก็เเค่นั้นครับ ท่านพี่

ท่านพ่อ

ไม่คัดค้านนะ เพราะชั้นรู้คำตอบของเเกอยู่เเล้วทาเคมิ

ทาเคมิ

ฮึ่ม!

ทาเคมิเดินกลับไปที่พักของตนอย่างไม่รีรอ ส่วนน้องก็ยืนมองเเผ่นหลังของพี่ที่ห่างออกไป....

ตัดมาที่ห้องทาเคมิ

ทาเคมิ

ทำไมกันนะ ทำไม//กังวล

ทาเคมิ

ยังไงก็เถอะ ที่นั้นมัน....ก็น่าจะยังดีกว่าที่โสโครกเเบบนี้

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ท่านพี่ ข้ามาขอคุยด้วยหน่อย

ทาเคมิ

อืมม์ เข้ามา

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ครับ//เดินเข้ามานั้ง

ทาเคมิ

ทำไมนายต้องตามชั้นไปละ

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ก็นะ เราเป็นพี่น้องกัน

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

เรามีความฝัน

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

มีเป้าหมาย

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ผมเเค่อยากสานฝันน้องเล็กให้เป็นจริง

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

เเละเหนือกว่าพี่ให้ได้!!!

น้องชายผมพูดออกมาเเบบนั้น

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

ผมจะปกป้องพี่!

ทาเคมิ

. . . . . .

ทาเคมิ

งั้นรึ

ทาเคมิ

//ยิ้มอ่อน

ทาเคมิ

ขอบใจละกันนะ

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

งั้นผมไปละ

ริว(น้องชายคนสัดท้าย)

เดี๋ยว พี่ตะคอกใส่อีก

ทาเคมิ

อ่า....

โปรดติดตามตอนต่อไป

นักเขียน

สวัสดีนะ อันนี้เป็นเรื่องเเรกเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้หน่อยนะ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะที่นี่ด้วยนะ RIP.

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