บทที่ 3

หลังจากที่มาดามมาราตีกลับไปแล้ว

ตอนนี้ภายในห้องทำงานก็มีแค่เขากับเด็กเส้นอย่างลินลดา

“เอายืนนิ่งทำไม

ไม่ได้ยินที่แม่ฉันสั่งหรือไง วันนี้ฉันจะไปงานเลี้ยง ฉันจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้า

เพราะดูจากลักษณะท่าทางแล้ว รสนิยมคงจะห่วยๆ หรือไม่ ก็คงจะเลือกแต่ชุดตีฟองเป็นเจ้าหญิงเอลซ่า”

เกรย์สันพูดด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ

เมื่อเห็นท่าทางความกวนของน้องสาวเพื่อน เดี๋ยวก่อน

รอวันพรุ่งนี้พ่อจะโทรไปแฉ่งมันก่อนคนแรก

“แหม่! ไม่รู้เลยนะคะ ว่าคุณเกย์สั้น เอ้ย! คุณเกรย์สันมีรสนิยมที่หรูหรา ลินก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า เนี้ยบทุกอย่างมันจะจริงเหมือนที่ คนอื่นๆ เขาเอาไปนินทากันหรือเปล่า

หรือเป็นแค่ภาพลวงตา หลอกสาวๆ เท่านั้น”

“นี่ลินลดา

ฉันเป็นเพื่อนพี่ชายเธอ เธอควรจะเคารพฉันบ้าง           หัดพูดจาให้เข้าหูด้วย”

“อ้าว! แล้วที่พูดๆ มาไม่เข้าหูคุณเลยหรือไง หรือว่า หูตึง แต่ก็         ไม่น่าจะแก่ ทำไมหูตึงไวจริงๆ

หรือฟังเป็นแต่เสียงร้อง...”

“ลินลดา!” เกรย์สันพูดชื่อจริง น้ำเสียงลอดไรฟันออกมา ฟันขบเข้าหากันดังกรอด

“ขา…จะพาไปซื้อชุดก็ไปสิคะ” ลินลดาทำหน้ายียวนกวนอารมณ์ เพื่อนของพี่ชายสุดๆ

“ภาวนาขอให้เธออยู่รอดกับฉันให้ถึงอาทิตย์ด้วยเถอะ”

“รอดแน่นอน

อย่าห่วงเลยค่ะ ฉันเป็นพวกภูมิต้านทานร่างกายแข็งแรง”

“เหรอ

งั้นก็ไปขึ้นรถ”

“เชิญเสด็จพะยะค่ะ

เจ้านาย” ลินลดาทำท่าถอนสายบัว  พร้อมกับผายมือไปตรงประตูห้องทำงาน

กลับกลายว่า

เป็นเกรย์สันเองที่จะต้องทนเด็กคนนี้ให้ได้ เขาคงจะไม่มีอาการเส้นเลือดในสมองแตกตายไปเสียเอง

เมื่อมาถึงร้านเสื้อชั้นนำ

เกรย์สันมักจะพาบรรดาคู่ขามาช้อปที่นี่เสมอ เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในร้าน

สายตาของพนักงานทุกคู่ต่าง          จับจ้องมาที่ร่างเล็กๆ ยืนอยู่ข้างหลังเพลย์บอย ความเจ้าชู้ถือว่าเป็น           เบอร์ต้น

“สวัสดีค่ะ

วันนี้คุณเกรย์สัน ต้องการเสื้อผ้าสำหรับสาวคนไหน

คงจะไม่ใช่เด็กที่ยืนอยู่ข้างหลังใช่ไหมคะ” พนักงานสาวมองเลยไป  ยังเด็กผู้หญิงใบหน้าสวยคม

ตามแบบฉบับสาวเอเชีย ผิวขาวมากๆ   คุณเกรย์สันไม่น่าจะเปลี่ยนรสนิยมมาแนวใสๆ แบบนี้

“ไม่ต้องสงสัยครับ

ผมให้คุณเปลี่ยนเด็กคนนี้ให้เป็นสาวเปรี้ยว จะได้ไหม พอดีผมจะต้องไปงานเลี้ยง จะให้ไปแบบเด็กๆ คงจะไม่ไหว”

ลินลดาได้ยินก็เบะปาก

ทำปากยื่น ล้อเลียนอยู่ด้านหลัง ซึ่งคิดว่า คนตรงหน้าคงจะไม่เห็นการกระทำของตัวเอง

“คุณคงจะเห็นแล้วว่า

เด็กแค่ไหน ผมคงจะไม่ต้องพูดอะไรเพิ่ม ผมฝากคุณจัดการด้วยนะครับ”

ลินลดาได้ยินคำพูดเหน็บแนม

ถึงกับมองค้อนคนตรงหน้า ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มสยามของสาวไทย

ให้กับพนักงานของร้านเสื้อผ้า

เมื่อเกรย์สันเดินออกจากร้านแบรนด์ดัง

เหล่าบรรดาพนักงานของร้านก็รีบจัดการปรับและเปลี่ยนลุคของ

ผู้หญิงที่เพลย์บอยเบอร์ต้นสั่งในเนรมิตร่างให้สะลัดลุคเด็กสาววัยใสออกให้กลายเป็นสาวสวย

