หาเงินแบบง่ายๆ

เจ้าหญิงปีศาจ

     ตอน หาเงินแบบง่ายๆ

     ณ.ร้านอาหารโบราณแห่งหนึ่ง มองไปรอบๆมีโต๊ะไม้เก้าอี้ไม้สิบชุดอยู่ด้านใน

     กลิ่นแพนเค้กหอมกรุ่นลอยโชยออกมาจากครัวข้างหลังบาร์เสิร์ฟเหล้า มีแขกหลายโต๊ะกำลังพูดคุยสนุกสนานเฮฮาและชนแก้วเบียร์ดำกันอย่างเอิกเกริก

    "เมื่อก่อนนะข้าเห็นเจ้าหักหอกเหล็กจากรูปปั้นมาฟันอัศวินทองตายเป็นเบือ ฉับ! ๆ ๆ " เสียงเเหลมเล็กดังแจ้วๆอยู่ข้างหูหนุ่มใหญ่

    เจ้าของเสียงทำไม้ทำมือและกำลังทายาสมุนไพรสีเขียวๆลงบนแผลที่อกและขาหนุ่มใหญ่ (เธอหาใบไม้ใบหญ้าสมุรไพรระหว่างทางมาตำรวมกันกลายเป็นยาสมานแผลได้อย่างน่าเหลือเชื่อ)

    "โถ่ ก็เมื่อก่อนข้ายังหนุ่มยังแน่น ตอนนี้ข้าแก่แล้ว จะ เจ้า" อัศวินหน้าคมหลุดปาก

    อุ๊ปส์! มือน้อยๆของเจ้าหญิงปิดปากเค้าในทันที ยาสมุนไพรเขียวปี๋เลอะเต็มใบหน้าหล่อ

    "ตอนนี้ยิ่งหนุ่มกว่าแต่ก่อน แรงก็เยอะกว่าแต่ทำไมไม่โหด" เจ้าหญิงกระซิบถามตรงหู ริมฝีปากเรียวบางรูดใบหูจนหนุ่มใหญ่หน้าสั่น

    มิเรียเรสแกะมือน้อยๆออกจากหน้าแล้วเถียงเด็กสาว "ก็ตอนนี้ข้าไร้ดาบ ชุดเกราะทองก็ไม่มี จะให้สู้เก่งได้อย่างไร"

    "หืม เจ้ากล้าพูดว่าตัวเองคืออัศวินทองงั้นเหรอ" เสียงโต๊ะข้างๆทักอย่างไม่พอใจ สามหนุ่มลุกขึ้นมายืนล้อมโต๊ะเจ้าหญิงและควงดาบไปมา

    มิเรียเรสส่ายหน้าเหมือนไม่อยากมีเรื่อง เจ้าหญิงกลับปิ๊งไอเดียขึ้นมาเมื่อเงินที่ใช้ในการเดินทางชักจะร่อยหรอ แถมพ่อหนุ่มของเธอยังต้องการดาบอีกต่างหาก

    สมองน้อยครุ่นคิดสุดกำลัง ตาโตๆปิดลง ใบหน้าสวยดูขบิดขเบี้ยว

    "อยากตายงั้นเหรอ ข้าเนี่ยนะ ข้าเอ่อคือเจ้าหญิง นี่คืออัศวินทองผู้รับใช้ของข้า" เสียงแหลมเล็กเปล่งออกมาอย่างกล้าแกล้ว

    ฮ่า! ๆ ๆ หนุ่มห้าวทั้งสามหัวเราะลั่นร้าน พาให้ลูกค้าคนอื่นหัวเราะตาม กระทั้งเจ้าของร้านและสาวเสิร์ฟก็ท้องแข็ง

    หารู้ไม่ว่าการพูดความจริงคือการโกหกชั้นดีจนไม่มีคนจับได้ เจ้าหญิงลุกขึ้นแล้วแบมือออกมา

