หลังเลิกเรียนน้ำฝนได้ไปที่ห้างพร้อมกับเพื่อนของเธอ เดินตากเเอร์ ซื้อของอย่างทุกที
"ชิ! อีโซลมันก็ตายไปเเล้วทำไหมยังมีคนค่อยให้ท้ายมันอยู่ได้"น้ำฝนพูดละบายอารมณ์โกรธให้เพื่อนของนางฟังอย่างไม่อายว่าชาวบ้านจะได้ยินบทสนทนา
"โอ้ยเเก อีโซลก็ตายไปเเล้วเเกจะเอาอะไรกับมันอีก ปล่อยให้มันตายเเบบสงบๆไม่ได้หรือไง"ส้มเพื่อนน้ำฝนพูด
ส้มเบื่อที่ น้ำฝนเอาเเบบเจ้าคิดเจ้าเเค้นตลอดไม่รู้จะเเค้นอะไรนัก คนฟังก็ต้องมารับกรรมนั้งฟังมันบ่น
"นี้เเกก็เข้าข้างมันอีกคนเเล้วหรอ เเกยังเป็นเพื่อนฉันอยู่มะ!?"น้ำฝนไม่พอใจที่ได้ยินเพื่อนพูดเเบบนั้น
"โอ้ย!!เเกเบื่อบ้างมะที่ต้องมาค่อยบ่นให้พวกฉันฟังเนี้ย พวกฉันเบื่อจะตายเเล้ว "ส้มขมวดคิ้ว พร้อมชี้ไปที่กลุ่มเพื่อนๆที่มาด้วยอีก2-3คน
"ก็มันจริงป่ะว่ะ อีโซลก็ตายเเล้วทำไหมยังมีคนให้ความสำคัญกับมันอีก"น้ำฝนกล่าว
"ประสาท ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับเเกเเล้ว"พูดเสร็จส้มกับเพื่อนๆที่มาด้วยต่างก็เเยกย้ายกันกลับทิ้งให้น้ำฝนกัดฟันอยู่คนเดียว
เมื่อเพื่อนกลับน้ำฝนจึงกลับบ้าน ช่วงนั้นเป็นเวลาประมาณ2-3ทุ่ม
น้ำฝนอาบน้ำเเปรงน้ำเสร็จจึงไปนอนเล่นโทรศัพบนเตียงรอให้ง่วง
เวลาผ่านไปนานเท่าไรนั้นก็ไม่รู้ จู้ๆน้ำฝนก็รู้สึกหนาวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทั้งๆที่เเอร์ที่เปิดก็เปิดเบอร์เดินทุกวัน
ในห้องที่มีเพียงน้ำฝนอยู่เเค่คนเดียว
จู้ๆก็มีเสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้นมา
"หึๆๆๆ"
น้ำฝนกระโดดขึ้นนั้งอย่างเร็วเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะที่ชวนให้ขนลุก มองรอบห้องเเล้วมองอีก
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร เลยถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลุกขึ้นเดินลงไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็น หยิบน้ำเย็นๆมาดื่ม
เเต่พอจะปิดตู้เย็น น้ำฝนได้กลิ่มสาปคาวเลือด ตีขึ้นจมูก
เม็ดเหงื่อเย็นๆอาบเต็มใบหน้า น้ำฝนค่อยๆสงบสติอารมณ์ค่อยๆหันกลับไปมองด้านหลัง
น้ำฝนเบิกตากว้าง มองสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ ร่างกายเปือกโชกไปด้วยเลือดสีเเดงสด ร่างการที่บิดเบียวผิดรูป รอยยิ้มที่ซีกขว้าง หน้าสยดสยอง
"กะ...เเก..."น้ำฝนพูดไม่เป็นภาษาเเล้ว ตัวสั่นด้วยความกลัว น้ำตาที่คลออยู่ที่เบ้าตา
" หึๆ ลบลู่ฉันไว้เยอะเลยนะ"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments