เถ้าธุลีสลักใจ 5

เหยียนเอ๋อร์เดินฝ่าแสงแดดอ่อน ๆ ไปเรื่อย ๆ เท้าของเธอเริ่มเจ็บจนชา แต่หัวใจยังผลักดันให้ก้าวต่อ จนกระทั่ง… สายตาของเธอสะดุดเข้ากับกระดาษใบหนึ่งที่ปะอยู่บนเสาไม้หน้าตลาดแถบหนึ่ง ตัวหนังสือเขียนด้วยหมึกสีดำหนา ชัดเจนแม้จากระยะไกล “รับสมัครทหารรับจ้าง ไม่จำกัดอายุ เพศ ขอเพียงร่างกายแข็งแรงและกล้าเผชิญหน้าอันตราย” เหยียนเอ๋อร์ชะงักฝีเท้า จ้องป้ายประกาศนั้นตาไม่กะพริบ เธอขยับเข้าไปใกล้ ก่อนจะยกมือขึ้น… ฉีกกระดาษป้ายลงมาไว้ในมือ เสื้อผ้าเก่า ๆ ปลิวสะบัดตามแรงลมอ่อน ๆ แต่เธอกลับยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เนิ่นนาน… สายตาคมเข้มอ่านตัวหนังสือซ้ำแล้วซ้ำเล่า ริมฝีปากแห้งแตกค่อย ๆ เคลื่อนออกเสียงเบา ๆ

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

ทหาร

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

รับจ้าง…

มือที่กำป้ายประกาศแน่นสั่นระริกด้วยทั้งความตื่นเต้นและความกลัว ใช่ ข้าไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว… ข้าเคยผ่านนรกยิ่งกว่านี้มาแล้ว… การเป็นทหารรับจ้าง สำหรับข้าแล้ว มันคือโอกาส! เหยียนเอ๋อร์เงยหน้าขึ้น ดวงตาเปล่งประกายดุดัน เธอเก็บกระดาษเข้าด้านในเสื้อ แล้วออกเดินด้วยฝีเท้าที่แน่วแน่กว่าเดิม

เหยียนเอ๋อร์เดินตามป้ายบอกทางไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงลานกว้างหลังตลาด ที่นั่น มีผู้คนหลากหลาย ทั้งชายร่างบึก หญิงสาวบึกบึน เด็กหนุ่มวัยรุ่น รวมถึงชายวัยกลางคน ใบหน้าทุกคนดูสู้ชีวิตจนด้านชา เหยียนเอ๋อร์ยืนรวมกับฝูงชน ตัวเธอเล็กกว่าใครทั้งหมด และเสื้อผ้าก็ไม่หรูหราเหมือนพวกที่ตั้งใจมาโดยตรง เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ เสียงสบถดังกระจายไปทั่ว บางคนมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม บ้างก็เมินเฉยเหมือนไม่เห็นว่าเธอมีตัวตน แต่เหยียนเอ๋อร์ไม่ได้สนใจ… เธอเพียงแค่มองไปที่เวทีไม้เล็ก ๆ ข้างหน้า ครู่หนึ่ง… เสียงก้าวเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นจากอีกฟากหนึ่งของลาน ชายร่างใหญ่คนหนึ่งเดินออกมา เขาสวมเสื้อเกราะหนังสีเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาคร่ำเคร่ง มีแผลเป็นพาดขวางแก้มซ้าย สายตาของเขาคมกริบดั่งเหยี่ยวไล่กวาดมองกลุ่มคนเบื้องหน้า ออร่ากดดันรุนแรงจนทำให้หลายคนเงียบเสียงลงอย่างไม่รู้ตัว

แม่ทัพจินอี้

ข้าชื่อ แม่ทัพจินอี้ เป็นคนคุมพวกเจ้าที่มาสมัคร!

แม่ทัพจินอี้

ที่นี่ ไม่รับคนอ่อนแอ ไม่รับพวกขี้ขลาด ไม่รับพวกปากดีแต่ไร้ความกล้า!

แม่ทัพจินอี้

ใครคิดว่าตัวเองแน่จริง…ขึ้นมาทดสอบ!!

ทันทีที่เสียงจบลง เหล่าผู้สมัครก็เริ่มทยอยเข้าแถวเพื่อเตรียมทดสอบ ด่านแรก: วิ่งแข่งรอบลานสิบรอบเต็ม โดยห้ามล้ม ห้ามหยุดพัก ด่านสอง: ประลองมือเปล่ากับผู้ทดสอบที่เป็นทหารตัวจริง ด่านสาม: ทดสอบความอดทนโดยแบกถุงทรายหนักสิบห้ากิโลกรัมปีนเนินทรายขนาดใหญ่ ใครไม่ผ่าน ด่านไหน…ตัดสิทธิ์ทันที เหยียนเอ๋อร์ก้มมองร่างกายผอมบางของตนเอง มือที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากอดีตบีบแน่น

