ชีวิตวัยเรียน ตอนที่4 แปลกคน

ตอนที่4

เริ่มเรื่อง

☆ ☆

-ตอนเที่ยง-

ในช่วงเที่ยงเป็นตอนที่นักเรียนทุกคนดูครึกครื้น บางคนก็สนุกกับการแลกข้าวกัน มีทั้งเสียงหัวเราะและคุยกันอย่างสนุกสนาน ต่างจากโต๊ะหลังห้องโต๊ะหนึ่ง มีเพียงผมที่นั่งอยู่อย่างงั้นคนเดียว

จนกระทั่ง

ติ๋ง..

เคนตะ

//เทนมราดหัวโช

เคนตะ

เป็นไงโช

เคนตะ

ได้รับความห่วงใยจากฉันแล้วรู้สึกยังไงบ้าง

เคนตะ

เห็นแกนั่งมองคนอื่นกินข้าว

เคนตะ

คงหิวละสิ กินนมไปก่อนละกัน มันบูดพอดีเลย

ตั้งแต่หัวจนถึงหน้ามันเหนียวไปหมด ผมรู้สึกโกรธมากที่ต้องขายหน้าต่อหน้าไอโกะ

โช

//เม็มปาก

ไอโกะ

//หันมามอง

แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย

โช

...

ฮารุ

//มอง

. .

-ห้องน้ำ-

ซ่า...🚿

โช

//ล้างหน้า

โช

(อีกแล้ว)

ซ่าา..

โช

//ลูบหน้าหน้าตัวเอง

โช

(หิวจังเลยแหะ...)

ฟึบ

โช

หือ..?//เงยหน้ามอง

ฮารุ

//ยืนนมให้

ฮารุ

รับไปสิ

โช

//มอง

โช

คืออะไร...?

ฮารุ

ก็นมไง

โช

...

ฮารุ

ทำไม

ฮารุ

กลัวว่าจะเป็นนมบูดหรอ?

โช

..//มอง

หมับ

โช

ขอบคุณครับ//รับ

โช

(แปลกจัง..)

โช

(ปกติเขาใจดีแบบนี้หรอ?)

โช

(ไม่สิ...ต้องมีอะไรแน่ๆ)

ฮารุ

//มอง

ฮารุ

เห้อ น่ารำคาญจริงๆ//แย่งคืน

ฟึบ!

โช

ฮารุ

//เปิดก่อนจะยกดื่ม

อึก อึก อึก...

ฮารุ

//เช็ดปาก

ฮารุ

ว่าไปได้ อร่อยอยู่นะ

ฮารุ

อ่ะ//ยืนให้

โช

...

โช

ครับ..ขอบคุณ//รับ

ผมลองมองขวดนมในมือจึงเห็นว่าในตอนนี้มันเหลือแค่ครึ่งขวด มันทำให้ผมคิดนะว่าเขาทำไปเพื่ออะไร

โช

(ขนาดนี้ไม่ดื่มให้หมดเลยละ)//ยกดื่ม

ไม่รู้เพราะความหิวหรือวิธีที่เขาแสดงออกให้ผมเชื่อ ผมถึงยอมไว้ใจและยกดื่มจนหมด พอผมจะเดินกลับห้องเขาก็ยังตามผมไม่เลิก เขาเอาแต่ยิ้มและทำหน้าเหมือนกำลังรออะไรอยู่

-ห้องเรียน-

ปึ้ง..

ไอโกะ

โช//เดินมาหา

โช

หัวหน้าห้อง..?//ชะงัก

ไอโกะ

ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?

ไอโกะ

ฉันน่าจะห้ามพวกเขา..

ไอโกะ

แบบนี้เล่นแรงไปแล้วนะ

ไอโกะ

นายแน่ใจหรอว่านี่เป็นการหยอกเล่นน่ะ

โช

...

ฮารุ

//มอง

โช

แน่ใจสิครับ...

ความรู้สึกมันยังคงหนักอึ้งจนพูดไม่ออกเลยเหมือนเดิม ถึงบอกไอโกะไปก็ทำให้เธอเป็นห่วงชะเปล่า

บรรยากาศในตอนนี้เองก็เริ่มรู้สึกถึงความอึดอัด

ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่เดินกลับเข้าไปนั่งและฟุบหน้าลงกับโต๊ะพยายามข่มตาให้หลับเพื่อลืมความหิวไป โชกดีที่อย่างน้อยวันนี้ก็ได้กินนม ถึงจะแค่นิดเดียวก็เถอะ

. .