    "เปิดพนัน ใครจะพนันกับข้าว่าหนุ่มของข้าจะล้มไอ้สามคนนี้ได้ ใครเล่นฝั่งสามคนนั้นวางเงินมาเลย" เจ้าหญิงเอ่ยแล้วก้มลอดดาบเจ้าสามคนเดินรับเงินพนันทั่วร้าน

     เหรียญเงินล้นสองกำมือลงฝ่ายสามหนุ่มหน้าโหด ฝั่งมิเรียเรสมีเพียงเจ้าหญิงที่ลงพนัน ทว่าเธอกลับไม่มีเงินเลย หากเค้าแพ้ก็ไม่รู้จริงๆว่าจะเอาที่ไหนมาจ่ายลูกค้าทั้งหมด

    "เอ้า ข้าพนันอาหารทั้งร้านเลย ถ้าไอ้หน้าหล่อนี่ชนะข้าให้กินฟรี ถ้าแพ้ข้าขอแค่ล้างจานก็พอ" เจ้าของร้านตัวอ้วนก็เอาด้วย

    สามหนุ่มเดินออกไปรอที่หน้าร้าน ชาวบ้านมามุงล้อมเป็นวงกลมขณะที่อัศวินหนุ่มเดินตามมา

    "หาเรื่องให้ข้าอีกแล้วนะสตาร์เซีย" มิเรียเรสบ่นขณะที่มือถือน่องไก่กัดกินงั่ม ๆ

    แฮร่! ๆ สาวน้อยแหงนมองหน้าหล่อๆและยิ้มแห้ง

    อุ๊ปส์! เค้าเอาน่องไก่จากปากตัวเองยัดปากเจ้าหญิงแล้วเดินเช็ดไม้เช็ดมือไปยืนประจันหน้ากับคนสามคนที่ถือดาบ

    สาวน้อยใจเต้นแรง เธอตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นอัศวินทองต่อสู้ ภาพวัยเด็กที่นั่งบนบัลลังก์ยังชัดแจ๋ว เธอจ้องมองอัศวินชุดเกราะทองปกป้องตัวเธออย่างหาญกล้า

    ใบหน้าเรียวหล่อในชุดทองช่างบาดจิตบาดใจ มือใหญ่ที่กระโดดหักหอกยาวยักษ์จากรูปปั้นช่างเป็นภาพที่ตราตรึง

    "เข้ามาเลย สามคนพร้อมกัน" มิเรียเรสกล่าวอย่างอวดดี

    "ตายซะไอ้บ้า ข้าจะเอาเงินพนันทั้งหมด" สามหนุ่มร่างใหญ่กว่าเค้าถึงสามคนถือดาบวิ่งเข้ามา

    มิเรียเรสมือเปล่า เค้ากลิ้งสวนไปใต้หว่างขาหนุ่มๆที่กระโดดขึ้นหมายจะฟันหัว

    ตูมมม! คนนึงโดนถีบตูดหน้าทิ่มพื้น อีกสองคนกลับหลังหันแล้ววิ่งเข้ามาต่อ

    เฮ! ชาวบ้านโห่ร้องเหมือนจะเชียร์หนุ่มหล่อที่โดนรุมจ้วงรุมฟัน

    ฟ้าววว! ดาบสองอันฟันตัดเอวเข้ามาทางซ้ายและขวาพร้อมๆกันยากที่จะหลบ

    มิเรียเรสตีลังกากลับหลังได้หวุดหวิด ขณะเดียวกันก็คว้าดาบที่หล่นบนพื้นขึ้นมาถือ

    "เหล็กชั้นดีแต่อยู่ในมือคนชั้นต่ำ" เค้ามองใบดาบใหญ่สีเงินวับแล้วแลบลิ้นเลียคมดาบ ความหล่อและอวดดีช่างเร้าใจอย่างบอกไม่ถูก

    เคร้ง! ๆ ๆ สองหนุ่มรุมฟันดาบเข้ามาไม่ยั้งมือ มิเรียเรสฟันปัดป้องได้อย่างง่ายดาย เค้าหันมายักคิ้วให้เจ้าหญิงด้วย

