เสียงของความเงียบ

เมืองเบอร์ลินยามค่ำคืนคือภาพยนตร์ขาวดำที่ไม่มีใครตัดต่อ

ไฟถนนสลัวเหมือนลมหายใจสุดท้ายของคนที่ไม่รู้ว่ากำลังจะตาย

เสียงฝนตกเป็นจังหวะช้า หนัก และแน่นพอที่จะกลบเสียงก้าวเดินของชายคนหนึ่ง

เขาสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ รองเท้าหนังที่ไม่เปียกแม้จะเหยียบบนถนนเปียกฝน

ภายใต้เงาหมวกคลุม เขาคือเงามืด ไม่มีชื่อ ไม่มีอดีต ไม่มีความลังเล

ชื่อในแฟ้มข้อมูลลับของหลายประเทศมีแค่คำเดียว — Zero

---

“เป้าหมายอยู่ในห้อง VIP ชั้น 14 โรงแรม Helmann”

เสียงจากหูฟังแผ่วเบา เขาไม่ตอบ ไม่มีการยืนยัน

เขาไม่เคยพูดระหว่างปฏิบัติการ — ไม่ใช่เพราะกลัวเสียง

แต่เพราะคำพูดมักทำให้การฆ่าเสียสมดุล

Zero กดลิฟต์ขึ้น เขาไม่ถือปืนใหญ่ ไม่มีทีมซัพพอร์ต

อาวุธของเขาคือมีดใบบางและเชือกลวดที่พันไว้กับข้อมือ

ฆ่าเงียบ ฆ่าชัวร์ ฆ่าครั้งเดียวจบ

---

ตัดภาพ — ข้างบน

ห้อง VIP 1402

ภายในห้องกว้างถูกตกแต่งหรูหราเกินเหตุ แต่บรรยากาศกลับเย็นเยียบ

กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ปะปนกับกลิ่นไวน์ฝรั่งเศสที่ยังไม่ได้ดื่ม

หญิงสาวคนหนึ่งยืนพิงหน้าต่างกระจก เธอสวมเดรสสีเงินซีด

ริมฝีปากแดงฉ่ำเหมือนเปื้อนเลือด แต่อยู่บนใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึก

ชื่อเธอคือ Valka

นักฆ่าหญิงผู้มากับความเงียบงัน และรอยยิ้มที่มักมาพร้อมกับศพ

เธอคืออีกหนึ่งมือสังหารที่ได้รับภารกิจเดียวกัน... แต่จาก "อีกแหล่ง"

---

“เขาจะมาที่นี่”

เธอกระซิบเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะหยิบสไนเปอร์รุ่นสั่งทำเฉพาะออกมาประกอบ

เธอไม่ได้มาฆ่า "เป้าหมาย" เดิมในแฟ้ม แต่...

เธอมาที่นี่เพื่อฆ่า “Zero” — คนที่เธอเคยรู้จักในอดีต

ชายที่เคยเป็นคู่หู... ก่อนเขาจะฆ่าพี่ชายเธอด้วยมือเปล่า

---

เวลา 23.44 น.

Zero เปิดประตูห้อง 1402 อย่างไร้เสียง

มือซ้ายหยิบมีด มือขวารูดเชือกลวดผ่านนิ้วอย่างคุ้นเคย

เขาไม่รู้ว่าภายในห้องมีกับดัก

ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เคยอยู่ในฝันร้ายของเขากำลังรออยู่

วินาทีที่เขาก้าวเท้าเข้าไป

เสียง “แกร๊ก” จากสไนเปอร์จ่อจากระเบียงก็ดังขึ้น

“ช้ากว่าที่คิดนะ...”

เสียงของ Valka เย็นและเบาเหมือนสายลม

Zero หยุดนิ่ง

เขาไม่ยกมือ ไม่หลบ แต่หันหน้าไปเผชิญหน้ากับเธอ

ดวงตาสองคู่ประสานกัน — เยือกเย็นเหมือนน้ำแข็งบนแผลเก่า

ต่างฝ่ายต่างไม่หลับตา ต่างฝ่ายต่างพร้อมฆ่า

---

“เธอทำไมยังอยู่กับ ORION?” เขาพูดครั้งแรกในรอบปี

เสียงทุ้มต่ำมีแรงกดดันแบบคนที่เคยฆ่าคนโดยไม่กระพริบตา

“เพราะฉันยังมีศพที่ต้องเก็บ”

Valka ตอบ แล้วเล็งปลายกระบอกมาที่หัวใจเขา

---

5 วินาที... ของการนิ่งเงียบ

ก่อนเธอเหนี่ยวไก — แต่กระสุนไม่ลั่น

Zero ขยับมือขวา

เชือกลวดพุ่งเฉียดหน้าของเธอไปไม่ถึงหนึ่งนิ้ว เธอก้มหลบ

เขาพุ่งเข้าหาด้วยแรงเหมือนคลื่นซัดกระจก

เสียงกระจกแตก ดาบสั้นของเธอพุ่งสวนมาทันที

แต่เขาจับข้อมือไว้ทัน

การต่อสู้ระยะประชิดเริ่มต้นในห้องที่ยังเปิดเพลงคลาสสิกเบา ๆ อยู่

---

หนึ่งคืออดีตที่อยากลืม

อีกหนึ่งคือแผลที่ไม่เคยหาย

ในห้องที่เคยเป็นภารกิจลอบสังหาร กลับกลายเป็นเวทีของความแค้น

ทั้งสองต่อสู้กันเหมือนจะฆ่า แต่สายตา...กลับมีอะไรบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้

---

เลือดหยดแรกหล่นลงพื้น — แต่ไม่ใช่ของเป้าหมายในแฟ้ม

Zero กับ Valka หยุด

ต่างฝ่ายต่างมีบาดแผล ทั้งกายและใจ

เธอหยุดเพราะมองเห็น “บางอย่าง” ในดวงตาเขา

เขาหยุดเพราะมือที่ควรจะฆ่า... ดันสั่นเพียงเล็กน้อย

---

“ถ้าจะฆ่าฉัน...” เขากระซิบชิดหูเธอ

“...อย่ามองฉันด้วยตาคู่นั้น”

Valka ถอยหลัง เงียบ

แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรอีก

---

Zero ทิ้งตัวลงนั่งข้างศพเป้าหมายที่ยังไม่ได้ฆ่า

เขามองกระจกแตก มองรอยเลือดบนพื้น และมองความว่างเปล่าในใจ

คืนนี้...เขาไม่ได้ฆ่าใคร

แต่มันกลับเจ็บปวดยิ่งกว่าการลั่นไก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***