ช่างแต่งหน้า

ช่างผม ก็วิ่งมาจากร้านแบรนด์ดังข้างๆ  ต่าง       ทำหน้าที่ของตัวเอง

ซึ่งลินลดาได้แต่มองตาปริบๆรู้สึกเวียนหัวกับความวุ่นวาย  นายเกย์สั้นท่าทางจะพาสาวมาทำแบบนี้บ่อย พนักงานดูจะกระตือรือร้น

ผู้จัดการของแบรนด์ดัง

เดินเข้ามาดู คุณเกรย์สันไม่เคยพาผู้หญิงคนไหน ได้อภิสิทธิ์มากขนาดนี้มาก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ช่างแต่งหน้าและช่างผมได้ดูความเรียบร้อยทุกอย่างเสร็จแล้ว

ทุกคนต่างตกตะลึงไม่คิดว่า ตอนแรกๆ ทุกคนคิดว่า อายุไม่น่าจะเกิน 20 ปี

และคำตอบที่ได้กตกใจแล้ว เมื่อแต่งหน้าออกมา มันช่างสวยงามมาก ๆ สวยคม

ตามแบบฉบับสาวเอเชีย หุ่น หรวดทรงที่ได้รูป สะโพกกลมกลึม หน้าอกช่างพอดีตัว เป็นผู้หญิงที่ซ่อนรูปจริงๆ

ยิ่งสวมใส่ชุดเดรสสีแดง

เปิดประตูห้องแต่งตัวออกมา พนักงานทุกคนต่างมองด้วยอาการตกตะลึงนิ่งค้าง

และพากันยิ้มกว้างกันทุกคน ทุกอย่างมันดูลงตัวไปเสียหมด ซึ่งทุกคนเชื่อว่า

จะต้องสวยถูกใจเพลย์บอย   อย่างคุณเกรย์สันแน่นอนงานนี้

ทุกคนรีบเช็คความเรียบร้อยก่อนที่

คุณเกรย์สันจะกลับเข้ามาที่ร้านอีกครั้ง

กริ้ง!

เสียงเปิดบานประตูห้องเสื้อ มาพร้อมกับ

ความหล่อ ซึ่งทันทีที่เข้ามาภายในร้าน สายตาและลมหายใจของตัวเองเกือบจะสะดุด

“ไม่น่าเชื่อ”

เกรย์สันเผลอหลุดอาการออกมาอย่างลืมตัว

ทำให้บรรดาพนักงานทุกคนที่เขาจ้าง ต่างพากันอมยิ้ม

งานนี้น่าจะถูกใจเพลย์บอยอย่างคุณเกรย์สันไม่มากก็น้อย

ร่างของชายหนุ่มเดินเข้าไปมองคนที่ถูกแปลงร่างใกล้ๆ

“เผ็ดพอไหม คุณเกรย์สัน”

ลินลดาพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้ม

“ก็พอใช้ได้”

จากคำพูดของเกรย์สัน

ทุกคนในร้านต่างเผลอพูดออกมาพร้อมกัน ด้วยความตกใจซึ่งทุกคนต่างพากันแอบถียงในใจ

“แบบนี้

เรียกว่าพอใช้!”

“ชมว่าพอใช้

มันไม่ดีตรงไหน”

เกรย์สันแกล้งยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ลินลดาด้วยความรู้สึกหมั่นไส้

ตั้งแต่เกิดมาก็พึ่งจะได้ปะทะฝีปาก และ อารมณ์กับผู้หญิงครั้งแรก

ถึงแม้ภายในจะบอกว่า ไม่น่าเชื่อว่า น้องสาวของเพื่อนจะสวยมากขนาดนี้

ทั้งทีเขาก็เคยเห็นผ่านๆ ไม่ได้ตั้งใจ เพราะคิดว่าเป็นเด็ก

เมื่อใส่ชุดเดรสสีแดงแบบนี้ ทำให้รู้ว่า ทุกสัดส่วน มันไม่เด็กอย่างที่คิด

“ก็ดีที่คุณมองว่า

ฉันพอใช้ ถ้าอยู่ๆ คุณมาชมว่า สวย ฉันคงจะช็อกแน่นอน”

คำตอบที่หยอกย้อนของลินลดา

ทำให้เพลย์บอยอย่างเกรย์สัน        ได้ฟังถึงกับมีใบหน้าตึงขึ้นมาทันที

“อ้าว

ไม่ยิ้มแบบเมื่อครู่แล้วเหรอคะ หน้าตึงเหมือนฉีดโบเลย นะคะ”

“ลินลดา!”

เกรย์สันเอ่ยชื่อเต็มออกมาอีกครั้ง

พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามปรับอารมณ์ข้างใน ไม่ให้โมโห นี่สวรรค์เห็นเขาว่าง

ขนาดส่งเด็กคนนี้มาสร้างความปั่นป่วนในชีวิตของเขาเลยหรือไง

“เรียกชื่อจริงอีกล่ะ

กลัวชื่อฉันหรือไง คุณเกย์...สั้น”

ลินลดาพูดเสร็จก็รีบเดินชิงหนีออกไปยืนรอตรงหน้าร้านดังทันที

ปะทะคารมแค่นี้พอ กลัวคนสูงวัยจะเส้นเลือดในสมองแตกไปเสียก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***