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

ข้าเคยผ่านนรกมาแล้ว…เรื่องแค่นี้ ข้าต้องทำได้

เสียงเป่านกหวีดดังขึ้น! เหยียนเอ๋อร์ออกตัววิ่งไปพร้อมกับฝูงคน ฝุ่นทรายฟุ้งกระจายจนแสบตา ลมร้อนพัดผ่านจนหน้าแห้งผาก แค่ไม่ถึงครึ่งรอบแรก เหงื่อก็ผุดเต็มตัวเธอ ทุกย่างก้าวรู้สึกเหมือนมีหินถ่วงขา คนตัวใหญ่ ๆ เบียดกระแทกเธออย่างไม่ใยดี บางคนผลักเธอออกนอกทางเพื่อแย่งพื้นที่วิ่งที่ดีกว่า ร่างเล็ก ๆ ของเหยียนเอ๋อร์เสียหลักล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

โอ๊ย!!

ตปก

ฮ่าๆ แบบนี้จะรอดได้ยังไงวะ?

เธอกัดฟันแน่น มือเปื้อนฝุ่นพยายามยันกายลุกขึ้น แม้หัวเข่าจะสั่นระริก หัวใจในอกเต้นรัว แว่วเสียงในหัวของตัวเองดังขึ้น

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

ข้าจะไม่แพ้…ข้าเคยเกือบตายมาแล้ว…ล้มแค่นี้ข้าไม่ยอม!

เหยียนเอ๋อร์กัดฟันแน่นกว่าเดิม เธอลุกขึ้น ยกเท้าก้าวต่อแม้ความเจ็บแปลบแล่นไปทั้งขา เธอเร่งฝีเท้า แม้หอบหนักจนหน้าแดง แม้ขาจะอ่อนแรงเหมือนจะขาดใจทุกขณะ ทุกครั้งที่ร่างกายร้องบอกว่า “พอเถอะ” เหยียนเอ๋อร์กลับตะโกนในใจสวนออกไปว่า

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

ไม่ข้ายังไปต่อได้!!!

เหงื่อไหลอาบหน้าจนแสบตา แต่เหยียนเอ๋อร์ก็ยังฝืนเร่งฝีเท้าต่อไป ทว่า… ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังมาจากด้านหน้า พร้อมเสียงโลหะกระทบกันกึกก้อง เธอชะงักกึก — เบิกตากว้างอย่างตกใจ จากปลายทางครึ่งสนาม กลุ่มทหารเกราะเต็มยศ บุกเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว!

แม่ทัพจินอี้

การทดสอบจริง…เพิ่งจะเริ่ม!

เสียงตะโกนจากแม่ทัพจินอี้ดังลั่น ไม่มีการเตือน ไม่มีการออมมือ พวกทหารจงใจโจมตีผู้สมัครทุกคนที่เหลืออยู่

ตปก

บ้าเอ๊ย!

หลายคนสบถ หลายคนล้ม หลายคนวิ่งหนีด้วยความกลัว เหยียนเอ๋อร์เบียดตัวหลบการฟาดของกระบองไม้เฉียดใบหน้าไปเส้นยาแดงผ่าแปด! แต่ทหารหนึ่งนายดักอยู่ตรงหน้าเธอ เขาสูงใหญ่ มองเหยียนเอ๋อร์ด้วยแววตาดูแคลนชัดเจน

ตปก

ตัวแค่นี้…ไม่ต้องให้ข้อลุกยังได้

เหยียนเอ๋อร์กำหมัดแน่นจนเล็บจิกเนื้อ สายตาเธอเปล่งแสงดุดันเหมือนสัตว์ร้ายจนแม้กระทั่งทหารยังชะงักไปเสี้ยววินาที พริบตานั้น — เหยียนเอ๋อร์พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว! หมัดเล็ก ๆ ของเธอเสยเข้าที่คางทหารอย่างสุดแรง!!

ตปก

อั่ก!

เสียงดังพลั่ก ร่างใหญ่โงนเงนไปด้านหลัง เหยียนเอ๋อร์ไม่รอให้เขาตั้งตัว เธอถีบเข่าเข้ากลางลำตัวอย่างไม่ปรานี แล้วเบี่ยงตัวหลบการคว้าจับอย่างรวดเร็ว ทหารคนนั้นหน้ามืดเซไปชนพวกเดียวกันที่กำลังไล่ล่าอีกคนหนึ่ง! เหยียนเอ๋อร์หอบหายใจแรง แต่สายตาเธอไม่เหลือแม้แต่วี่แววของความยอมแพ้ เธอปราดไปข้างหน้า วิ่งฝ่ากองกำลังทหารต่อไป แม้ร่างกายบอบช้ำ แม้เรี่ยวแรงจะลดน้อยลงทุกที… แต่หัวใจของเธอ… ยังสู้ไม่ถอย!

