Chapter 1: The Atrocious Encounters

Not smooth enough for a good encounters. I felt ashamed infront of people, because of the guy I thought was my dream guy but turns out to be a complete opposite of what I’ve said earlier. He is only beautiful outside but not inside. I thought he is finally the guy I’ve been waiting for...but I’m wrong.

I run shamefully, I felt my tears gushes through my whole face. This is the first Time I felt ashamed infront of people, infront of so many people rather. I felt like he was right, I was stupid...

Naging okay lang ako ng makita ko na si Rose na papalapit sa pwesto ko.

“Why are you crying?”.Rose uttered with a gently comforting tune

Ito talaga ang problema ko. I’m a soft hearted girl, sensitivity’s killing me. Yung tipong kahit konting galaw lang, nasasaktan nako. Bigla na lang tutulo ang mga luha ko ng wala namang sapat na dahilan.

Without saying a word, I hugged Rose.

MINUTES PASSED BY

“I met a guy, a very handsome guy...but the most jerky guy I’ve ever met”. Galit kong ani

“Jerky guy? Yan yung iniyakan mo? Bago yan ah, who is that?”nag iintregang ani naman ni Rose sabay ang mahinang pagtawa.

“No! Hindi siya yung iniyakan ko, the crowds. I’ve cried because of embarrassment, because of the crowds”. Malinaw ko pang pagpapaliwanag

“Okay. Speaking of gwapo, gaano siya ka gwapo?”. She asked again

Honestly, I hate of talking about this guy but...fine

“In scale of 1to10, 10 but he’s still a jerk for me”. Malamig kong ani habang si Rose naman ay May nakaka inis na ngiti.

“Who is that...I’m curious, spill the tea!”. Rose excitedly uttered

“Who is this guy again...oh, his name is Enzo yata. Yun yung mga sigaw ng mga babae kanina”. I uttered but to my surprise, Rose became so red like a red chilly tomato na parang sasabog na sa pagka pula.

“Ahhhhhh!”. She shout na may halong Kilig

“Wait...what’s the meaning of this?”. I uttered

“Hoy te, how can you even forget? Enzo?” Rose uttered

“Enzo? Ha, may kakilala ba akong Enzo?”. I nervously uttered then Rose laugh

“Syempre wala, Hindi ka kasi updated sa mga showbiz happening”. Rose uttered

“Pero iba pa rin talaga ang swerte mo et! The most handsome guy and the youngest CEO of the Universal Robina Company, Enzo. You met him in person at hindi lang nakita, nakabanggaan pa”. Rose uttered

I have no idea that he was so famous. Kaya pala maraming taong naka abang sa kanya.

“Never mind, he is still a jerk for me”. I uttered

“Hay, ewan ko nalang talaga sayo Athena Juarez”. Rose disappointedly uttered.

Pagkatapos ng usapan. Both of us went to the soft opening of the Coffee shop na syang dahilan ng pagpunta namin dito. Napakasaya nanaman ni Rose nang makatanggap ng mga freebies.

Rose Alliya Matter, my best friend. Yung best friend Kong tambay rin gaya ko. Pareho kasi kaming laging nirereject sa mga kompanyang inaaplayan namin.

After a while ng pag memeryenda ay nakauwi na ako sa Amin, pero laking gulat ko nang bumungad sa akin ang umiiyak na mukha ni nanay.

“Nay?may problema ba?” I uttered with a concerned tune

Nanay turn her gaze at me at malimit na pinunasan ang luha gamit ang mga kamay.

“Thena, pumunta dito kanina si aling Mosa, sinisingil na tayo sa upa ng lupa dahil kung hindi daw tayo makakapag bayad sa susunod na buwan, mapipilitan na dw syang ipa demolish tung bahay natin”. Mahabang paliwanag ni nanay.

Napakunot ang noo ko sa naging tugon nito. I felt guilty. Pakiramdam ko kasalanan ko kung bakit ngayon naghihirap parin kami. Kung hindi lang talaga ako naging jobless edi sana matagal ko nang nabili tung lupang kinatitirikan ng bahay namin.

