เมืองฟลอเรนซ์ – อิตาลี
เสียงเปียโนคลอเบาๆ ในร้านคาเฟ่เก่าแก่ริมแม่น้ำอาร์โน ผู้คนจับกลุ่มพูดคุยกันในบรรยากาศสงบสุข โดยไม่มีใครรู้ว่าในมุมมืดของร้าน มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่อย่างเย็นชา
อคินนั่งอยู่ริมกระจก ชายเสื้อโค้ตดำพาดกับเก้าอี้ มือถือแก้วเอสเปรสโซ่ แต่อารมณ์ในดวงตากลับเย็นชาจนชวนสะท้าน
ไม่ใช่เพราะสภาพแวดล้อม...แต่เพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา
ลีอา เวโรน่า
หญิงสาวในชุดกระโปรงสีงาช้าง ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนปล่อยสบายๆ ริมฝีปากแต่งเบาๆ และดวงตาที่ครั้งหนึ่งเคยมองเขาเหมือนเป็นที่พึ่งสุดท้ายในโลก
และในตอนนั้น—เธอก็มองเห็นเขาเช่นกัน
---
"…อคิน?"
เสียงเธอเบาหวิวเมื่อเดินมาหยุดตรงหน้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยทั้งความตกใจและสับสน ราวกับภาพผีจากอดีตที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
“นานแล้วนะ...ลีอา” อคินตอบเรียบๆ วางแก้วลงบนโต๊ะ
“พระเจ้า…ฉันคิดว่า…คุณตายแล้ว” เธอพูด พลางนั่งลงโดยไม่รู้ตัว
“คนอย่างฉัน มันตายง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” เขาแสยะยิ้มจางๆ แววตาแข็ง
ลีอาเม้มปากแน่น ความรู้สึกมากมายตีขึ้นพร้อมกัน ความผิด ความโกรธ ความดีใจ…และความกลัว
“คุณกลับมาทำไม…” เธอถามเสียงสั่น “ถ้าเพื่อแก้แค้น พ่อฉัน...เขาเปลี่ยนไปแล้วนะ”
“เปลี่ยน? หรือแค่ซ่อนให้แนบเนียนขึ้น?” อคินพูดเสียงนิ่ง ก่อนเท้าศอกลงบนโต๊ะ “แล้วเธอล่ะ…ยังภักดีกับครอบครัวนั้นอยู่หรือเปล่า?”
ลีอาเงียบ
ใช่—เธอไม่เคยลืมคืนนั้น วันที่อคินถูกกล่าวหาว่าทรยศ เธอพยายามขัดขวางแต่ไม่มีใครฟังเธอ ความเจ็บปวดจากวันนั้นยังฝังลึกในใจ
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ…คุณจะเชื่อไหม?”
อคินจ้องเธอ เขาอยากจะเชื่อ...แต่คนอย่างเขาเรียนรู้แล้วว่าความไว้ใจคือดาบสองคมที่ทำให้เขาเกือบตาย
“นั่นไม่สำคัญ...” เขาตอบในที่สุด “ฉันไม่ได้กลับมาเพื่อหาความรักคืน…ฉันกลับมาเพื่อจบทุกอย่าง”
ลีอาใจหายวาบ เธอรู้ว่า “จบทุกอย่าง” ของเขา...หมายถึงเลือด
“อคิน ถ้าคุณแตะต้องครอบครัวฉัน…ฉันจะไม่ยอมอยู่เฉย” น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่น ไม่แน่ว่าจากความโกรธหรือความกลัว
เขาลุกขึ้นช้าๆ ทิ้งเงินไว้บนโต๊ะ ดวงตาทิ้งแววสุดท้ายไว้กับเธอ
“เตรียมตัวไว้ให้ดี ลีอา เพราะครั้งต่อไปที่เราเจอกัน...ฉันอาจไม่ใช่แค่เงาจากอดีต แต่เป็นคนที่มาเผาทุกอย่างที่เธอเคยรู้จักให้มอดไหม้”
---
กลางดึก – ณ สถานีตำรวจลับ
“เขาปรากฏตัวในฟลอเรนซ์เมื่อช่วงค่ำ” เจ้าหน้าที่หนุ่มรายงานข้อมูลให้ดอนเวโรน่าและลีโอที่กำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิด
ใบหน้าของอคินในปัจจุบันยังคงชัดเจน หล่อเหลา ดุดัน และไร้ความเมตตา
ลีโอบีบแก้วไวน์ในมือแน่นจนมันแตก
“คราวนี้…ฉันจะฆ่าแกด้วยมือของฉันเอง”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments