Chapter 1

^^^—All characters in this story have no existence whatsoever outside the imagination of the author, and have no relation to anyone having the same name or names. They are not even distantly inspired by any individual known or unknown to the author, and all the incidents are merely invention. ^^^

    Hi ako nga pala si Christa Fontanilla, isang Grade 12 student na maganda. Papunta ako sa paaralan, ng bigla akong tinawag ng aking boy best friend na si Hazel Salazar. Dahil sa kanya mas nakilala ako sa paaralan namin, at dahil sa kanya mas dumami ang aking mga kaibigan.

“Christa! Hintay, sabay tayo,” ni Hazel na nagkandaugaga sa pagtakbo.

“Anong nangyari sayo Hazel? Para kang hinahabol ng aso sa itsura kong ’yan” ko at tinawanan siya.

“Tawanan mo lang ako Christa, makakapaghiganti rin ako sayo” ni Hazel na hinahabol ang kanyang paghinga.

“Makakapaghiganti? Hindi pa sa ngayon, ngunit hindi rin sa susunod na panahon at taon. Tsee!!” biro ko sa kanya at tumawa.

Hindi na siya nagsalita pa at na-unang lumakad. Wow! Siya pa talaga ang nagbalak na iwan ako, kung tutuusin siya naman yung nagpahintay kanina kasi sabay daw kami.

“Haze! Hintayin mo’ko” tawag ko sa kanya pero binalewala niya lang ako.

Binilisan ko ang paglakad ko para makasabay siya. Hinahabol ko ang aking paghinga nang bigla siyang humarap, at biglang nagka-bunggo ang aming mga labi. Bigla akong nawala sa aking sarili.

“Is this real?” biglang tanong ko saking isipan.

Habang si Hazel ay nakatulala, para bang nakakita ng white lady na naka-black dress..

“Yuck!!” kaagad kong ani at dali-daling umatras na namumula ang pisngi.

“Yuck? Parang hindi uhaw sa ganto,” ni Hazel rason na uminit ang aking ulo.

“Kung sampalin kita! Uhaw mo mukha mo!” pananakot ko sa kanya.

Medyo kinakabahan na ako dito, bakit nasabi niya iyon?

Did he saw me? O haka-haka niya lang iyon para mapunta sa kanya ang aking atensyon?

“Meron akong matibay na rason kung ba’t ko nasabi iyan Christa. Don't me!” dagdag niya sa pinabaklang tono at pinakita sa akin ang isang larawan na nasa kanyang cellphone.

“Yawa! That's me!” sa mahinang boses.

“Kailan lang yan Hazel? Hindi naman ako ’yan” pagdadahilan ko at tumingin-tingin kahit saan.

“Sigurado akong ikaw ito Christa. Magdadahilan ka pa” ni Hazel habang zino-zoom ang larawan.

Nawala ako sa aking pag-iisip, baka ako talaga yong nakunan niya. At ng na-zoom na, nagulat ako. Do’n ay nakita ko ang aking sarili, ginagawa ang makakaya mabulatlat lang aking gitnaan.

When did he took that photo?

Parati siguro niya akong nakikita pagginagawa ko ’yon—fingers.

“Burahin mo yan Hazel!” ko at ginawa ang lahat ng makakaya, maagaw lang ang cellphone sa kanyang kamay.

“Burahin? Inuutusan mo ba ako?” pilosopong sagot niya at iniwas-iwas ang cellphone sa aking kamay, na nagkandarapa sa pag-agaw.

“Burahin mo yan!”.

Sa hindi inaasahan, hindi ko namalayang dahil sa pagkataas na ng aking pag-abot. Nawalan ako ng balanse rason para matumba ako sa kanya, at do’n ko naramdaman ang hiya, dahil maraming tao ang nakakita.

“Hoy! Anong nangyari sa kanila?” biglang ani ng isang babae.

Magtatanong pa talaga, kitang-kita namang natumba kami, TSKK

At tsaka lumakad kaagad ang babae, dahil hindi ito pinansin ng ibang mga tao.

Siguro nahiya siya, HAHAHA

Pero mas na ilang ako sa bandang paglingon ko kay Hazel, nagkabundolan ulit ang aming mga labi. At do’n ko naramdaman ang paglubo sa kanyang gitnaan na sobrang laki kahit ito’y natutulog pa.

Dahil sa hiya dali-dali akong tumayo at pinagpag ang aking damit na may kunting dumi. Pati narin ang aking sayal na malapit ng matanggal dahil sa kaluwagan. At sa paglingon ko kay Hazel, nakatayo narin siya at pinagpagan narin niya ang likurang damit na puno ng dumi.

“Are you okay miss uhaw ng halik?” kaagad na tanong niya and he teased me.

