หลังจากที่คุณแม่ได้เถียงกับลูกๆของเธออยู่นั้น ได้มีร่างบางที่อยู่ในชุดของคุณหมอ นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลมรกตเดินเข้ามาภายในห้อง
"พี่ๆ เห็นกองหนังสือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะของไนล์ไหมคะ" ร่างบางถามพี่ๆด้วยน้ำเสียงแห่งความสงสัย
"หนังสือ…หนังสืออะไร "พี่คนโตถามต่อ
"หนังสือของคุณตา ที่ด้านในมีการอธิบายวิธีการผ่าสมองในรูปแบบต่างๆ เห็นกันไหมคะ" สาวน้อยถามด้วยน้ำเสียงลุกลน
"ใช่เล่มพวกนี้หรือเปล่า" พี่คนรองได้ยกหนังสือถาม
"ใช่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะพี่อเล็ก" สาวน้อยได้รีบรับมา
"ไนล์ " เสียงผู้เป็นแม่ถาม
"คุณแม่คะ ถ้าเป็นเรื่องการดูตัว ไนล์ขอไม่ว่างนะคะ"สาวน้อยได้เร่งรีบเดินออกไป
"ไนล์ !! " ผู้เป็นแม่ได้รีบวิ่งไปกระชากแขนของลูกสาว
หนังสือได้ตกลงมาจากแขนบางๆของสาวน้อย พร้อมกับรูปภาพการเกิดโรคระบาดมากมายจากหนังสือบวกกับร่างบางที่ถูกแรงดึงได้เข้าหาตัวผู้ที่ดึงเธอ
"แม่! ไนล์ต้องรับไปนะคะ" สาวน้อยสบัดแขนแล้วรีบเก็บหนังสือขึ้นมาพร้อมกับรูปภาพเหล่านั้น
"ทำไมลูกหยาบคายแบบนี้ แม่ไม่เคยสอนให้ลูก..."ผู้เป็นแม่ยังพูดไม่จบ ร่างบางก็รีบไปหาผู้เป็นพ่อเพื่อนถามปัญหาเหล่านั้น
"พ่อคะ รูปพวกนี้เกิดในสมัยไหนหรอคะ"
"น่าจะเป็นของพวกอียิปต์ไม่ก็เมโสฯนะ "ผู้เป็นพ่อตอบ
"ไหนไนล์พี่ขอดูหน่อย "รามเลสได้รีบเข้ามาดู พร้อมกับ เจริโค
ทันใดนั้นก็มีสายโทรศัพท์ของร่างบางได้โทรเข้ามา
"ไนล์ เบอรืลินพูดสายอยู่ค่ะ.. อะไรนะคะ… เข้าใจแล้วค่ะ จะรีบไปค่ะ ขอโทษด้วยนะคะคุณแม่ " สาวน้อยได้ก้มขอโทษผู้เป็นแม่
"ไม่เป็นไรจะ แต่พรุ่งนี้……"
"ตอนนี้ไนล์ต้องไปผ่าตัดต่อ แล้วพรุ่งนี้ก็มีงานอภิปรายรายงานรูปแบบการผ่าตัด ตอนเย็นก็ทำโอทีต่อ คงไม่มีเวลาว่างไปดูตัวหรือรับงานแสดงหรอกนะคะ"
"งั้นเย็นนี้ลูกว่างหรือเปล่า"
"เย็นนี้หรอคะ คงไม่ได้ค่ะ ต้องไปตรวจคนไข้จน..." ทันใดนั้นผู้เป็นแม่ได้เข้ามากอดเธอ
"อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าลืมพักผ่อนนะ" แม่ผู้เปรียบเสมือนที่ปลอบโยนของหญิงสาวได้ลูบหัวลูกสาวของเธอด้วยความรัก หญิงสาวพยักหน้าตอบรับพร้อมกับบอกผู้เป็นแม่ และครอบครัวเธอว่า
"อาทิตย์หน้าหนูว่างทั้งอาทิตย์นะคะ …ไปก่อนนะคะ" หญิงสาวได้รีบวิ่งออกไป
ที่โรงพยาบาลของหญิงสาวที่ทำงานอยู่ ในสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยหมอและพยาบาลมากมายที่ทำงานอย่างแข็งขัน ในแต่ละวันโรงพยาบาลแห่งนี้ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่มีความสงบหรือผู้ป่วยที่น้อยลงเลย มีแต่ผู้ป่วยใหม่ที่เข้ามาเรื่อยๆแต่ที่นี่ก็เป้นที่สงบโดยเฉพาะสวนที่เหมาะสำหรับการพักผ่อนของผู้ป่วย
หญิงสาวได้ทำงานที่นี่ในฐานะหมอศัลยแพทย์(หมอผ่าตัด) และเป็นหมอที่มีฝีมือดีคนหนึ่งเลยทีเดียว การผ่าตัดของเธอนั้นมันมีความละเอียดอ่อนและยากแก่กาเข้าถึง รวมทั้งรูปแบบการผ่าตัดนั้นค่อนข้างซับซ้อนกว่าการแก้เกมที่ยากกว่าความสามรถของผู้เล่น
