เดกุผู้(ไม่)ไร้อัตลักษณ์ ตอนที่ 2.

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

อะ..อืม..เช้าแล้วหรอ //หันไปมองนาฬิกา

เวลา 13:53

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

นี่ก็ 2 วันแล้วที่แม่จากไป //ทำหน้าเศร้า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ๆๆๆ

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!

เสียงเคาะดังขึ้นและรัวขึ้นเรื่อยๆ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

คะ..ใครมาเนี่ย//เดินแบบไม่มีแรงไปเปิดประตู

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//วิ่งเข้ามา

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

//วิ่งตามโทมูระ

ดาบิ (วินเลิน)

//วิ่งเข้ามาแล้วปิดประตู

ข้างนอก

คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่

3 : เห้ย!!เจ้าพวกวินเลินไปทางนู้นแล้ว!!

คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่

2 : รีบๆตามไปสิ!!

คนที่เรียกตัวเองว่าฮีโร่

1 : เออๆ!!

ในบ้าน

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

อะ..เอ่อพวกคุณเป็นใครครั---อุ๊ป//วิ่งไปอ้วก

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ใครอ่ะ!!หน้าตาหน้ารักมากเลย~~ขอแทงได้มั้ย!!

ดาบิ (วินเลิน)

เธอจะเอามีดไปเสียบผู้ชายคนนั้นไม่ได้นะ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ก็จริง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

วะ..ว่าแต่พะ..พวกคุณเป็นใคร//เดินเซออกมาจากห้องน้ำ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

วิลเลินไง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

มาฆ่าผมหรอ เชิญเลยครับ//ยืนพิงกำแพง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

นายหน้าตาน่ารักมากเลยนะเนี่ย!!//เดินเข้าไปใกล้

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ขะ..ขอบคุณครับ//มองโทกะแบบไร้ความรู้สึก

ดาบิ (วินเลิน)

แล้วทำไมนายปล่อยให้ตัวเองโทรมแบบนี้เนี่ย //เดินเข้าไปใกล้

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

น่ารักๆๆๆๆๆอยากแทงจังเลยๆๆๆๆๆ//พึมพำ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

หยุดคิดแบบนั้น//เตะโทกะ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ก็ได้!!!เห็นแก่แกเป็นหัวหน้านะ!!! //หันหน้าหนี

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ผมไม่รู้ ว่าทำไมผมปล่อยให้ตัวเองโทรมแบบนี้ //ไม่มีแรงพูด

ดาบิ (วินเลิน)

//พยุงขึ้นมา

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ขะ..ขอบคุณครับ //หอบตัวเองไปนอนที่เตียง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

เจ้าน่ารักนั้นมีอัตลักษณ์ก๊อปปี้ กับ ความมืด ด้วยแหละ //มองเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

จริงหรอแล้วรู้ได้ไง

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

นั่นสิรู้ได้ไง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

เซนต์บอกมา~ฮิฮิฮิ //หัวเราะน่าสยอง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

//หลับ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ทำไมชั้นรู้สึกว่า ฆ่าเจ้านั่นไม่ลงยังไม่อย่างนั้น

ดาบิ (วินเลิน)

รู้สึกเหมือนกัน

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

จริงๆก็รู้สึกเหมือนกัน~แต่อยากแทงอยู่ดี~//ทำหน้าโรคจิต

ดาบิ (วินเลิน)

ลองพาเจ้านั่นมาอยู่ในกลุ่มพวกเราดีมั้ย

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

จริงหรอๆๆๆไ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ก็ได้นะ มีพวกเพิ่มอีกคนไม่เห็นเป็นไรเลย //มองเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

ใช่ๆ แต่ต้องเริ่มจากการทำอาหารให้เจ้านั่นกินก่อนเพราะรู้สึกว่าไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ไว้ใจชั้นได้เลย!!//เดินเข้าครัว

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ครังจะไม่พังใช่มั้ย//กระซิบบอกดาบิ

ดาบิ (วินเลิน)

ไม่รู้สิ //กระซิบตอบโทมูระ

ผ่านไป 5 นาที

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

มาแล้วๆ//ยกบะหมี่มา

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

บะหมี่??

