บทที่1

✧༺♥༻✧

เห้อออวันนี้ไปเล่นบ้านแฮร์รี่ดีกว่าแต่ต้องไปดูก่อนว่าเจ้วพวกนั้นไปกันรึยัง อืมม

"คุณยาฮะวันนี้ผมไปเล่นข้างนอกน่ะฮะ"ผมไปบอกคุณยาที่อยู่ในครัว

"จ้าาแต่อย่าไปซนที่ไหนล่ะ"คุณยาตอบกลับมา

"ฮ่ะ" อ่ะพวกมันยังไม่ไดไปสิน่ะ งั้นไปนั้งรอบนตนไม้ดีกว่า อ่ะสวัสดีครับ ผมชื่อว่า มิเกล เซน เมอร์ลิน ที่ทุกคนอ่านมันไม่ผิดหรอกครับใช่ครับ เมอร์ลิน ครับในตอนนี้ผมอยู่ในหนังที่ผมพึ่งจะดูไปไม่นานก่อนตายนี่เองแล้วถ้าถามว่าผมรู้ได้ไงน่ะเหรอ หึ! ก็ในทีแรกผมยังไม่รู้หรอกถึงจะมี ชื่อ เมอร์ลิน อยู่ก็เถอะ แต่ทีแรกก็คิดว่ามันเหมือนเฉยๆแต่พอเมื่อตอนอายุ6ขวบผมออกไปเดินเล่นตามปกติครับ แล้วรู้ไหมว่าเจออะไร ก็เจอแฮร์รี่ พอตเตอร์ ไงที่แรกๆก็คิดว่าอาจไม่ใช่ไปมาแฮร์รี่ ก็แสดงพลังออกมาน่ะสิ ผมถึงรู้ และผมก็เป็นคนที่ช่วยแฮร์รี่ด้วย และเป็นเพื่อนกันมาในตอนนี้ผมอายุตขวบใกล้9ขวบแล้วด้วย แต่ว่าตั้งแต่ที่ผมมาอยู่กับแฮร์รี่ผมรู้ความจริงว่าแฮร์รี่เกิดใหม่ด้วยล่ะ ก็คือวิญญาณจริงๆของแฮร์รี่น่ะ30กว่าแล้วขอบอกส่วนผมก็บอกว่าผมก็เกิดใหม่มาเหมือนกันแต่ไม่ได้เกิดในอนาคต แต่เป็นอีกมิติหนึ่งแต่ผม่ไม่ได้บอกน่ะว่าในโลกของผมพวกเขาเป็นหนังอ่ะ และข้าเป็นในเรื่องครอบครัวของผมอันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่ามีพี่ชาย2คน ส่วนอย่างอืนผมไม่รู้แต่คุณยาบอกว่าพวกเค้าจะมาหาในวันเกิดครบ9ขวบและให้ผมไปอยู่ด้วยอ่ะ ผมรู้แค่นี่แหละ และเรื่องคาถาผมพึ่งมารู้ในตอน7ขวบว่าผมสามารถใช่คาถาได้โดยไม่ ต้องใช้ไม้ กายสิทธิ์ ด้วยล่ะและคนที่รู้เรื่องนี่มีแค่แฮร์รี่เท่านั้น อ่ะนี่ผมเหม่อไปนานขนาดนี่เลยเหรอ เจ้าพวกนั้นออกไปแล้ว แล้วผมก็ทำการไปหาแฮร์รี่โดยการใช้คาถาหายตัวไป

"ไงแฮร์ "พอผมเข้ามาแล้วก็ทักแฮร์รี่ที่ตอนนี้กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่

"ไงเกล"แฮร์รี่ทักกลับ

"หืมมได้แผลมาอีกแล้วเหรอ มาเดี๋ยว รักษาให้"

แล้วผมก็รักษาแผลที่ได้มาจากเจ้าพวกนั้นให้แฮร์รี่

"อืมขอบคุณน่ะ"แฮร์รี่บอก

"ก็บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องขอบคุณหรอกก็เราเป็นเพื่อนกันน่ะ"ผมบอกก็แฮร์รี่ชอบขอบคุณผมอ่ะในตอนที่ผมช่วยเค้าอ่ะ โตๆกันแล้วบอกกี่ครั้งก็ไม่ฟังเห้อออ

"เออแฮร์ฉันทำน้ำยาโซนเมนด้วยน่ะมารองดูกันไหมว่าเรามีโซนเมนกันป่าว"ผมบอกเพราะพอผมมีเวทมนตร์ผมก็ศึกษาเรียนรู้เยอะมากเลยอ่ะและในตอนนี้ผมก็สามารถปรุงจาได้แล้วด้วย แต่ถ้าถามว่ไดแอกอนไงส่วนไปยังไงก็แปลร่างเป็น แอนิเมจัสไงถ้าถามว่าพวกผมไปฝึกมาตอนไหนก็เมื่อ6เดื่อนที่แล้วยังไงล่ะครับแต่กว่าจะแปลงร่างเป็น แอนิเมจัสได้ก็ปลาไป5เดือนเลยน่ะและโครตทรมานอ่ะ เอะนี่ผมออกทะเลไปไกล

เลยแฮะพอๆกลับมา

"อืม ความคิดดี นี่เมลจะเก่งไปไหนเนี่ยดูอายุหน่อยสิเราพึ่งจะ8ขวบไกล้9ขวบเองน่ะ"แฮร์รี่พูด(บ่น)ที่ทำอะไรเกินตัว

"น่าๆก็เราอยากรู้นิว่าโซนเมนเราเป็นใครหรือเรามีไหมแฮร์รี่ไม่อยากรู้เหรอ"ผมถามกลับไปโดยที่เมินเสียงบ่นของแฮร์รี่

"เห้อออ..นี่เคยฟังกันไหมเนี่ย"แฮร์รี่พูด

" แหะๆไม่อ่ะ" ผมตอบ

"เหอะ บ่นไปก็ไม่เคยฟังชิ"แฮร์รี่พูด

"ง่าาเค้าขอโทษอย่างอนเค้าน่าาา"ผมพูดแล้วทำการอ่อนแฮร์รี่เพราะแฮร์รี่แพ้การอ่อนของผม

"อืม"แฮรี่

"เย้ แฮร์ไม่งอนเค้าแล้ว งั้นเรามาดูคู่โซนเมนกันเถอะ"ผมพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น และนั้นทำให้มันเป็นอะไรที่นาเอ็นดูในสายตาของคนที่มออยู่

"อืม"

จบ

✧༺♥༻✧