ตอนที่1จุดเรี่มต้น

ณ วันที่1 เดือน มกราคม ปี xxxx

ณ วันนั้นเป็นวันปกติที่ผมนั้งเรียนตามปกติ สิ้งวันนั้นก็เป็นวันสิ้นโลกด้วยเช่นเดียวกัน

ณ เวลา 12:00น.

"กลี๊ง"พักกลางวัน

กิงซาน (คิด) "เหอะ" "พักกลางวันแล้วหรอกินข้าวดิกว่า"

ชินซี"ฉันกินข้าวด้วยคนได้ใหม"

กิงซาน(คิด)"เอาไงดีเนี้ย" "หน้าลำคาลชะมัด" พูดก็-

กิงซี (ตะโกน) "พี่ค่าาาาา"

กิงซาน "วะ.....ว่าไงกิงซี"

กิงซี "วันนี้หนูทำของโปรดของพี่มาด้วยล่ะ"

กิงซาน "งั้นหรอ แล้วทำอะไรมาล่ะ"

กิงซี "หนูทำปลาย่างเกลือมาให้คะ"

กิงซาน "งั้นหรอ"

ชินซี "เออ...ชั้นยังอยู่ตรงนี้น่ะ"

กิงซาน "โทษที"หน้านิ้ง

ชินซี "ไม่เป็นไร"

จู่ๆตอนนั้นพวกผมก็ได้ยินเสียงกรี๊ด

"กรี๊ดดดดดดดดดด"

ชินซีกับกิงซี ตระโกนพร้อมกัน "เกิดอะไรขึ้นน่ะ"

แล้วทันได้นั้นพวกเราก็เห็นชายคนหนึ่งกำลเงเดินมาพร้อมเลือดอาบตัว แล้ววิ้งไปทางที้ผู้หญิงคนนั้นกรี๊ด ภาพที่พวกเราเห็นกันคือ ผู้ชายคนนั้นกัดที่คอของผู้หญิงแล้วกืนเนื้อของเขา พวกผมและคนอื่นต่างวิ้งกันไปที่ต่างๆพวกผมวิ้งไปที่ห้องสมุด

ชินซี "เมื่อกี๊เห็นใหม"

กิงซี "เห็นสิ เขากัดคอเธอแล้วกินเธอเหมืนในหนังซอบบี้เลย"

กิงซาน ยิ้มออกมา หิ "อย่างที่ชั้นเคยจิตนาการเอาไว้เลย วันสิ้นโลกสิน่ะ"

ชินซี "ทำไมนายทำหน้าแบบนั้นหละกิงซาน"

กิงซาน "ชั้นเคยคิดเรื่องนี้ไว้อยู่ว่าวันหนึ่งต้องมีซอมบี้"

มีคนหนึ่งพูดขึ้นโตนว่า "แฟนชั้นซานชิน มีใคนเห็นชีซานบ้าง"

อันตพานพูดขึ้น "หุบปากดิ!!! ไม่มีใครสนใจแฟนแกหรอ"

ผู้ชายคนนั้น "แล้วทำไมห่ะซานชินแฟนชั้นทั้งคนน่ะเว้ย"

หัวหน้าห้อง "นี้ใจเย็นๆกันก่อนสิ"

ชินซี ตะโกนขึ้น "เงียบน่ะพวกนายไม่เห็นหรือไงว่านั้นน่ะซอบบี้น่ะ"

คน คนหนึ่ง"ใช่แล้ว" "เราต้องหาทางรอดน่ะเว้ย" "จริงด้วยจริงด้วย"

กิงซาง "เงียบซ่ะเดียวซอบบี้มันก็รู้หรอ" กิงซานอธิบายให้ทุกคนในห้องสมุดว่า ซอมบี้น่ะมันไม่สามารถดมกลิ่นหรือมองเห็นได้ มันจะใช้ประสาททางการได้ยินมากที่สุดวิธีที่สามารฆ่าซอมบี้ได้มีแค่ การยิงกระสุนใส่หรือตัดหัวมันทิ้งแล้วกิงซานบอกทุกคนว่า

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บนต้น แนนนำตัวละคร