ดาบิ (วินเลิน)

เอาจริงดิ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ก็ในครัวเหลือแต่บะหมี่แล้วนิช่วยไม่ได้~

ดาบิ (วินเลิน)

ที่เหลือก็แค่ปลุกเจ้าหัวเขียวมากิน

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ใครปลุกหละ

//ทั้งสองหันไปมองโทมูระพร้อมเพรียงกัน

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

อะไร???

ดาบิ (วินเลิน)

ไปปลุกเจ้าหัวเขียวเลย

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ไปปลุกเจ้าน่ารักเลย

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

เป็นหัวหน้าทั้งที

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

เรื่องปลุกเจ้าผัวเขียวน่ะผมทำอยู่แล้ว แล้วเรื่องเป็นหัวหน้ามันเกี่ยวอะไรวะ

ดาบิ (วินเลิน)

อ้างๆไว้ก่อนไง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ใช่ๆ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

=_=💢💢

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ปลุกเร็วเดี๋ยวบะหมี่ก็อืดหมดหรอก

ดาบิ (วินเลิน)

ใช่ๆ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

เออๆ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//กำลังจะเอามือไปแตะเดกุแต่...

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

อืม~//ลืมตา

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

พวกคุณยังไม่กลับหรอครับ//ขยี้ตามอง

ดาบิ (วินเลิน)

ชะ...ใช่

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

พวกเรายะ..ยังไม่กลับ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

นี่ๆกินบะหมี่สิเค้าอุตส่าห์ทำให้เลยนา~~

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ขะ..ขอบคุณครับ //กินบะหมี่

เดกุกินบะหมี่แก้มตุ่ย

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ง่ำๆ //กินเสียงเบาที่สุด

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

น่ารักจริงๆ//คิดในใจ

ดาบิ (วินเลิน)

น่ารัก//คิดในใจ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

อร๊าย!!!น่ารักที่สุด!!!//คิดในใจ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

พวกคุณมองผม ผมก็กินไม่ลงสิครับ //หันหน้าไปมองทั้ง 3

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//รีบหันหน้าหนี

ดาบิ (วินเลิน)

ขอโทษ //หันหน้าไปที่อื่น

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ก็ไม่ให้มองได้ยังไงละ!!!นายน่ารักขนาดเนี่ยย!!!//กอดคอเดกุ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ขะ..ขอบคุณที่ชมนะครับ..แต่ว่า...ปล่อยผมก่อนได้มั้ยครับผมกินไม่สะดวก//มองโทกะ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ได้สิๆ//นั่งจ้องเดกุ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//เหลือบมองเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

//มองเดกุ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

กดดันกว่าเมื่อกี๊อีก!! //คิดในใจ+กินบะหมี่จนหมด

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

เค้าทำบะหมี่อร่อยมั้ย~~//มองหน้าเดกุ+ยิ้ม

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

อะ..อร่อยครับ //เหงื่อตก

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//ดึงคอเสื้อโทกะออกมา

ดาบิ (วินเลิน)

//ดึงโทกะออกมา

ดาบิ (วินเลิน)

//โยนโทกะทิ้ง

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//โยนโทกะทิ้ง

ดาบิ (วินเลิน)

พวกเรายังไม่ได้ถามชื่อนายเลยนิ

ดาบิ (วินเลิน)

นายชื่ออะไรหรอ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

มิโดริยะ อิซุคุ ครับเรียกสั้นๆว่าเดกุก็ได้ครับ

ดาบิ (วินเลิน)

ผม ดาบิ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ชั้น ชิราคาคิ โทมูระ เรียกสั้นไปว่า โทมูระก็ได้