เหยียนเอ๋อร์หอบหายใจแรง วิ่งกระเสือกกระสนจนแทบจะถึงเส้นชัยที่อยู่ไม่ไกลนัก แต่ทันใดนั้นเอง— เสียงฝีเท้าหนักแน่นก้าวออกมาขวางทางเธอไว้ ชายคนหนึ่งในชุดเกราะดำสนิท ร่างสูงใหญ่ สายตาคมกริบจับจ้องเธออย่างเงียบงัน ไม่มีรอยยิ้มเยาะ ไม่มีแววดูแคลนแบบคนก่อนหน้า แต่ในแววตานิ่งเฉยคู่นั้น…กลับกดดันเสียยิ่งกว่าคำดูถูกใด ๆ

ตปก

มาสิ

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเบา ๆ แต่แฝงไปด้วยพลังน่ากลัว

ตปก

สัตว์ร้ายอย่างเจ้า จะทำอะไรข้าได้บ้าง?

เหยียนเอ๋อร์เบิกตากว้าง นาทีนั้นความเจ็บ ความกลัว ทุกอย่างหายวับไปจากใจ มีเพียงสัญชาตญาณเอาชีวิตรอดเท่านั้นที่พลุ่งพล่านขึ้นมา เธอหันขวับไปมองข้างหลัง — ทหารยามชุดใหญ่กำลังไล่มาทางนี้! กัดฟันกรอด เหยียนเอ๋อร์ชักดาบสั้นที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมาอย่างรวดเร็ว แสงสะท้อนจากคมดาบวาววับสู้แสงแดดยามบ่าย เธอยกดาบขึ้น ปลายดาบชี้ตรงไปที่อกของชายตรงหน้า! แววตาเหยียนเอ๋อร์เปลี่ยนไป จากความหวาดกลัว…กลายเป็นเปลวไฟกร้าวแกร่ง

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

ข้าไม่สนว่าท่านเป็นใคร

เหยียนเอ๋อร์/นางเอก

แต่ข้าจะต้องผ่านด่านนี้ให้ได้!!!

ชายเกราะดำยกมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง ราวกับยินดีที่เห็นแววตานั้น เขาหยิบกระบองหนักในมือขึ้น หมุนมันอย่างง่ายดายราวกับของเบา แล้วตั้งท่ารับการโจมตี

เพล้ง! เสียงดาบเล็กปะทะกับกระบองหนักดังก้องไปทั่วสนาม เหยียนเอ๋อร์กับชายเกราะดำพุ่งเข้าใส่กันพร้อมกัน โดยไม่มีใครยอมใครแม้แต่นิดเดียว! แรงกระแทกมหาศาลทำให้แขนของเหยียนเอ๋อร์ชาไปชั่วขณะ แต่เธอกัดฟันแน่น มือเล็ก ๆ ยังคงกุมดาบมั่นไม่ยอมปล่อย ชายเกราะดำถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เหยียนเอ๋อร์เองก็เซถอยกลับ ไม่ใช่ศัตรูธรรมดาแน่นอน…! หัวใจของเธอสั่นระรัว — ไม่ใช่ด้วยความกลัว แต่เป็นเพราะเลือดในกายพลุ่งพล่านด้วยความฮึกเหิม! เขาพุ่งมาอีกครั้ง กระบองหนักฟาดลงมาจากเบื้องบน! เหยียนเอ๋อร์เบี่ยงตัวหลบอย่างเฉียดฉิว ดาบเล็กในมือเสียดแทงออกไปด้วยสัญชาตญาณ ปลายดาบเฉียดชายเสื้อเกราะดำไปนิดเดียว แต่ก็ทิ้งรอยขีดบาง ๆ ไว้ได้ ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่งอย่างแปลกใจ — ไม่ใช่แค่ “ทาส” ทั่วไปเสียแล้ว เหยียนเอ๋อร์ไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายตั้งตัว เธอเร่งเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง! ฟาด ฟัน แทง จู่โจมซ้ายขวาอย่างรวดเร็วด้วยทักษะสู้ตายที่เธอฝึกมาตั้งแต่ยังเด็กในโลกที่ไร้ปรานี ตอนอยู่ในถ้ำค้าทาส… หากไม่ชิงอาหารมาได้ ก็คือความตาย เธอรู้ดีว่าการต่อสู้ไม่มีคำว่าเมตตา! ชายเกราะดำเริ่มจริงจังขึ้น เขายกกระบองหมุนรับการโจมตีทุกทิศทางของเหยียนเอ๋อร์อย่างแม่นยำ แต่สายตายังคงนิ่งเย็นราวกับพญาเหยี่ยวจับเหยื่อ เหยียนเอ๋อร์หอบหายใจถี่ รู้สึกถึงความตึงเครียดในอก แต่เธอจะไม่ถอยเด็ดขาด!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