Chapter 3

Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. At sa ingay ng mga naglalarong bata sa labas.

Tumayo ako at sumilip sa bintana, at nandun ang dalawang batang magkapatid, si Lina at Jay na naglalaro kasama ang ibang bata.

Nagtungo ako sa banyo at naligo, I guess I'll to borrow clothes from Mrs. Fleur again.

Matapos maligo at magbihis ay saka ko lang naalala na dala-dala ko pala ang bag ko, right! I have my phone there!

Agad kong kinalkal ang bag ko, at tama nga ako! Good thing I didn't loss it.

Tinanggal ko ang phonecase at tinignan ang litrato na itinago ko ron, glad that it is here, safe.

Tinitigan ko ito ng pagkatagal-tagal. Ang tanging picture ng mom ko, this is the only thing I can rely on for searching my mom.

"Iho, bumaba kana't mag-almusal kung gising kana," rinig kong ani Mrs. Fleur habang kumakatok.

Oh right, hindi ko pa pala naipapakilala ang sarili ko!

Binuksan ko ang pintuan at nakita ko si Mrs. Fleur na nakatayo sa tapat ng pinto.

"Goodmorning," bati ko

"Magandang umaga rin Iho, tara na sa baba at mag-almusal na tayo,"

Sinundan ko lamang siya hanggang sa marating namin ang kusina, at nandun ng magkapatid na Lina, Jay at ang kanilang mama.

"Goodmorning," bati ko sa kanila at tumingin sa babaeng nakatingin sa akin.

Nakatingin siya sa akin ng may malungkot na expression.

"Goodmorning rin,"

"Goodmorning po kuya!"

"Goodmorning!"

Tumango na lamang ako at naupo, ipinaghanda ako ni Mrs. Fleur, at nagsimula na kaming kumain.

"Oh right, hindi ko pa po pala naipapakilala ang sarili ko, I'm Rage Matthew Hidalgo." pakilala ko,

Rinig ko ang pagsinghap ni Mrs. Fleur at kita ko ang gulat na tingin ng babaeng kaharap ko.

I was expecting their reactions like thay. I mean who wouldn't know about me and the Hidalgo's? Who wouldn't be shock when the son of the world's richest man suddenly appeared in front of you.

"H-h-hidalgo?"

"Yes,"

"H-how-w-why?"

Napatingin ako sa babaeng kaharap ako ng magsimula siyang lumuha habang tinitignan ako, what's wrong with her?

"Y-you say, I-i-ikaw si M-matthew?"

Umiiyak na tanong niya at tumango naman ako, now what's wrong?

"Are you okay maam? What's wrong?"

Wala akong ideya kung bakit siya umiiyak ngayon, or kung bakit mukhang hindi siya mapakali.

Did the Hidalgo family did something with her or did that Javier Hidalgo has something to do with her?

"A-anong ginagawa mo sa l-lugar na ito? H-h-hindi ka dapat narito! Y-you shouldn't be here!" nag-papanic na aniya at tinitignan ako ng may takot.

"What's wrong? I was here to look for someone,"

"To look for someone? N-no way... Is that really you?" tinignan siya ako ng maigi "Matt-matt?" humahagulgol na tanong niya.

That nickname... How does she know about that? No one is calling me by that nickname, and hy is she crying?

"That-how do you know...."

"Mirabelle, calm down..."

I looked at Mrs. Fleur who's now besides her. Huh? Mirabelle? That's my....

"My mothers name...."

Tumingin sa akin ng desperada ang babaeng nag-ngangalang Mirabelle.

"Anak ko! Sorry, hindi kita nakilala agad..." umiyak siyang lumapit sa akin.

At first hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin. Ngunit habang lumilipas ang oras, unti unti kong napagtanto na siya ang matagal ko ng hinahanap, ang aking ina.

Hindi ko namamalayan ang pagtulo ng luha ko, finallly I found my mom. But pakiramdam ko may kulang pa rin, I don't what's the matter but, I feel like something is off.

"Are you really my mom?" tanong ko at inilabas ang picture niya, "Is this really you?" nagulat ito at kinuha sa akin ang picture na may punit,

"Oh my, paanong nasa iyo 'to? Ang akala ko ay naiwala ko na ito," aniya at inilabas ang isang kapiraso ng papel na kadugtong nito.

"Finally... I've missed you so much mom," lumuluhang ani ko habang nakayakap sa kanya.

"I missed you too..."

Nang matapos ang madramang pagkikita namin ay nagsimula na kaming kumain.

Pagkatapos mag-almusal ay nasa living room kaming lahat, habang si Mrs. Fleur ay nagpaalam na lalabas muna dahil may bibilhin siya.

Maraming kinuwento si mom na kung ano anong masasayang bagay. Habang ako nag nakikinig at ngumingiti lang.

"Matt-matt, ito nga pala sina Lina at Jay... Uh, mga kapatid mo,"

So that means... they are my half-siblings... Ngumiti ako ng mapakla bago magsalita.

"Is that so..."

"Lina, Jay, mag-hi kayo sa kuya niyo," ani mom, habang nakangiting nakatingin sa dalawang bata.

"Hi po!"

"Hello!"

"Hi,"

"Maligo at magbihis na kayong dalawa dahil mamaya dadating na ang dad niyo,"

"Really?! Yey!!!"

I was looking at the two of them, and they really mom's child, they resemble her a lot.

To be honest, I was a bit hurt when I heard earlier that she got married and had two children.

"Maalala ko lang, anong ginagawa mo dito sa T**** City? Hindi ba magagalit ang dad mo?"

Tumingin ako sa kamay ko, so she's not expecting me to come here and look for her...

"I was looking for you," sagot ko at tinignan siya.

"Why? I-I mean, you don't need to go this far to look for me,"

"Because I missed you,"

"Still, hindi mo ba alam kung gaano ka istrikto si Javier? Naku, pagbalik mo siguradong papagalitan ka non, hay naku, dapat hindi ka nalang nagpunta rito, baka mapano ka,"

"It's okay, nothing happens on my way here,"

Pakiramdam ko tuloy ayaw niyang nandito ako, she doesn't want me to look for her... And after I left with my dad, she changed a lot.

"I just want to be with you again, Mom." nakangiting ani ko

Rinig ko ang pagbuntong hininga niya kaya't napatingin ako sa kanya.

"Yes me too, but may mga bagay na hindi na gaya ng dati anak. Noon, you and I, we're always together and were happy just like that, pero iba na ngayon. May asawa't anak na ako, we can't always be together like we used to,"

Yumuko ako, so that means mom doesn't want me anymore... That means, I no longer part of her priority because she found her new family... So that means, I'm no longer her favorite son.

I bitterly smiled to that thoughts. Yeah, may mga bagay na hindi na gaya ng dati.

"Then, please excuse me mom, I'll just go upstair,"

"Huh? Oh sige, pahinga ka..."

Nakangiti akong tumango at naglakad patungong hagdan ng marinig ko ang busina ng sasakyan, nagtago ako sa likod ng pader at pinakinggan sila.

"Dad's here!"

"Yeheyyyy!!!"

"Jay, slow down! Baka madapa ka, anak!"

"Daddy's home! God how I miss the three of you...."

Hindi ko na sila pinakinggan pa at nagderetso na lang paakyat. I can't bear to hear or see them, cause if I did that I'll feel like an outsider.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***