บทที่ 4

ตั้งแต่ออกมาจากร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดัง เขาสังเกตเห็นสายตาของพวกผู้ชายต่างมอง ผู้หญิงที่กำลังเดินตามหลังของเขาตามาติดๆ สายตาที่มองมันช่างดูเพ้อฝัน เหมือนประหนึ่งเห็นนางฟ้า

“มองอะไรว๊ะ” เกรย์สันพูดบ่นอยู่ในลำคอ สายตาไล่กวาดไปตามทาง ทั้งสองกำลังจะเดินผ่านเข้าไปยังลานจอดรถ ก็มีเสียงทักทายดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

“เกรย์สันคะ! มาเดินเที่ยวไม่บอกซาเฟนี่เลย แล้วนี่คุณมาเดินกับใคร ซาเฟนี่ไม่เคยเห็นหน้า”

เซฟานี่คู่ขาที่กำลังมีข่าวคั่วอยู่กับเพลย์บอยอย่างเกรย์สัน เอ่ยทักก่อนมองเลยไปทางด้านหลัง นังเด็กคนนี้เป็นใครถึงได้อภิสิทธิ์มากแบบนี้

“เด็กของคุณแม่ผม”

เกรย์สันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ซึ่งเขาก็ไม่คิดว่าจะได้เจอ  ซาเฟนี่ที่นี่ มันช่างบังเอิญเสียจริง

“แล้วคุณแต่งตัวแบบนี้จะไปงานเลี้ยงที่ไหนคะ ทำไมวันนี้ถึงไม่ชวนซาเฟนี่ไปด้วย หรือว่า คุณกำลัง...” ซาเฟนี่ถามด้วยความสงสัย ก่อนจะมองเลยไปยังผู้หญิงที่ยืนคอเชิด หยิ่งมา

“พอดีวันนี้ผมไม่สะดวก เอาไว้วันหลังเราเคยเจอกัน”

ซาเฟนี่เดินเข้าสวมกอดที่เอว แนบใบหน้าไปตรงอกแกร่ง เธอรู้ว่ามันมีกล้ามหน้าอกเป็นลอนที่สวย

“ได้ค่ะ ยังไงซาเฟนี่จะไปรอคุณที่ห้องของเรานะคะ”

ลินลดาที่ฟังภาษาออก ได้ยินถึงกับถอนหายใจออกมาดังๆ ให้ทั้งสองคนที่สวมกอดกันอยู่ตรงหน้าได้รู้ว่า เธอยังมีตัวตนอยู่

“ถอนหายใจดัง ขนาดนี้ที่บ้านเธอไม่เคยสอนหรือไง เรื่องมารยาท”

ลินลดายินคำพูดจิกกัดของ คู่ขาคุณเพลย์บอยก็นึกสนุก ก่อนจะเดินเข้าไปแทรกตรงกลาง ดังเอวหนาของผู้ชายที่เธอรู้ไม่ชอบ ดึงเข้ามาในอ้อมแขนเล็กๆ

“พี่เกรย์สันคะ ทำไมต้องให้ลินยืนฟัง คู่ขาของพี่พูดจาจิกกัดลิน อยู่แบบนี้ ลินเศร้านะคะ ไหนว่าจะพาลินไปงานเปิดตัวเรื่องความรักชองเรา และก็...” ลินลดาพูดน้ำเสียงอ้อน ซึ่งตัวเกรย์สันฟังแล้วยังต้องรู้สึกขนลุก นี่อะไรเขาสิงร่างของลินลดา และท่าที่ลูบไปบนหน้าแบนราบแบบนั้น มันสื่อออกมาในภาษากายว่า อีกฝ่ายหมายถึงอะไร

เซฟานี่เห็นท่าลูบไปบนหน้าท้องแบนราบ ลูบขึ้นลงอย่าง           ทะนุถนอม นังคนนี้มันกำลังจะสื่อว่า ท้องเหรอ มันจะท้องได้ยังไง ผู้ชายเพลย์บอยอย่างเกรย์สันไม่น่าจะปล่อยให้มีเรื่องแบบนี้แน่

“เธอกำลังสื่ออะไร นังเด็กน้อย” เซฟานี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุ

“อ้าว! คุณพี่ไม่เก็ทหน่อยเหรอคะ ว่าฉันกำลังสื่อถึงเรื่องอะไร แต่แปลกนะ คุณพี่คงจะพยายามมาหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จใช่ไหม แต่ก็อย่างว่า คนอายุน้อยๆ ทุกอย่างมันสมบูรณ์ไม่เคยผ่านการใช้งานอย่างโชกโชน มันก็อาจจะปุบปับรับโชคได้ทันทีว่าไหมคะ” ลินลดาพูดพร้อมกับเอียงใบหน้าซบไปบนหน้าอกแกร่ง นิ้วยาวเขี่ยไปตามหน้าอกแกร่ง ซึ่งคนที่กำลังถูกลวนลาม รู้สึกสยิวข้างในแปลกๆ แค่นิ้วเรียวเขี่ยไปตรงหน้าอกของเขานิดหน่อย ส่วนล่างของเขามีปฏิกิริยาสนองทันที

“เกรย์สันคะ สิ่งที่เด็กคนนี้กำลังพูดมันเป็นเรื่องไม่จริงใช่ไหม” ซาเฟนี่เดินเข้าไปดึงลำตัวของเกรย์สันให้ออกห่าง

“เซฟานี่ หยุด!  วันนี้ผมจะต้องรีบไปงาน เอาไว้เราค่อยพูดกันเรื่องนี้ทีหลัง”

เกรย์สันรีบพูดตัดบท ก่อนที่ผู้หญิงสองคนที่จะสร้างเรื่องวุ่นวายโดยเฉพาะลินลดาที่ยืนยิ้มเยาะเขาอยู่ และเขาก็ไม่อยากจะเลิกกับซาเฟนี่ตอนนี้เช่นกัน เซฟานี่เป็นผู้หญิงที่ตอบสนองเขาได้ดีในเรื่องบนเตียง

“ได้ค่ะ ยังไงคุณก็ต้องเคลียเรื่องนี้กับซาเฟนี่ ซาเฟนี่จะรอคุณที่ห้องของเรานะคะ”

“ระวังจะรอเก้อ” เสียงเล็กที่พูดแทรกมาทำให้ สองคนที่กำลังกอดรัดกันอย่างกับปลากัด ต้องหันมามองเธอเป็นตาเดียว

“ลินลดา!” เกรย์สันปรามน้ำเสียงเข้มดุ

“โอเค ถ้าอย่างนั้นฉันเดินไปรอที่รถนะคะ เชิญสั่งลากันให้พอ เพราะชีวิตของคุณสองคน คงจะได้อยู่ด้วยกันยากแน่ๆ หลังจากนี้”

“เกรย์สัน! นังเด็ก...”

เกรย์สันดึงแขน รีบห้ามสงครามป่วนประสาทที่ลินลดาก่อขึ้น ซาเฟนี่จำต้องหยุด ตราบใดที่เกรย์สันยังให้ความสำคัญกับเธออยู่ เธอไม่ทางที่จะตีจากผู้ชายคนนี้เด็ดขาด

“อย่าไปสนใจเลย ผมคงจะต้องขอตัวก่อน ยังไงแล้วถ้าเสร็จเร็วผมจะกลับไปเจอคุณที่ห้อง”

“ค่ะ ซาเฟนี่จะรอคุณนะคะ”

ลินลดาที่ยังนึกหมั่นไส้ จึงเริ่มสวมบทบาทที่ถูกวางไว้ทันที  หันหลังกลับไปพูดเสียงดัง

“พี่เกรย์สันคะ เร็วๆ สิ ลินรอนานแล้วนะ”

