2. ว่าเหมือนแม่

"เหมือนของเข้าอีกแล้ววว"เมษาปวดจิตกับคนโดนของเข้าจริงๆ"ฉันล่ะเบื่อ"เด็กสาวเดินมาเอาเค้กที่วางมาเสิร์ฟให้หญิงสาวที่เป็นรุ่นพี่

"ขอบใจจ้ะ"หญิงสาวในชุดโรงเรียนนิศาพาณิชย์ได้กล่าวขอบใจจากใจจริง

"กูไม่ได้ของเข้าไอ้แม่มด"เพื่อนสาวเริ่มตอบอย่างเกียวกาด

"พี่การินสุดสวยเอาไรป่าว"เด็กสาวในชุดแม่มดพร้อมถามพี่ชายหน้าตารูปร่างเหมือนผู้หญิงแต่ด้วยใบหน้าคมตาสีดำมันช่างสวยยิ่งนัก

"ขอกาแฟเย็นแล้วก็จะเรียกอะไรก็เรียก"พี่ชายผู้ที่ชื่อว่า การิน นั้นเขาเริ่มสบอารมณ์เท่าไหร่นักที่เด็กสาวพูดคำว่า “สุดสวย” มันทำให้เขียนและเขาไม่สบตากันอย่างยิ่ง

"เบลพี่การินเขาขอกาแฟเย็นที่หนึ่ง"เด็กสาวได้รับออเดอร์ก่อนที่เด็กสาวหันหลังพร้อมสั่งเมนูที่รุ่นพี่สั่งในออเดอร์

"นี่น้องเมษาแล้วน้องมีอาชีพอะไรในโลกแม่มดหรอจ้ะ"พี่สาวหันมาถามเด็กสาวที่กำลังรอของไปเสิร์ฟ

"เออ..เป็นหมอขายยาค่า"เด็กสาวหันหน้ามาที่โต๊ะที่พี่สาวอยู่พร้อมตอบกลับไปอย่างเขินอายและยิ้มแห้งๆเพื่อกลบเกลื่อน

"นี่เบลเสร็จยังอ่ะ"เมษาถามกลับพร้อมมีอาการที่จะรีบเหมือนจะรีบปิดร้าน

"ได้แล้ว"เบลตอบกลับพร้อมเอากาแฟเย็นกับชาร้อนหอมๆที่กลมกล่อง

หลังจากนั้นเด็กสาวไปเสิร์ฟอย่างรีบร้อนก่อนที่ทำออเดอร์ที่พวกการินเสร็จ

เมษากับเบลมานั่งด้วยเพราะมีอะไรจะถาม

"อาจารย์เชียรค่ะแล้วอาจารย์มาจากที่ไหนหรอค่ะ"เด็กสาวถาม

"ลองย้อนอดีตกันไหมครับคุณการิน"ผู้เป็นอาจารย์ถาม

"ก็เอาสิ"ฉันอยากรู้ว่าอาถรรพ์มันเป็นอย่างไรหึๆๆ"พี่ชายที่มีผ้าพันมืออยู่ข้างซ้ายพร้อมกับเสียงหัวเราะที่หน้าสะอิดสะเอียน

"เตรียมของเสร็จแล้วไปกันเลย"เด็กสาวเก็บของเสร็จมาพร้อมกับแมวและยากับเคียวคล้ายๆไม้เท้า

ของๆน้อง

"อาจารย์เปิดการย้อนเวลาได้ไหม"ฉันรีบๆถามไปที่เชียรสีหน้าเขาตอนนี้ก็ยังยิ้มระรื่นใจ

"ยิ้มอะไรไอ้ศาสดาปาหี่เอ้ย"การิน

"ไปแค่สามคนนี้แหละ"ฉันไม่อยากให้แม่เบลกับพี่ลัลไปเจ็บตัวแหละโดนของเข้าอีก

"ฮือ/ไปกันได้ยังอยากสนุกแล้ว"ดูสีหน้าเชียรยัง ...ยังอีกมึงยังยิ้มได้เหมือนอืมอีกเดี๋ยวมึงโดน

ส่วนเจ้การินก็ยังบ้าอาถรรพ์เหมือนไอ้เด็กติดยาเอ้ย

"เอาล่ะนะ"

"กลไกลกาลเวลาจงย้อนไปพ.ศ 2173"

แสงและเสียงกลายเป็นสีขาวหมดภาพจู่กับกลายเป็นป่า

ตัดไปที่เนตร

"แฮ่กๆๆนี่เธอช่วยบอกทางเราหน่อย"มีเด็กชายคนหนึ่งเขาไม่รู้ว่าชะตาของตนเองจะเป็นเช่นไร

"ฮิ...ฮิ...ฮิ..."เด็กสาวน้องผ้าโจงกระเบนสีไม้ได้โบกมือเพื่อหลอกว่ามาทางนี้ก่อนที่จะรู้ตัวอีกที

"แว้กกกกก"เด็กชายได้จับที่หน้สผาก่อนที่มองข้างและจะตกหน้าผา

"นะโมพุทธายะ  จงปกปักษ์รักษา  คล้าวคลาดมรณา"มีเด็กผมสีได้ท่องคาถาก่อนที่จะรับตัวเด็กชายสีฟ้าเอาไว้

"ยะฮู้!!!!"เด็กชายกระโดดตีลังกามาด้านหลังและตัดหัวทิ้ง

"กริ๊ดดดด"เด็กสาวน้องผ้าโจงกระเบนสีไม้ได้ถูกลูกเจ้าเมืองที่เป็นเด็กชายฆ่า

"ข้าไอ้คงเจ้าบุตรแห่งเจ้าเมืองเหนือฆ่าผีพารายกนะซิบได้อีกตัวอีกตัวจ้า~🌸"

"หนวกหูจริง💢"

ตัดมาที่เชียร

"จารย์ที่นี่น่ะหรอ"เด็กสาวถามแต่ก็ไม่คุ้นชินกับสถานที่ในเมืองไทยซะเท่าไหร่

"ใช่แล้วแต่เรียกอาจารย์ว่า “เชียร” พอไม่งั้นโดนสงสัย"ผู้เป็นอาจารย์ก็ได้ตอบกลับอย่างเย็นชาเพราะตอนนี้อาจารย์กลายเป็นเด็ก 14  ปี

"นี่น่ะหรอภาคี"เด็กหนุ่มที่ชื่อว่า การิน ได้ถามกลับศาสดาปาหี่

"เริ่มแล้วนะ"

1

2

3

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ทิ้งให้เป็นปริศนาต่อไปนะฆร่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***