รักร้ายนายเพื่อนสนิท ใบไม้เป็นเด็กที่พึ่งพาได้

มีน

ใบไม้ ตื่น

ผมขยับตัวหนีเสียงเรียกนิดหน่อย

ไม่สนใจคนที่มาเขย่าแขนเบาๆ

มีน

ใบ งานวิชาอาจารย์วิโรจน์เสร็จยัง

ใบไม้

อื้อ

ใบไม้

มีน

ใบ

มีน

ตื่นก่อน

มีน

ฟุบกับโต๊ะโรงอาหารแบบนี้ ไปนอนในห้องเรียนไม่ดีหรือ

มีน

แล้ววิชาอาจารย์วิโรจน์อ่าอีกครึ่งชั่วโมงหมดเวลาแล้วนะ

มีน

ส่งหรือยังเนี่ย

ใบไม้

อืม...คิดก่อนนะ

มีน

ยังไม่ได้ทำอีกแน่ๆ มาลอกเลย

ใบไม้

เสร็จแล้วต่างหาก

มีน

ปกติเอาแต่นอนแท้ๆ

ใบไม้

มีคนเอาใจใส่ไง

ผมแกล้งทำตาหวานใส่เพื่อนร่วมห้อง

มีน

...

แต่ผมลืมไปว่าเพื่อนร่วมห้องผมคนนี้ไม่ชอบคิดอะไรเยอะ ผลที่ได้กลับมาก็คือสีหน้าไม่เข้าใจของเพื่อนตัวเอง

ใบไม้

ต้นช่วยน่ะ

มีน

ดีจัง

ใบไม้

ใช่ไหมล่ะ

ใบไม้

แต่มึงก็เหอะ

ใบไม้

มึงก็ดีกับกูเหมือนกัน

มีน

ไปเรียนกัน

ใบไม้

อืม

ใบไม้

สมกับเป็นมีน ไม่ชอบคิดอะไรเหมือนเดิม ฮ่าๆ

ใบไม้

ปะ ไปกัน

เวลาผ่านไปจนได้เวลาเลิกเรียน

ติ้ง ตี ดิ่ง

เสียงออดน่าหนวกหูดังทั่วตึก

ผมเดินออกจากห้องเรียนที่เป็นห้องแอร์ออกมาก็เห็นแสงที่ส่องเข้ามาบริเวณทางเดิน ท้องฟ้าสีส้ม กับบรรยากาศเก่าๆที่ทุกคนแทบจะรีบพุ่งออกจากห้องโดยพร้อมเพรียงกันไปหาอะไรกิน ไม่ก็กลับบ้าน

ผมที่แยกตัวกับมีน เดินมาตรงบันไดลงตึกก็เจอกับคนเดิมในชุดนักศึกษาแพทย์เสื้อคลุมกราวน์สีขาวที่เดาไม่ยากว่าคงจะยืนรอผมอยู่ตรงนั้นมาชั่วโมงหนึ่งแล้ว

ใบไม้

ต้น

ใบไม้

มึงเลิกบ่ายสามไม่ใช่หรือ

ต้นกล้า

...

สีหน้าเขามองดูคล้ายสิ้นหวังคล้ายเอือมระอา

ใบไม้

ฮ่าๆ กลัวกูหลับไม่ยอมกลับบ้านหรือไง

ใบไม้

ฮ่าๆ กูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ

ที่จริงก็ใช่แหละ แต่ฝากมีนปลุกเพราะกลัวต้นจะรอ

ต้นกล้า

ไปไหนต่อ

ใบไม้

แวะซื้อเค้กก่อนกลับ ร้านประจำเจ้าเดิม

ผมยิ้มสวยส่งให้

ต้นกล้า

ตามนั้น

ใบไม้

ฮ่าๆ ถ้าตามนั้น มึงต้องเลี้ยงนะ

ใบไม้

เลี้ยงตลอดชีวิตเลย

ต้นกล้า

ตามนั้น

ใบไม้

ฮ่าๆ ยังจะตามนั้นอยู่อีก

.......