เซฟานี่เดินควงแขนคู่กับเกรย์สัน สายตาก็จ้องมองเด็กสาวที่กำลังทำท่าจะเป็นศัรตูกับเธอ

“คุณนี่ก็แปลกนะคะ คุณซาเฟนี่ คุณเป็นผู้หญิงที่สวย”

“หยุดได้แล้วลินลดา” เกรย์สันต้องปรามให้ลินลดาหยุดปั่นสักที

หลังจากที่ปะทะคารมเล็กๆ กับ คู่ขาของเพลย์บอยเกรย์สัน     ตัวของลินลดา รู้สึกสงสัยว่า ทำไมผู้หญิงถึงได้หลงเสน่ห์ผู้ชายคนที่นั่งๆ อยู่ข้างๆ เธอ ตัวเธอไม่เห็นว่า จะเป็นผู้ชายที่น่าสนใจตรงไหน นอกจากความรวยเท่านั้น

บรรยากาศงานเลี้ยงภายในโรงแรม แขกเหรื่อที่มาในงานวันนี้เป็นพวกนักธุรกิจและเหล่าคนดังเท่านั้น

เกรย์สันเดินควงลินลดาเข้ามาภายในงาน ก็ได้ยินคำชมของคนที่เดินอยู่ด้านข้างของเขา

“ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงสวยจัง” “สวยราวกับนางฟ้า” สวยเซ็กซี่ที่สุด” มากมายคำชม จนคนที่ได้ยินต้องหันไปมองหน้า ลินลดาสามารถปรับบุคลิกได้ดีเยี่ยม ก่อนที่เข้ามาภายในงานเขายังรู้สึกว่า ลินลดาเป็นเพียงเด็กสาวที่ไม่มีอะไร ทันทีที่ขาก้าวลงมาจากรถ ลินลดากลายเป็นเหมือนนางพญาเฉิดฉาย ลำคอระหงตั้งตรง ใบหน้าที่สวยคม เปลี่ยนไปเป็นอีกคนที่เขาไม่คุ้น

ซึ่งการปรากฏตัวผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างนักธุรกิจหนุ่มหล่อ ทำให้ทุกการก้าวย่างต่างมีสายตาที่มองตามหลังด้วยความสงสัย

ลินลดาเข้ามาภายในงานเลี้ยง ตัวเธอรู้สึกถึงความน่าเบื่อในการพูดคุยของนักธุรกิจ เธอจึงขอตัวไปเดินหาอะไรทาน ปล่อยให้เกรย์สันได้พบปะพูดคุยกับนักธุรกิจคนอื่นๆ

ลินลดายิ้มกว้างออกมาทันที เมื่อเห็นอาหารที่ดูน่าทานมากๆ ตั้งแต่ช่วงบ่ายท้องของเธอยังไม่มีอะไรตกลงไปข้างในท้องเลย

เธอจึงจัดการตั้งอาหารและหยิบเครื่องดื่ม เดินไปยังบริเวณระเบียงที่ยื่นออกไปข้างนอกมองเห็นวิวยามค่ำคืน ลินลดานั่งทานอะไร    สักพัก ก็มีเสียงเอ่ยทักทายดังขึ้นตรงหน้า

“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่า เก้าอี้ตรงนี้ว่างไหม” น้ำเสียงทุ้มนุ่ม          ฟังแล้วน่าอบอุ่น

ลิคาโด ลินน์คอน นักธุรกิจหนุ่มหล่อ เขามองผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาภายในงานเลี้ยง ความสวยที่ดูสะดุดตา สวยแบบสาวเอเชียที่มองแล้วเพลิน มีทั้งความหวานปนเซ็กซี่

“ว่างค่ะ เชิญนั่งได้ พอดี ฉันก็กำลังจะลุกพอดี” ลินลดาพูด      พร้อมกับฉีกรอยยิ้มหวาน ส่งไปให้คนที่เดินเข้ามาทักทายเธอ การกระทำนี่เธอไม่ได้โง่จนดูไม่ออกว่า ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไร

“ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไร ผมชื่อลิคาโด ลินน์คอน ครับ ผมคงไม่ต้องแนะนำมากนะครับ คุณคงจะคุ้นนามสกุลของผมอยู่แล้ว” ลิคาโดแนะนำตัวด้วยความมั่นใจว่า สาวๆ จะต้องรู้จักเขาอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกตกใจกับคำพูดของ ผู้หญิงคนนี้

“ขอโทษค่ะ พอดีฉันรู้สึกไม่คุ้นทั้งชื่อและนามสกุลของคุณ คุณจะนั่งใช่ไหมคะ เชิญนั่งได้เลย ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะ”ลินลดาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับคนที่เขามาทักทายเธอ

“คุณจะไม่บอกชื่อ คุณสักนิดเหรอครับ เอาตรงๆ ผมรู้สึกสนใจคุณมากๆ” ลิคาโดรีบพูดก่อน ซึ่งเขานึกแปลกใจที่ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดที่จะสนใจหรืออยากจะสานต่อความสัมพันธ์อะไรกับเลย นี่คงจะไม่รู้ว่า เขาเดินเข้ามาทักทายก่อนเป็นคนแรก ซึ่งเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใคร

“ทำไมคุณถึงอยากจะรู้จักฉัน ฉันว่า เราสองคนคงจะไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันแน่ๆ ฉันว่า คุณไม่ต้องรู้จักชื่อของฉันก็ได้” ลินลดาพูดน้ำเสียงนิ่ง พร้อมกับฉีกยิ้มหวานที่ขัดกับคำพูดโดยสิ้นเชิง

“ถึงคุณจะไม่บอก ผมก็คงจะหาวิธีรู้จักคุณให้ได้อยู่แล้ว”ลิดาโดพูดออกไปตามสิ่งที่ตัวเองคิดอย่างเปิดเผย

ส่วนคนที่กำลังไล่สายตามองหาลินลดา หลังจากที่อีกฝ่ายบอกว่าจะเดินไปหาอะไรทาน ซึ่งมันก็นานสักพักแล้ว และแล้วสายตาก็ไปหยุดเห็นว่า ลินลดากับเผยรอยยิ้มกว้าง ใบหน้าดูจะร่าเริง เกรย์สันกำลังจะเดินตรงเข้าไปหา จำต้องหยุดชะงักเมื่อมีฝ่ามือเล็กๆ ดึงร่างของเขาเอาไว้

“สวัสดีค่ะ เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ เกรย์สัน”

“เอลลี่!” เกรย์สันไม่คิดว่า จะได้เจอคู่ขาเก่าที่งานเลี้ยง

ซึ่งประจวบเหมาะที่ลินลดาเดินกลับเข้ามาภายในงานเลี้ยง และเห็นภาพของเกรย์สันที่กำลังยืนอยู่กับผู้หญิงสาวสวย คิดในใจเหยื่ออารมณ์รายที่เท่าไหร่ของผู้ชายคนนี้

“เห้อ! เสน่ห์แรงจริงๆ นะคะ พี่เกรย์สัน ตั้งแต่ที่ลินมา ลินเจอผู้หญิงของพี่นับนิ้วคงจะไม่หมด แล้วคุณผู้หญิงคนนี้เป็นคิวรายที่เท่าไหร่ ของพี่เกรย์สัน” ลินลดาพูดด้วยน้ำเสียงประชด

“ไม่คิดว่า คุณจะหันไปชอบแนวเอเชียนะคะ นี่เราสองคนไม่ได้เจอกันนาน จนรสนิยมของคุณเปลี่ยนไปมากๆ เลยนะ”

