บทที่ 2

ลินลดาถูกมาดามมาราตี

พาเดินทางบินลัดฟ้าด้วยเครื่องบินส่วนตัวกลับอังกฤษในวันรุ่งขึ้น

เมื่อเดินทางมาถึงอังกฤษ

ลินลดา ก็ถูกพาไปยังวิลล่าหรูส่วนตัวของมาดาม มาราตี ที่เตรียมเอาไว้ให้สำหรับแขกที่แวะเวียนมาหาได้พัก

จัดการพาไปแนะนำตัวที่ตึกของลูกชายและทำการฝากฝั่งกับเลขาของ   ลูกชาย ก่อนจะเข้ามาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขา

“คุณแม่

คิดยังไงถึงหาผู้ช่วยเลขาให้ผมเพิ่ม เลขาของผมเธอก็ทำงานดีอยู่แล้ว

แม่จะเอาภาระมาเพิ่มให้ผมทำไม” เกรย์สันเอ่ยถามแม่ของตัวเองด้วยความสงสัยและแปลกใจ

“นี่ปากนะพูดดีๆ

หน่อย หนูลินเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ และเป็นน้องสาวของเพื่อนแก ฉันถามแกจริงๆ

แกคบกับตาลันมากี่ปี แกไม่เคยเจอน้องสาวเพื่อนเลยหรือไง

แกพูดแบบนี้ตาลันจะน้อยใจไหมที่แกเห็นน้องสาวของเพื่อนเป็นตัวภาระ”

“ทำไมเพื่อนผมมันไม่โทรบอกผมว่า

มันจะให้น้องสาวมันมาทำงานกับผม”

“มันปุบปับ

แม่ไปเมืองไทยฉันไปเยี่ยมกิ่งแก้วที่บ้าน เลยเจอ      ตาลันและหนูลิน

พอดีหนูลินเขาต้องการอยากจะไปเรียนต่อ ป.โท           ที่อเมริกา

ก็เลยอยากจะปรับตัวให้เขากับคนต่างชาติและต้องการอยาก     จะฝึกภาษา

และต้องการเรียนรู้ความเป็นอยู่ของการใช้ชีวิต

และน้องต้องการอยากจะศึกษาดูงานที่ตึกของเรา

แม่ก็เลยตอบตกลงให้น้องมาเรียนรู้ที่นี่ ดีกว่าน้องต้องไปอยู่ที่อื่นตามลำพัง”

“แต่ทำไมต้องเป็นผู้ช่วยเลขา

หน้าที่ไม่ซ้อนกันหรือไงแม่”

“อ้าว! แม่ว่าก็ดีนะ จะได้ช่วยคุณโจลีน เธอด้วย ตอนนี้กำลังท้องอ่อนๆ

ลูกไปให้งานโจลีนมากๆ ไม่ได้ เหมือนแต่ก่อนแล้ว มีหนูลินมาช่วยก็ดีแล้ว”

“ถ้าแม่พูดมาขนาดนี้

ผมคงจะไม่ขัด”

“ดีมาก

หนูลินจะเริ่มงานให้วันพรุ่งนี้นะ”

เช้าของวันใหม่

ณ ตึกของ มาเทโอ

การพบเจอกันครั้งแรก

ก็สร้างความไม่พอใจให้กับลินลดา ตั้งแต่ประโยคแรกที่ได้ยิน

“ผมไม่รู้เลยว่า

น้องสาวของเพื่อนจะเด็กแบบนี้”

ลินลดาได้ยินถึงกับกัดริมฝีปากเอาไว้ซ่อนความรู้สึกไม่พอใจ

ในตัวของลูกชายป้า และเพื่อนสนิทของพี่ลัน

ถึงหน้าตาจะหล่อมากแค่ไหนแค่คำพูดฟังไม่ได้เรื่องเลย”

“ขอโทษนะคะ

อายุ 22 มันเด็กตรงไหน”

