[เตี้ยแล้วยังไงสูงกว่านายก็พอแล้วปะ?]Bleach X Oc X Nagano Miku
น่าจะกอดเจ้าเยอะๆ
มิคุ(ร่างยมทูต)
อึก..โอ้ย...
โคนิมารุ
ฮินาโมริจิ~!//กอดมิคุ
โคบิมารุ
เจ้าไม่เป็นอะไรนะมิคุ..//ทำหน้านิ่ง
มิคุ(ร่างยมทูต)
จริงสิแล้ว..โอริฮิเมะล่ะ
โคนิมารุ
ถ้าแม่นางคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ในส่วนลึกในจิตใจของฮินาโมริจิหรอก
มิคุ(ร่างยมทูต)
ส่วนลึก...
มิคุ(ร่างยมทูต)
นั่นสินะ...ฉันตายแล้วหรอ
โคนิมารุ
อย่าเพิ่งแช่งตัวเองสิ!//ทำหน้างอแง
โคบิมารุ
เจ้าแค่กำลังพักผ่อนอยู่ในส่วนลึกในจิตใจของตัวเอง
โคนิมารุ
ไม่อย่างนั้นจะเห็นพวกเราได้ยังไงจริงมั้ย//ยิ้มร่า
มิคุ(ร่างยมทูต)
อืม...ก็จริง
โคนิมารุ
ว่าแต่สงสัยนานละฮินาโมริจิใส่อะไรครอบคอไว้หรอ//ชี้หูฟังครอบหู
มิคุ(ร่างยมทูต)
เจ้านี่..คือหูฟังเอาไว้ฟังเพลง
มิคุ(ร่างยมทูต)
ไว้พวกนายสามารถมีชีวิตตัวเองสามารถเร่ร่อนเดินที่โลกปกติได้....
มิคุ(ร่างยมทูต)
ฉันจะให้ฟังเพลงที่ฉันชอบ...//ยิ้มอ่อน
โคบิมารุ
เจ้าสัญญาแล้วนะ...//หันหน้าหนี+หน้าแดง
โคนิมารุ
โคบิก็อยากฟังด้วยใช่มั้ยล่ะ!//กอดโคบิ
โคบิมารุ
อะ..อืม..คงสนุกน่าดู//แอบยิ้ม
มิคุ(ร่างยมทูต)
(จริงสินะ...ถึงแม้นิสัยจะต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันที่สุดคงจะรักสนุก...เพราะโคนิมารุกับโคบิมารุ....)
มิคุ(ร่างยมทูต)
(เป็นฝาแฝดกัน..)
มิคุ(ร่างยมทูต)
(เหมือนฉันกับ...โมโมะ..)//น้ำตาไหลเอ่อแก้ม
โคนิมารุ
ฮินาโมริจิร้องไห้กรี๊ด!//วิ่งล้อมมิคุ
โคบิมารุ
นะ..นี่เจ้าเป็นอะไรน่ะ..//ยังค้าง
มิคุ(ร่างยมทูต)
ฉันจะกลับไปที่โซลโซไซตี้ได้ตอนไหนหรอ...ฮึก..//เช็ดน้ำตา
โคนิมารุ
ฮินาโมริจิกลับไปตอนนี้ไม่ได้ฟังนะ//ทำหน้าจริงจัง+จับไหล่มิคุ
มิคุ(ร่างยมทูต)
ทะ..ทำไมล่ะ...//อึ้ง
โคบิมารุ
ถ้าเจ้ากลับไปรอบนี้ไม่ใช่เพียงพวกเราที่จะหายไป....
โคบิมารุ
เจ้าก็ด้วย...ท้ายที่สุดเจ้าก็จะหายไปตลอดกาล...
โคบิมารุ
ข้าว่าทางที่ดีเจ้าพักก่อนอย่าพึ่งกลับไปที่โซลโซไซตี้ตอนนี้
โคนิมารุ
เพราะว่าวิญญาณของฮินาโมริจิอย่างไม่แข็งแกร่งพอ....//ทำหน้าเศร้า
โคนิมารุ
ข้าเข้าใจนะว่าฮินาโมริจิคิดถึงน้องสาวของฮินาโมริจิแต่ยังกลับไปไม่ได้
โคนิมารุ
แต่ก็มีใครคนนึงก็คิดถึงดาบฟันวิญญาณที่ชื่อโทบิอุเมะเหมือนกันนะ//ยิ้ม
โคบิมารุ
อะแฮ่ม...ตัวของเจ้าเองก็พักผ่อนได้แล้ว//หันหน้าหนี+หายไป
มิคุ(ร่างยมทูต)
นี่..โคนิ..ช่วยเล่าเรื่องของโคบิกับโทบิอุเมะให้ฟังหน่อยสิ...
โคนิมารุ
อ่า..ถึงแม้ว่าโคบิจะขอแต่ฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกัน//ยิ้ม
โคนิมารุ
แต่จะเล่าให้ยันเรื่องตอนเด็กเลยล่ะเพราะทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่ตอนเด็ก...
โคบิมารุ
โทบิอุเมะ...//เอาแขนพาดตา
โคบิมารุ
ข้าขอโทษนะ...ที่ทำให้เจ้าต้องเสียใจทุกครั้ง....//น้ำตาคลอเล็กน้อย+จู่ๆภาพของโทบิก็เข้ามาในหัวของโคบิ
โทบิอุเมะ
เจ้านี่นะเอาแต่นอนแบบนี้ไม่ดีเลยนะโคบิ//พองแก้ม
โทบิอุเมะ
นิสัยไม่ดีๆๆๆ!//ตีแขนโคบิ
โทบิอุเมะ
เชอะ!//เดินหนีเพราะมองไม่เห็นว่าโคบิแอบยิ้ม
โคบิมารุ
ตอนนั้นเป็นครั้งสุดท้ายสินะ...
โคบิมารุ
ถ้ารู้ตัวว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเลย...
โคบิมารุ
ข้าน่าจะกอดเจ้าเยอะๆ...
โคบิมารุ
แกล้งเจ้าน่ะ...สนุกที่สุด...
Comments