“Uhaw? Kung sampalin kita jan,” pananakot ko sa kanya. But deep inside ina-alala yung pagbakat ng talong niya nong tumayo siya.

Ang sarap mong tikman, sobrang daks!

“Sasampalin? Eto o! Etits ko isampal ko sa mukha mo” bigla niyang ani sa mahinang boses at sakto lang para marinig ko.

“Yuck!” nandidiring ani ko at binigyan siya ng isang tapik sa noo.

“Pa hard to get pa talaga,” tukso niya.

“Hard to get mo mukha mo sampalin kita jan eh,” at tinarayan siya.

“Uhaw ng etits” niya at na unang lumakad.

“Ang sarap sampalin nitong taong to,” ko at lumakad narin. 

Kahit galit ako ay Hazel, binalewala ko nalang. Syempre sino naman kasama ko papuntang skwelahan, kung hindi ko babalewalain itong galit ko. Malapit na pala mag-alas otso, at nandito pa kami sa kalsada naglalakad. Malayo-layo pa ang aming skwelahan, kaya nagmadali kami sa paglalakad.

“Takbo tayo! Christa!” ni Hazel at akmang tumakbo.

“Nababaliw kana ata Haze, kita mong nakapalda ako at naka-heels” ko at tinarayan siya uli.

Habang mahinang tumatakbo si Hazel, bakat na bakat sa kanyang pantalon ang kanyang etits. ‘Daks naman pala ’tong boy best friend ko! Ngayon lang ako ah’ sabi ng aking isipan habang titig na titig sa kanyang gitnaan at nagpangkagat sa mapula kong labi.

‘Daks ka pala Hazel, sana ako ang unang makatikim sayo. Ang swerte ko siguro,’ and then “Pack!!!” malakas na tunog galing sa’king ulo, matapos akong mauntog sa poste at napa-upo sa kalsada.

“Aray!!!” kaagad kong sambit dahil sa sakit.

Syempre poste na yan, kabelya pa. Okey sana kung etits niya, dahil hindi ko masasaktan. *Masarapan lang!*

“Anyare sayo Christa?” biglang tanong ni Hazel at lumapit.

‘Shit ang bakat ng etits. Iniharap pa talaga sa’king mukha, takmuin kita ngayon!’ ani ng aking isipan at umakmang tumayo.

“Wala lang Haze-” putol na ani ko ng biglang napundol ng kanyang gitnaan-ang kanyang etits sa aking mukha. Walang reaksyon si Hazel patungkol do’n ngunit dali-dali niyang inilayo ang kanyang pagtindig sa akin. Sabay sabing: “Okay ka lang ba Christa? Parang namumutla ka ata?”.

“Wala lang ’yon Hazel, okay lang naman ako” ko habang ina-alala ang pagkabundol ng kanyang gitnaan sa aking harapan.

Christa tama ba ako?

Nadama mo ang kanyang etits?

Sana kinagat mo, nasaraoan ka sana kaso lang maraming tao

“Did you enjoy?” tanong niya kaagad sa’kin na nagmamasid.

“H-ha! A-anong did you enjoy Haze?” kaagad ko namang tanong sa kanya na parang wala sa tamang pag-iisip.

“Nag-enjoy ka ba kanina?” ulit niyang tanong.

“Saan Haze?” tanong ko sa kanya at iniisip kung sa’n ba ako nag-enjoy.

“Kanina no’ng nahaplos sa iyong mukha ang etits ko” ani niya at tumawa.

“Yuck! Ang kadiri mo” nadudura kong ani, pero pagpapanggap lamang.

“Feel na feel mo pa nga kanina. Muntikan mo na ngang kagatin ang etits ko” dagdag niya at kinapa ang kanyang etits na parang mas lumalaki.

“Baliw ka ba Hazel, ang liit ng sayo” pagdadahilan ko at tumingin sa kanyang etits.

“Mamaya ka pag-uwi natin Christa, maliit ka mo. Baka umiyak ka!” tuksong ani niya’t binaba ang kamay at halatang mas lumaki ito. Pero mas nagtataka ako ng biglang may basa sa kanyang pantalon, ‘Did he pee on his pants?’ I asked myself.

Christa ano kaya ’yang basa sa gitnaan ni Hazel?

Did he pee? O baka nabasa lang?

Parang medyo malapot siya tingnan.

“Ba’t merong basa sa iyong pantalon Haze, sa gitnaan. Ano yan?” tanong ko na puno ng kyuryosidad.

“Ah! ’yan ba, just a free cum Christa. Wag mangamba hindi naman halata kapag nasa malayo” at tumingin sa mala-lexi lore kong cocomelom.

What is free cum Christa?

Ba’t alam yan ni Hazel. Ano ’yan, tas ikaw hindi mo alam?

Ano kaya ’yan

“Anong tinitingin-tingin mo jan Hazel?” at tinarayan siya.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***