ลินลดาพูดสวนกลับไปทันที

โดยมีสายตาคู่คมเข้ม หันมาจ้องหน้าของเธอนิ่ง

“ชอบพูดแทรกแบบนี้

คนที่โตเขาไม่ทำกันหรอก ก็จะมีแต่คนที่อายุพึ่งจะเลย 20 มาไม่นาน ก็คิดว่า

ตัวเองโตแล้วอย่าเชื่อมั่นในตัวเองสูงมากนัก พึ่งจะเริ่มโต สรุปอยากจะมาทำงานที่นี่

ทำงานอะไรเป็นบ้างที่         คนโตเขาทำกัน”

“นี่หยุดพูดประชดประชันน้องเลยนะ

เกรย์สัน หนูลินเป็นเด็กฉลาดเรียนเก่ง เรานะมีหน้าทีสอนน้อง แม่เชื่อว่า

น้องหัวไวเรียนรู้อะไรได้ไม่ยาก”

ลินลดา

ก้าวเดินเข้าไปหา คนที่ใช้สายตาดูถูกเธอ และคำพูดปากเสียๆ นั้น

เธอเดินตรงเข้าไปยืนตรงหน้า พร้อมกับก้มลงกราบตรงอกและพูดเบาให้ได้ยินกันสองคน

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

คุณเกย์สั้น” ลินลดาพูดเสร็จก็เงยหน้าขึ้นไปมองด้วยแววตาที่มั่นใจ

และยกยิ้มตรงมุมปาก

เกรย์สันพอจะฟังภาษาไทยออก

ได้ยินคำพูดเมื่อครู่ เขาอยาก         จะจับคอสวยๆ

ที่ตั้งตรง ยิ่งสายตาที่ยี่ยวนนั้น มันช่างกวนอารมณ์เขาได้มากทีเดียว

“เกรย์สัน

แม่มีเรื่องอยากจะขออะไรลูกอีกอย่างคือ

ถ้าหนูลินทำอะไรให้ไม่ถูกใจห้ามทำโทษน้องเด็ดขาด และห้ามให้บรรดาสาวๆ

คู่ควงของลูกมาระรานหนูดาด้วยเช่นกัน”

“นี่แม่

ผมถามจริงๆ นะ จะให้ลินลดามาฝึกงาน หรือให้มาทำอะไรกันแน่ ทำไมมันมีข้อห้ามเยอะแยะ

ถ้ามีปัญหามากขนาดนี้ ควรจะให้ไปทำงานกับลันพัฒน์ดีกว่า ผมว่า”

“เอ๊ะ! เกรย์สัน จะดุอะไรน้องนักหนา ทั้งกิ่งแก้วและลันพัฒน์ต้องการ

ฝากน้องมาทำงานด้วยแค่นี้”

“โอเค

ผมจะให้พนักงาน VIP ทำงานให้สบายที่สุด”

“ดีมาก

และที่สำคัญ ช่วยดูแลหนูลินเขาด้วยเรื่องหนุ่มๆ เพราะสวยๆ แบบนี้

หนุ่มจะแวะเข้ามาขายขนมจีบเยอะ และทที่สำคัญเคลียกับบรรดาคู่ควงของแกด้วยว่า

ลินลดาเป็นผู้หญิงที่สำคัญ ห้ามแตะต้องเด็ดขาด ถ้าแกทำให้น้องเจ็บจากบรรดาสาวๆ

ของแก แกจะต้องรับผิดชอบน้องในทันที”

“แม่ฝากฝังแบบนี้

แม่ไม่พาไปอยู่ด้วยเลยล่ะครับ จะมาฝากกับผมทำไม และที่ห่วงว่า สาวๆ

ของผมจะเข้าใจผิดเรื่องของเด็กคนนี้ บอกเลยว่า สาวๆ ของผม คงจะไม่คิดว่า

ผมจะลากเด็กๆ แบบนี้ขึ้นเตียงด้วยแน่นอนครับ ไม่ต้องห่วงเลย”