I hugged nanay.

“Don’t worry nay, starting tomorrow I’ll try again to find a work. Kahit anong trabaho papasukin ko hindi lang ma demolish tung bahay natin”. I uttered

“Mabuti naman, para hindi kana maging palamunin pa rito sa bahay”. Sarcastic ngunit totoong wika ni nanay

TOMORROW

Gumising ako ng maaga para mapag handaan ang paghahanap ko ng trabaho sa araw na ito. Isinalansan ko narin ang mga papeles na kakailanganin ko.

Naka long black jeans at puting polo ako para magmukhang pormal. Nag light make up at nagtali ng pa buns ng buhok para malinis namang tingnan.

I went to the first company, wala rawng available slots kahit janitor puno narin. Next the second one, Hindi daw sila tumatanggap ng walang experience.Until in the last Company I applied on, Hindi parin ako tinanggap. Patuloy parin akong nareject.

Life can be so unfair, sa tirik ng araw at sa init ng panahon halos mangiyak ngiyak nako sa pagod sa kakalakad. Sumabay pa ang pagtulo ng bawat Pawis ko sa katawan.

Just to make myself relax, tumambay muna ako ang sa isang coffee shop para magpa aircon nang madatnan ko roon si Rose na patambay tambay rin sa isang silya.

“Wow, bagong buhay yarn?”. Wika ni Rose sabay ang mahinang pagtawa.

“Required kasi, kailangan ko ng pera”. I uttered at umupo sa harapan ng silya ni Rose

“Ganun ba, eh anong balita. Mukhang pawis na pawis ka yata”. Ani namn nito

“As usual, rejected nanaman. Hay kakapagod”. I uttered na may malungkot na mukha

“That’s okay, that’s life”. Rose uttered na para yatang sinusubukang pakalmahin ang nararamdaman ko

“Wait, naisip ko lang. Diba sabi mo sa akin dati, may tito kang nagta trabaho sa isang kompanya sa Maynila, subukan mo kayang magtanong sa kanya kung meron pang slots dun” Nabuhayan ako sa iniani ni Rose

She’s right, Si tito Henry, ang kapatid ni nanay ay nagtatrabaho sa isang sikat na kompanya sa maynila. Subukan ko kayang tumawag kay tito para magtanong kung may slots paba.

“Oo nga no, may point ka”. Ani ko sabay ang dali daling pagkuha ng telepono ko sa bag upang tawagan si tito.

Sa sinuswerte nga ng panahon ay agad namang sumagot si tito sa aking tawag.

“Oh Thena, napatawag ka?” Ani ni tito sa kabilang linya

“Hi tito, magtatanong lang sana ako kung may slots pa bang available sa kompanya niyo? Kailangan ko lang kasi ng trabaho?”. Mariin kong ani sa kabilang linya

“Uhm...” rinig ko ang paglunok ng laway ni tito sa kabilang linya

Matyaga akong naghintay sa magiging tugon nito.

“Meron, naghahanap ng bagong sekretarya ang Boss namin dito. Eh yun ay kung papayag ka...malaki pa naman ang responsibilidad ng isang sekretarya lalo pa ngayon dito sa kompanya namin”. Wika ni tito na ikinaligaya ng aking puso.

Sabay ang malakas naming sigaw ni Rose

“Oo naman po! Willing akong mag apply bilang bagong sekretarya!”. Tugon ko naman kay tito sa kabilang linya.

“Mabuti naman, huwag kang mag alala at agad na kitang irerekomenda dito. Pumunta ka nalang dito ng maaga dahil iinterviehin ka pa rito bukas”. Ani naman ni tito

“Approved!”. Sigaw ko sa tuwa

“Huwag masyadong happy, may interview pa bukas”. Ani naman ni Rose

“At least ngayon, meron nakong bagong aaplyan bukas”. Ani ko naman sa tuwa

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***