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ส่วนเค้าโทกะ ฮิมิโกะ จะเรียกยังไงก็ได้เนอะ อิซุคุคุง~

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

คะ..ครับ!!//ขนลุข

ดาบิ (วินเลิน)

พูดไปสิโทมูระ//พูดเบาๆ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

เริ่มจากตรงไหนดีละ //พูดเบาๆ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

นี่อิซุคุคุง~คือเค้าอยากให้อิซุคุคุงมาเป็นวิลเลินกับพวกเค้าอ่ะ~//กอดเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

ตรงไปไหนเนี่ย!!//คิดในใจ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ตรงไปนะบางที//คิดในใจ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

แต่ผมไม่มีอัตลักษณ์นะครับ //มองโทกะ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

อิซุคุคุงมีอัตลักษณ์นะ มีทั้ง ก๊อปปี้ กับ ความมืด //เอาแก้มถูแก้มเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

พอแค่นี้เถอะ//ดึงโทกะออกมา

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ว่างั้น//ดึงโทกะออกมา

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

งั้นหรอครับ//งงนิดๆ

ดาบิ (วินเลิน)

สงสัยนายไม่รู้สึว่านายมีอัตลักษณ์ //มองเดกุ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

//จับโทกะโยนเป็นรอบที่ 2

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ใช่ครับผม...ไม่...รู้//พูดจากดังนิดๆไปเบา+มองมือตัวเอง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

แล้วสรุปอิซุคุคุงจะมาเป็นวิลเลินกับเค้าใช่มั้ย~//เกาะขอบเตียง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ถ้าเป็นได้ผมจะเป็นครับ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

งั้นตกลง!!!

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

รู้สึกว่าเธอมีประโยชน์ก็วันนี้แหละโทกะ

ดาบิ (วินเลิน)

ใช่ๆชั้นเห็นด้วย

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

=_=

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

แล้วผมต้องทำยังไงบ้างหรอครับ

ดาบิ (วินเลิน)

แต่ขอถามก่อน

ดาบิ (วินเลิน)

ทำไมสายตานายดูเศร้าหมองจัง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

ไม่มีอะไรหรอกครับ//หันหน้าหนี

ดาบิ (วินเลิน)

งั้นหรอ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ไม่อยากจะเชื่อ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

งั้นไปกันเถอะ!!//อุ้มเดกุ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

เหวอ!!!

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

!!!!

ดาบิ (วินเลิน)

โทกะอุ้มผู้ชายไหวด้วยหรอ!!!!//มองโทกะ

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

!!!!!

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

อิซุคุคุง!!ทำไมอิซุคุคุงตัวเบาจัง!!!//อุ้มเดกุ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

วะ...วางผมละ..ลงเถอะครับ //ขอร้อง

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ตอบมาก่อนว่าน้ำหนักเท่าไหร่!!!

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

31 ครับ //พูดเบามากๆ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

ตัวเบามากกก

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ขออุ้มมั่งดิ//แย่งเดกุมาอุ้ม

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

!!!!

ชิการาคิ โทมูระ(วิลเลิน)

ตัวเบาจริงด้วย!!//อุ้มเดกุ

ดาบิ (วินเลิน)

ขออุ้มมั่ง//แย่งเดกุมาอุ้มต่ออีกรอบ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

!!!!!!!

ดาบิ (วินเลิน)

ตัวเบามากๆ!!!//อุ้มเดกุ

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

วะ..วางผมลงถะ..เถอะครับ//จะอ้วก

ดาบิ (วินเลิน)

//วางเดกุลง

มิโดริยะ อิซุคุ (วิลเลิน)

//วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ

โทกะ ฮิมิโกะ(วิลเลิน)

อาการนี้น่าจะเกิดจากความเครียดสะสมนะ

มั่วๆเอานะ(แอดเอง)

จบบบ

3 พันกว่าคำ!!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