น....นายนะหันมานี้หน่อย

ตอนที่1

...ผมกำลังนั่งกินข้าวอย่างเบื่อหน่ายเพราะเพื่อนตัวดีผมไม่ได้ลงมากินข้าวด้วย ผมมองเหม่อออกไปด้านนอกร้าน ดูรถที่กำลังวิ่งกันอย่างรวดเร็ว แต่มีอีกฝั่งของถนนผมเห็นคุณยายท่านหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงทางม้าลาย ดูเหมือนว่าท่านกำลังจะข้ามถนนแต่ไม่สามารถข้ามได้เพราะแถวนี้ไม่มีสัญญาณไฟจราจร ท่านยืนมองถนนที่มีรถผ่านไปมา ผมรีบกินข้าวที่เหลือแล้วรีบไปจ่ายเงิน เพื่อไปรับคุณยายข้ามถนน ผมกำลังวิ่งไปช่วยคุณยายข้ามถนนอยู่แล้วไม่คิดว่ามีคนใจตรงกันยกมือขอทางก่อน ...

"เมื่อแย่เลยครับคุณยาย ยืนรอข้ามถนนตั้งนาน"

"ขอบคุณจ๊ะ พ่อหนุ่มน่ารักเชียวที่มีน้ำใจมาช่วยยาย"

"ครับ ยินดีรับใช้ครับผม"

เสียงพูดคุยเด็กหนุ่มใจดีกับคุณยายผ่านไปช้าๆ แต่ไม่รู้ทำไมสายตาของผมมันช้ากว่านั้น ช้าเหมือนทุกอย่างหมุนรอบตัวและมีเพียงคนนั้นเคลื่อนไหว ช้าจนเห็นรอยยิ้มชัดเจนและได้กลิ่นน้ำหอมจากอีกฝ่ายด้วย

ทำไมกันหัวใจผมถึงเต้นเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

.......

...วันเปิดเทอม วันแรก...

"เห้ยไอมาร์คทำไมมึงมารรสายจังวะนี้เปิดเทอมวันแรกนะเว่ย"

"เออว่าแต่กูไม่ว่าไอนักรบด้วยวะป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาเลยมึงแม่งลำเอียงอะสกาย"

"โอ๋ๆๆๆอย่างอแงนะมาร์ค"

ผมที่นั้งดูไอมาร์คบ่นไห่ผมยกใหญ่บ่นให้ผมตั้งแต่วันแรกที่มาโรงเรียนเลย

ืื "คริคริ"

"ยังจะมีหน้ามาตลกอีกไอกายต่อยแม่ง ป่านนี้ยังไม่มาอีกหรอวะไอรบเดี่ยวกูโทรไปปุกมันก่อ-..."

"ไม่ต้องโทรกูมาแล้วมึงยังขี้บ่นเหมือนเดิมเลยนะมาร์ค"

ผมที่หันไปมองไอรบมันดูมีเสน่ห์น่ามองน่าหลงไหล สาวเห็นก็ต้องกรี๊ด

"ไง ไอกายสบายดีไหม"นักรบที่เอ่ยทักผม