ใบไม้และต้นกล้าวัยเด็ก

น้ำฟ้า

ไม่ได้นะลูก

น้ำฟ้า

ต้นเขาก็ต้องไปเรียนในกรุงเทพ

ใบไม้ตอนเด็ก

ฮือ

ใบไม้ตอนเด็ก

แง่ๆ

ใบไม้ตอนเด็ก

ไม่เอา

ผมโวยวายไม่ยอม น้อยใจนักที่เล่นกันมาตั้งนานไม่เคยมีใครบอกอะไร อยู่ดีๆบอกจะไปก็จะไปเลยหรือ

ต้นกล้าตอนเด็ก

ไปนะ

หมับ!

น้ำฟ้า

ใบ

ผมกระโดดเข้าไปเกาะขาต้นกล้า

ใบไม้ตอนเด็ก

ฮึก ไม่เอาไม่ให้ไป

นี่แหน่ะๆ เขย่าขาด้วย

ใบไม้ตอนเด็ก

ฮือๆ

ต้นกล้าตอนเด็ก

หาเพื่อนใหม่นะ

ต้นกล้าตอนเด็ก

มีเพื่อนเยอะๆ

น้ำฟ้า

ใช่ลูก หนูไม่อยากเล่นกับเพื่อนใหม่หรือ

น้ำฟ้า

พอขึ้นมอต้น หนูก็จะได้เจอเพื่อนใหม่แล้ว

ใบไม้ตอนเด็ก

ไม่เอา

กระชับกอด

ใบไม้ตอนเด็ก

ไม่เอาเพื่อนใหม่

ใบไม้ตอนเด็ก

ไม่ให้ต้นมีเพื่อนใหม่ด้วย

ใบไม้ตอนเด็ก

ฮือๆ

ใบไม้ตอนเด็ก

จะโกรธตลอดชีวิตเลยนะ

ใบไม้ตอนเด็ก

ฮือๆๆๆ

แล้วตั้งแต่ตอนนั้น ผมกับต้นก็เรียนโรงเรียนเดียวกันมาตลอด ถึงจะต้องอยู่คนละห้องก็ตาม

จนทุกวันนี้ ยันเข้ามหาลัย หอนอกที่เราอยู่ เราก็ยังเป็นรูมเมจกัน

ต้นกล้า

อันนี้ใช่ไหม

เราสองคนยืนอยู่หน้าร้านขนมหวานเจ้าโปรดของผมเอง ผมยืนรอหน้าร้านส่วนคนซื้อและคนจ่ายตังค์คือเจ้าคนตัวสูง187ที่ยืนข้างหน้าผม พร้อมกับยืนถุงขนมที่มีเค้กชิ้นอยู่ในน้องสองสามชิ้นมาให้ เขาไปซื้อให ้จ่ายตังค์ให ้เดินเอาออกมาส่งให้อีก

บริการทุกระดับประทับใจ

ใบไม้

แต้ง

ใบไม้

แบบนี้ไง รักตายเลย

ใบไม้

มึงนี่ดีนะ เข้าร้านขนมหวานโทงๆไม่เป็นไร

ต้นกล้า

อืม ตามนั้น

ใบไม้

ขอโทษด้วยแล้วกัน

ใบไม้

มึงก็รู้ว่ากูมีปม ไอที่ชอบกินขนมหวานเหมือนผู้หญิงเนี่ย

ใบไม้

โดนล้อมาตั้งแต่เด็กแล้ว

ต้นกล้า

ไม่เป็นไร

ใบไม้

กูจะพยายามแก้ละกัน

ต้นกล้า

ไม่ต้อง

ต้นกล้า

กูซื้อให้มึงได้ตลอดชีวิต

ผมที่ก้มมองขนมในถุงอยู่ก็เบอกตาโต ร่างกายชะงักค้างกระทันหัน ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆก็ไม่กล้าเงยหน้ามองด้านบน

ตึกตักๆๆๆ

เอาอีกแล้ว

หัวใจผม

ใบไม้

กูง่วง รีบไปเถอะ

ผมรีบสปีดคูณสิบไปจุดรอรถประจำทางแบบไม่รอเจ้าคนตัวสูงกว่าผมตั้ง22เซน แถมยังพูดประโยคน่าอายด้วยใบหน้านิ่งเฉยแบบนั้นหรอก

เจ้าคนไร้อารมณ์เอ๊ย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