เกรย์สันดึงมือของเอลลี่ออกก่อนจะเดินเขาไปจับแขนเล็กๆ ของลินลดาบีบเอาไว้นาน

“ถ้าเธอยังไม่เลิกปั่น ระวังตัวเองเอาไว้ให้ดี”เกรย์สันเตือนเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน ซึ่งลินลดาต้องนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บกับแรงบีบ

“ก็ลินพูดความจริงนี่คะ พี่เกรย์สันคบผู้หญิงหลายคนพร้อมๆกัน เกิดมีรถไฟหลายขบวนวิ่งชนกัน พี่จะทำยังไง”

“ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนสำคัญของคุณนะคะ เกรย์สันดูเธอจะไม่มีอาการกลัวหรือเกรงใจคุณสักนิด แต่ก็ขอบใจผู้หญิงคนนี้นะคะ ที่พูดเหมือนเตือนฉัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่สมควรจะต้องรอผู้ชายคนนี้เพียงคนเดียวว่าไหม”

“ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรคะ ฉันจะได้รู้จักว่า คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากๆ ที่ไม่คิดจะเป็นของเล่นบนเตียงของพี่เกรย์สัน ถ้าคุณยังอยากจะต่อคิวก็คงจะอีกนานกว่าจะวนครบกลับมาหาคุณ”

“ฟังแล้วฉันรู้สึกสนุกดีนะ ที่เธอพูดเหมือนจะเตือนสติของฉัน เตือนฉันแล้วก็อย่าลืมเตือนตัวเองด้วยนะคะ เพราะฉันเคยคิดเข้าข้างตัวเองมาเหมือนกัน ฉันชื่อเอลลี่ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ...”

“ลินลดา หรือเรียกสั้นๆ ว่า ลินก็ได้ค่ะ”

ลินลดายืนมือเข้าไปให้อีกฝ่ายจับ เป็นการทำความรู้จักกันและกัน

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณลิน ดูแล้วคุณสองคนน่าจะมีอะไรที่พิเศษต่อกัน ยังไงก็ฝากคุณลินช่วยดูแลเกรย์สันดีๆ นะคะ อย่าให้เขาต้องตายคาอกผู้หญิงคนไหน เดี๋ยวจะเสียชื่อเพลย์บอยหนุ่มรูปหล่อหมด

ลินลดาฟังแล้ว รู้สึกว่า เอลลี่น่าจะต้องถูกเกรย์สันทิ้งมาแบบไม่สวยแน่ ถึงได้พูดจาเหมือนจะเข้าข้างตัวเธอ

“เอลลี่!” และก็มีเสียงของผู้ชายดังแทรกเข้ามา ด้านหลังของ    ลินลดา ผู้ชายที่เธอพึ่งจะปฏิเสธการสานความสัมพันธ์ไปเมื่อครู่

“อ้าว! ลิคาโด คุณก็มางานนี้ด้วยเหรอคะ” เอลลี่หันไปทักทาย หนุ่มอีกรายของเธอ

“สวัสดีครับคุณเกรย์สัน ไม่คิดว่า เราสองคนจะมาเจอกันที่นี่ได้” ลิคาโดเอ่ยทักทายเกรย์สันแต่สายตากับจับจ้องอยู่มือหนาที่กำลังยึดต้นแขนเล็กๆ นั้นเอาไว้

“สวัสดีถ้ายังไง ฉันขอตัวก่อนพอดีฉันรู้สึกไม่โอเค เชิญนายตามสบาย” ก่อนจะทั้งดึงทั้งลากคนที่พยายามทำเรื่องยุ่งให้เขา

“แล้วคุณลินลดาจะกลับด้วยเหรอครับ ไม่อยู่ต่ออีกสักนิด ผมไปส่งคุณที่บ้านเองก็ได้นะครับ” ลิคาโดพอจะได้ยินชื่อที่เขาต้องการ        อยากจะรู้จัก

