บทเริ่มต้น

"พี่ครับอย่าทำอะไรผมเลยนะครับพี่"

"หึ ยังจะมาขอร้องอีกเหรอนายให้เวลาแกตั้งนานแล้วนะ ถ้าคราวนี้เเกยังไม่จ่ายมาอีกแกก็ไปคุยกับนายเองแล้วกัน"

"แต่พี่ครับผมขอโอกาสสุดท้ายนะครับ พี่ช่วยคุยกับนายพี่ได้ไหมครับ"

"เฮ้ย!!!จับตัวไอเด็กนี่ไปให้นายดิ้!!"

"ปล่อย!!ปล่อยผมนะ!!"

...****************...

สวัสดีครับผมชื่อ ม่าน ครับ ตอนนี้ผมอายุ 19 ปีครับ และใช่คับอย่างที่ทุกคนเห็นผมโดนพ่อแม่ผมหลอกจนเป็นหนี้ท่วมหัวเลยครับ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมโดนไล่ออกจากบ้านเพราะผมเป็นเกย์ผมก็เลยมาอยู่ห้องพักถูกๆแถว ม.

ผมเพื่อที่จะได้สะดวกเวลาไปเรียนและทำงานพาร์ทไทม์ผมครับ

จนวันหนึ่งแม่มาขอเงินผม5ล้านเเต่ผมไม่ให้เพราะไม่มี ใครจะมีเงินเยอะขนาดนั้นกันล่ะครับ

แม่เลยด่าผมสารพัดเลยครับ เช่น ลูกอกตัญญูบ้างล่ะเนรคุณบ้างล่ะ ผมนี่กรอกตาเป็นเลขเเปดเลยครับพึ่งไล่ลูกออกจากบ้านมาแล้วขอเงินโอ้ยงง พอไม่ให้ก็หาว่าเนรคุณอกตัญญูงง

ทั้งๆที่เวลาอยู่ย้านผมให้เงินทุกวันของเงินผมก็ให้ผมทำงานงกเนี่ยแล้วมาด่าว่าอกตัญญูงงในงงครับ เเต่นี่ไม่ใช่ประเด็นหรอกครับประเด็นคือ

ผมโง่เชื่อแม่ว่ามีคนมาทำร้ายแม่ทุบตีแม่ผมโง่มากเลยใช่ไหมล่ะเพราะจริงๆแล้วแท่ผมเอาเงินไปใช้เป็นคุณนายไงล่ะเห็นใส่ทองบ้างล่ะ

แล้วความซวยมันตกที่ใคร ที่ผมไงล่ะอืมดีเจริญไหมล่ะเฮ้อออ!!เกลียดความโง่ตัวเองโว้ย!!

ผมเป็นหนี้ท่วมหัวเพราะความโง่ตัวเองล้วนๆ

เเต่ผมคิดว่าที่พลาดที่สุดคือผมดันไปกู้เงินมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดด้วยสิ

มีอะไรซวยกว่านี้อีกไหมเนี่ยย!!!

...****************...

...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

"เข้ามา!!"

"นายครับผมพาตัวไอเด็กนี่มาแล้วครับ"

"คะ....คุณครับผมขอเวลาอีกสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ"

"ที่ขอเวลาของเธอนี่เท่าไหร่ล่ะ"