    ฉับ! ดาบบาดข้อมือคนแรกจนเลือดพุ่ง มันถอยและร้องโอดโอยในสภาพมือสั่นดาบร่วงลงพื้น

    ปุ้งงง! สันดาบกระแทกหน้าอีกคนจนฟันร่วง หากเอาจริงเจ้าสามคนนี้คงตายไปหมดแล้ว

    เฮ! ๆ ๆ ชาวบ้านชูมือกระโดดโลดเต้น ราวกับว่าเจ้าสามคนที่ขี้เมานี้ก่อกวนพวกเค้าไว้เยอะเลยสะอกสะใจกันใหญ่

    "เงินทั้งหมดเป็นของข้า ข้าชนะพนัน ฮริ! ๆ "เจ้าหญิงยัดเหรียญเงินลงอกเสื้อตรงเต้านมน้อยๆ

    กรุ้ง! กริ๊ง! ๆ ชาวบ้านโยนเศษเหรียญกองเต็มพื้นเหมือนการตบรางวัลที่โชว์ต่อสู้ได้ถูกใจ

    ทั้งสองช่วยกันเก็บเงินจนกระเป๋าตุงก่อนจะกลับมานั่งในร้านอาหาร

    "เอาแพนเค้กวานิลา เอาเหล้ารำและไวน์องุ่นแดง เอาไก่ย่างและหมูหันหนึ่งตัว เร็วๆด้วยข้าหิว" เสียงเจ้าหญิงสั่งอาหารระเบิดระเบ้อ

    "เออ ๆ ๆ รอแปบนึง" เจ้าของร้านวิ่งวุ่นไปในครัว

    "รู้ได้ยังไงว่าข้าจะชนะ" หนุ่มหล่อที่นั่งตรงข้ามมองมาและถามไถ่

    "รู้สิ ถ้าเจ้ารู้ว่าสู้เพื่ออะไรเจ้าจะชนะทุกสิ่ง แต่ก่อนหน้านี้เจ้าลืมไป" สาวน้อยตอบ

    เธอตั้งข้อศอกเอาสองมือทาบแก้มตัวเองและเชยชมใบหน้าคมเข้มตรงข้ามราวกับตัวเองเป็นเจ้าของ

    "แล้วข้าสู้เพื่ออะไร" มิเรียเรสถาม

    "สู้เพื่อข้าไง สู้เพื่ออนาสตาเซีย" เด็กสาวตอบและหยิบองุ่นป้อนใส่ปากหนุ่มใหญ่ตรงหน้าสลับกับหยิบกินเองคนละคำ ๆ

    หนุ่มใหญ่กรอกตาสีน้ำตาลหลบดวงตาเขียวโตที่กราดมองใบหน้าของเขาไปมา เหมือนเค้าไม่กล้าสบตาเด็กสาวแบบตรงๆ

    เด็กสาวตัวเล็กที่เคยขี่หลังเปลี่ยนไปมาก เธอทำเค้าใจสั่นเมื่อได้มองแบบเต็มตา หัวใจสั่นจนควบคุมไฟร้อนเร่าในอกไม่ไหว แค่ตาสบตาก็ร้อนรุ่มไปทั่ว

    ดั่งทะเลเพลิง ดั่งลาวาภูเขาไฟ

    พลังงานที่ร้อนรุ่มนี้มันมากมายเหนือคนานับ มันอัดแน่นอยู่ในร่างกายที่ล่ำใหญ่กำยำอย่างล้นหลาม

    "ไวน์มาแล้ว ๆ รองท้องไปก่อนเดี๋ยวของกินมา" เจ้าของร้านตัวอ้วนเดินมารินไวน์ใส่แก้วดินเผาสองอัน

    อึก! ๆ เจ้าหญิงวัยสาวยกแก้วด้วยสองมือดื่มกินไวน์พร่วดๆจนปากแดง

    เออะ! เธอเรอและพูดออกมาด้วยความมึน

    "หมดโลกนี้ข้าไม่ต้องการอะไรแล้ว อยู่กับหนุ่มหล่ออย่างเจ้า สู้เพื่อชาวบ้าน ข้าไม่กลัวอะไรเลย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***