“ขอโทษ ลินลดามากับฉัน ก็ต้องกลับพร้อมกัน” เกรย์สันรู้สึกไม่ถูกชะตากับไอ้นักธุรกิจคนนี้สักเท่าไหร่ และรู้สึกไม่ชอบสายตาของมันยามที่มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา ตั้งแต่ที่เจอลินลดา เขารู้สึกว่า อารมณ์ของเขามันจะไม่คงที่

เกรย์สันที่ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ลิคาโด ได้พูดทำความรู้จักลินลดา เขาลากแขนเล็กๆ เดินออกมาจากงานเลี้ยงทันที

“ปล่อยแขนฉันได้แล้วนะ คุณเกย์ คุณจะทำท่าไม่พอใจเวลาที่   คนอื่นสนใจฉันไม่ได้นะ” ลินลดาพูดด้วยความไม่พอใจ

“ฉันคงจะต้องศึกษาผู้หญิงอย่างเธอเสียใหม่แล้วสิ ลินลดา  ถ้าเอลลี่ไม่ใช่อดีตของฉัน เธอก็ควจะพูดและทำเหมือนว่า เธอเป็นเมียของฉันใช่ไหม ฉันจะไปส่งเธอที่ห้องก่อน และกรุณาอย่ารายงานให้แม่ของฉันทราบว่าฉันไปที่ไหนอีกล่ะ”

เกรย์สันพูดน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะปล่อยท่อนแขนเล็ก ก่อนจะเดินไปยังอีกฝั่ง

“จะขึ้นสังเวียนเตียงนอนอีกหรือไงคะ”

ลินลดาพูดประชด พร้อมกับทำหน้ายียวนกวนอารมณ์ เมื่อรู้ว่า เกรย์สันคงจะไปหา ซาเฟนี่ตามที่ได้นัดกันเอาไว้แน่ๆ

“ฉันจะไปขึ้นสังเวียนที่ไหน มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน เธอไม่เกี่ยว ลินลดา” ชายหนุ่มหันไปพูดเสียงดุ ต่อว่าไม่ให้อีกฝ่ายมายุ่งเรื่องของตัวเอง

“นี่คุณเกย์ พูดได้ยังไงว่า ฉันไม่มีสิทธิ์ในเมื่อคุณป้าสั่งฉันเอาไว้ ให้จับตาดูคุณทุกฝีก้าวและต้องรายงานเรื่องของคุณกับคุณป้าทุกเรื่อง พอดีฉันเป็นคนที่เก็บความลับไม่สนิทด้วยสิ”ลินลดาเสร้งพูดและทำเป็นไม่สนใจ สายตาคมเข้มที่มองเธอด้วยความโกรธ

“หึ หึ นี่ลินลดา เธออย่ามาทำเป็นคนซื่อๆ รับคำสั่งของแม่ฉัน บางอย่างเธอก็ควรจะรู้ว่า สิ่งที่เธอทำมันไม่ได้มีอะไรดีเลย ขนาดแม่ฉันยังเปลี่ยนฉันไม่ได้ แล้วเธอเป็นใคร ถึงคิดที่จะมาเปลี่ยนฉัน ลินลดา”

“ได้หรือไม่ได้ เราสองคนก็พึ่งจะเริ่ม รอดูสิว่า คนอย่างลินลดาจะปราบเพลย์บอยอย่างคุณไม่ได้” ลินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวานแต่แฝงไว้ด้วยความเอาแต่ใจตัวเองเช่นกัน

“ก็ได้ลินลดา เธอหาเรื่องเองนะ ที่เข้ามายุ่งกับฉัน ถ้าเธอจะต้องรายงานแม่ของฉันจริงๆ ฉันก็จะพาเธอไปดูว่า ฉันทำอะไรบ้าง เธอจะได้รายงานถูก”

เกรย์สันรู้สึกนึกสนุก และเขาพอจะเดาออกว่า ลินลดามีนิสัยคล้ายๆ กันกับเขาที่ชอบเอาชนะ งานนี้เขาจะทำให้ลินลดารู้จักตัวตนของเขาด้วยเช่นกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***