“คำก็เด็ก

สองคำก็เด็ก ระวังเด็กคนนี้เอาไว้ให้ดีๆ เถอะ” ลินลดาพูดพึมพำกับตัวเองโดยที่ไม่รู้ว่า

อีกฝ่ายก็ฟังออกเช่นกัน

เกรย์สันหันขวับกลับไปมองหน้า

คิดในใจเขากับเด็กคนนี้จะอยู่กันแบบสงบได้ไหม หรือว่า

เขาจะเส้นเลือดในสมองแตกตายไปเสียก่อน

งานนี้จะต้องโทรไปด่าเพื่อนรักที่กล้าส่งน้องสาว มากวนอารมณ์เขาถึงอังกฤษ

มาดามมาราตีหันไปพูดกับลูกสาวของเพื่อน

แต่ก็ยังพูดเผื่อแผ่ให้ลูกชายของเธอได้ยินด้วยเช่นกัน

“หนูลิน

หนูจะต้องคอยตามพี่ไปทุกที่ ป้าย้ำว่า ทุกที่

พี่เขาไปดูงานที่คลับหนูก็ควรจะไปด้วย และแกห้ามปฏิเสธ แม่ด้วย”

มาดามมาราตีพูดเสร็จก็หันไปทำตาดุกับลูกชายคนเดียวที่ได้แต่ยืนอ้าปากค้าง

กำลังจะพูดแย้ง

“แม่แต่ว่า...”

“ไม่มีคำว่าแต่

น้องอายุเกิน 20 ปี น้องสามารถเข้าคลับของแกได้ และที่สำคัญ

ฉันไม่อยากให้แกขึ้นข่าวหน้าหนึ่งเรื่องผู้หญิงอีกแล้ว”

“สรุปนี่แม่

เอาเด็กคนนี้มาทำงานหรือคิดจะทำเรื่องอื่น”

“เรื่องงานเป็นอันดับหนึ่ง

ส่วนเรื่องสาว ๆ มีน้องเอาไว้ก็ดีนะ เพราะ ผู้หญิงบางคนที่แกต้องการอยากจะทิ้ง

แกจะได้มีข้ออ้าง และไม่ต้องไปลากแม่นางบง นางแบบ

คนไหนเข้ามาเป็นไม้กันหมาอย่างแกให้เปลืองเวลา

ให้น้องเนี่ยแหละเป็นไม้กันผู้หญิงของแก ถึงจะถูกต้อง”

ลินลดาฟังคุณป้าแล้วก็ทำหน้ากวนยักคิ้ว

แอบยิ้มตรงมุมปาก แสร้งมองไปทางอื่น ซึ่งการกระทำดังกล่าวหาได้รอดพ้นสายตาของ            เกรย์สัน อาการกวนๆ ที่เห็น

คำพูดของแม่ ทำให้เขาตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแทน

จะต้องคอยมีคนควบคุม            ความประพฤติ

“ได้เลย! ถ้าแม่ต้องการแบบนี้ ไม่ห่วงครับ

เดี๋ยวลูกสาวเพื่อนรักของคุณแม่จะได้เริ่มงานตั้งแต่เย็นนี้เลย ผมก็หวังว่า

ลูกสาวเพื่อนรักแม่จะปรับตัวได้ดีนะครับ

และผมจะสอนมารยาทในการเข้าสังคมและมารยาทเวลาที่อยู่กับผู้ที่มีอายุเยอะกว่าให้ลูกสาวเพื่อนแม่เองครับ”

เกรย์สันพูดเข่นเขี้ยว

ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ในท่าทางหยิ่งยะโสของเด็กคนนี้

แม่เขาคิดผิดแล้วที่เอาเด็กคนนี้ มาคอยควบคุมเขา

“ดีมาก

แม่ฝากน้องด้วย หนูลิน เดี๋ยวป้าไปทำธุระก่อน หนูอยู่กับพี่เขานะลูก

มีอะไรไม่ชอบมาพากล โทรหาป้าได้ 24 ชั่วโมง”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***