-หลังเลิกเรียน-

ผมตื่นขึ้นมาในห้องเรียน ดูเหมือนจะเจอเรื่องโชกร้ายก่อนกลับบ้านอีกแล้ว วันนี้เป็นเวรผมทำความสอาด แต่ในห้องกลับเละไม่เป็นท่าเหมือนจงใจทำขึ้นมาเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ อย่างน้อยๆสิ่งที่ทำให้ผมโล่งใจก็คือสมุดการบ้านคนๆหนึ่งที่วางไว้หน้าโต๊ะผมพร้อมโน๊ตเล็กๆ

" วันนี้ฉันยุ่งมากเลยน่ะ คงไม่มีเวลาทำหรอกขอโทษที่รบกวนนายนะโช "

ผมได้อมยิ้มเล็กๆและเก็บโน๊ตนั้นเอาไว้เหมือนทุกที่ก่อนจะลุกขึ้นและเริ่มทำความสะอาดห้องเรียน ในระหว่างนั้นผมเริ่มสังเกตว่าทำไมมันดูรกขึ้นในตอนที่ผมตั้งใจก้มเก็บเศษขยะอยู่บนพื้น ผมจึงเงยหน้ามองไปที่ต้นเหตุ

ฮารุ

//ยิ้ม

โช

...//พูดไม่ออก

โช

(ยังต้องการอะไรอีก...)

โช

(ค่านมตอนเที่ยงหรอ)

โช

(รู้งี้ยอมอดไปอีกวันยังดีชะกว่า...)

ผมพยายามไม่สนใจและเริ่มเก็บต่อ แต่ไม่ว่าจะเก็บยังไงผมก็ยังรู้สึกว่ามันรกขึ้นเรื่อยๆ จนแอบสงสัยว่าเขาไปหาขยะมาจากไหน ผมเลยมองไปที่เขาเพื่อดูพอรู้สาเหตุก็ทำเอาพูดไม่ออก

ฮารุ

//เทถุงขยะที่โชเก็บไว้

ฮารุ

มองอะไรขนาดนั้นละ?//ยิ้มกว้าง

ฮารุ

ฉันเห็นนายชอบทำความสะอาดนิ

ฮารุ

กลัวว่านายจะเบื่อ//หยิบถุงใหม่

ฮารุ

//เท

โช

//พูดไม่ออก

ฮารุ

//ขำเบาๆ

ความรู้สึกในตอนนี้มันเหมือนกับผิดหวัง ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น แค่ความรู้สึกที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปจากตอนเที่ยง

ฮารุ

//เดินมาหาโช

ฮารุ

ดูท่านายจะเหนื่อยนะ

ฮารุ

เหนื่อยหรือเปล่า//ยืนมือมาลูบแก้มอีกฝ่าย

น้ำเสียงของเขาดูเยาะเย้ยต่อสีหน้าของผมแต่มือของเขากลับอ่อนโยนเหมือนกำลังประครองผมไว้

โช

//เม็มปาก

โช

//หันหน้าหนี

ฮารุ

หมับ!

โช

อึก..!

ฮารุ

นี่..ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรอ??

โช

เขาดูต่างจากเมื่อกี้มาก น้ำเสียงของเขาดูเยือกเย็นกว่าปกติ

โช

ห..เหนื่อยครับ...//หลบตา

ผมไม่กล้าขัดขืนเขาเลย... ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรผมหรือเปล่า

ฮารุ

//ยิ้มกว้างขึ้น

ฮารุ

หึ.. น่าเอ็นดูชะมัดเลยแหะ//ปล่อยมือ

ท่าทางของเขามันทำให้ผมสับสนมากกว่าเดิม เขาไม่เพียงแต่ไม่ทำร้ายผม เขายังก้มลงไปเก็บขยะที่พื้นมาใส่ถุงที่ละอันอย่างเงียบๆ

โช

(แปลกคน...)

(ดูยังไงก็ไม่ปกติ)

...

★ ★

จบตอนที่4

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