โดยเฉพาะการผ่าตัดสมองที่เกินกว่าจะเรียกว่าเป็นหมอศัลยแพทย์ทั่วไป จนได้ฉายาว่า ลูกของเทพแห่งการผ่าตัดและเปิดกะโหลก บวกกับการที่เธอมีหน้าตาที่เหมือนเทพธิดาลงมาจุติ
ทำให้เป็นที่จับจ้องของหมอและคนไข้ทั่วโรงพยาบาล แต่สิ่งที่ต้องระวังคือพวกพี่ๆของเธอที่หวงน้องสาวเหมือนจงอางหวงไข่ เลยทำให้คนเหล่านั้นเพียงแค่ฝัน
หญิงสาวได้เข้ามาทำงานอย่าเร่งด่วนเนื่องจากมีคนไข้ที่ต้องผ่าตัดสมองด่วนบวกกับการที่เธอต้องไปเป็นคยอภิปลายการผ่าตัดวิธีใหม่ในวันพรุ่งนี้
ในระหว่างทางนั้นมีคนไข้มากมายที่ทักทายเธอตลอดทางแต่เนื่องด้วยความรีบของเธอ ทำให้ไม่ได้ตอบกลับผู้คนเหล่านั้น เธอรีบเข้าไปในห้องเตรียมผ่าตัดเพื่อทำการเตรียมที่จะผ่าตัดให้กับคนไข้ของเธอ
เมื่อตกเย็นหญิงสาวก็ไม่ได้กลับบ้านเลยสักวันนอกจากจะขอลาเท่านั้น เพราะเธอเปรียบเสมือนกับบุคลากรที่ขาดไม่ได้ของที่นี่จนทำให้เธอต้องนอนโรงพยาบาลเป็นประจำ
:เป็นเพียงแค่ภาพประกอบเท่านั้น
ภายในห้องทำงานของเธอนั้นมีเอกสารมากมายก่ายกองที่นับได้ว่าสามารถสร้างเป็นกำแพงเมืองจีนแห่งที่สองได้เลย แต่เอกสารเหล่านั้นก็ถูกจัดระเบียบเป็นอย่างดี พร้อมแยกหมวดหมู่เรียบร้อย หญิงสาวได้ทำการโน้มตัวไปที่เตียงตรวจคนไข้พร้อมกับหลับตาและถอนหายใจ และสูดลมหายใจแล้วลุกขึ้นมาเหมือนได้ตายแล้วเกิดใหม่
"พระเจ้า ได้โปรดประทานวันหุดให้แก่ลูกด้วย ทุกวันนนี้ช่างเหนื่อยเหลือเกิน" หญิงสาวได้พูดขอร้องอ้อนวอนแต่พระผู้เป็นเจ้า และเธอก็ได้ไปทำงานต่อและหลับคาโต๊ะทำงานอย่างเป็นธรรมชาติทุกวัน
แสงอาทิตย์แห่งวันใหม่ได้ฉายแสงขึ้นนะเส้นขอบฟ้าเป็นการเรื่มต้นวันใหม่ที่สดใส แต่มันไม่ใช่สำหรับแพทย์อย่างเธอ หลังจากที่สาวน้อยได้ทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์ ในที่สุดก็ได้กลับเข้าสู่อ้อมอกของครอบครัวที่เป้นดั่งกำลังใจและพลังในการใช้ชีวิตของเธอ
"แม่คะ หนูหิวข้าวแล้วค่ะ\~\~\~" ร่างบางที่กลับมาจากที่ทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยในสภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย พร้อมกับสัมภาระที่เป็นเชื้อคลุมกับแฟ้มเอกสาร
"โอ้! พระเจ้าช่วย! ลูกแม่! "ผู้เป็นแม่วิ่งเข้ามาพยุงลูกสาว
"แม่หนูไม่ไหวแล้ว\~\~\~\~" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสีที่อ่อนแรงและไม่มีแรงที่จะพยุงร่างกายให้ยืนต่อได้แล้ว
"คุณคะ! ใครก็ได้ช่วยแม่หน่อย!" เธอตะโกนออกไป
"แม่ครับมีอะไร… เว้ยๆ ไนล์เป็นอะไรหรือเปล่า "ผู้เป็นพี่คนรองรีบเดินเข้ามา
"พี่อเล็ก..ไนล์ ไม่..ไหว…แล้ว" หญิงสาวพูดไปหายใจไป
"อ้าวอเล็ก ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น! ไหนบอกว่าจะมาให้ช่วยไง" ผู้เป็นพี่คนโตถาม
"เพลโตช่วยอเล็กแบกน้องหน่อยลูก" ผู้เป็นแม่กล่าว
"ไนล์! ไนล์! ห้ามเป็นอะไรนะ " พี่คนโตผู้เป็นจ่าฝูงของจงอางหวงไข่ได้รีบวิ่งเข้ามา
"ทั้งสองรีบพาน้องเข้าบ้านนะ แล้วก็เอาน้ำให้น้องดื่มด้วย" ผู้เป็นแม่ได้ออกคำสั่ง
ทั้งสองแบกน้องสาวคนสุดท้องแล้ววิ่งเข้าบ้านอย่ารวดเร็ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
กุ้งเทมกุระ
อัพหน่อย~
2021-09-22
0