ตอนที่ 5 ตัดสินใจหย่า

หยางหลงถึงกลับขมวดคิ้วทันทีอย่างสงสัย หลังจากที่ได้ทราบเรื่องจากองครักษ์เงาที่ให้ตามดูและรายงานพฤติกรรมของไป๋เสวี่ยเฟินที่ได้ตามดูมาเจ็ดวัน

“ทูลฝ่าบาท ฮองเฮาทรงทำแต่พฤติกรรมเดิม ๆ ซ้ำทุกวัน ทรงตื่นยามเหม่า (05.00 – 06.59 น.) จากนั้นจะออกมานั่งนิ่ง ๆ ที่ศาลาในสวนดอกไม้จนถึงยามเฉิน (07.00 – 08.59 น.) และยังทรงเหม่อลอยอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ จากนั้นก็ทรงลุกขึ้นกลับตำหนักประมาณครึ่งชั่วยามก็เดินออกมา และทรงเข้าครัวทำอาหารด้วยตนเองทุกมื้อเลยพ่ะย่ะค่ะ หลังจากรับอาหารเช้าก็ทรงงานในห้องหนังสือจนถึงยามโหย่ว (17.00 – 18.59 น.) และทรงรับประทานอาหารเย็น หลังจากนั้นพระตำหนักก็ดับไฟทุกดวงในยามห้าย (21.00 – 22.59 น.) พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ฟังเรื่องที่ตนให้สืบหยางหลงก็สะบัดมือไล่ให้องครักษ์เงาออกไปจากห้องทำงานของเขา

ไป๋เสวี่ยเฟินเป็นอันใดกัน เหตุใดถึงทำตัวเยี่ยงนี้ หรือยังไม่หายป่วยอย่างนั้นรึ แต่ช่างเถอะเป็นแบบนี้ก็ดี จะได้หยุดก่อกวนวังหลวงเสียที หยางหลงคิดในใจ

ตั้งแต่ฮ่องเต้หยางหลงเสด็จไปเยี่ยมวันนั้นก็มิได้ไปเยี่ยมไป๋เสวี่ยเฟินแต่อย่างใด และไป๋เสวี่ยเฟินก็ไม่ก้าวเท้าออกจากตำหนักอีกเลยนานถึงสามเดือนแล้ว

วังหลวงเงียบสงบมานานถึงสามเดือน ไม่มีข่าวว่าวันนี้ฮองเฮาทรงไปรังแกสนมคนไหน ฮองเฮาไปป่วนฮ่องเต้เยี่ยงไร หรือทรงไปด่าทอไป๋หวงกุ้ยเฟยแต่อย่างใด ข่าวคราวแพร่สะพัดไปทั่ว บ้างก็เล่าว่าฮองเฮาป่วยหนักเพราะบาปกรรมที่ชอบรังแกผู้อื่น บ้างก็บอกว่าทรงถูกฮ่องเต้สั่งกักขังห้ามออกจากเรือน แย่หน่อยก็คือฮองเฮาทรงสิ้นแล้ว เพราะทรงโศกเศร้าที่ตนเองไม่ได้รับความรักมานานหลายปีจึงยอมปลิดชีพตัวเอง

แต่ข่าวลืออย่างไรก็เป็นแค่ข่าวลือ หากผู้ใดผ่านมาบริเวณตำหนักฮองเฮาก็คงจะรู้ว่าข่าวเหล่านั้นหาใช่เรื่องจริงไม่ ไป๋เสวี่ยเฟินกำลังนั่งหัวเราะอย่างสนุกสนานกับจูจ้านจินและผิงผิงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรื่องราวที่ตึงเครียด

“เจ้าคิดดีแล้วหรือเสวี่ยเฟิน?” จูจ้านจินถามออกมาอย่างเป็นห่วง

“ข้าคิดดีแล้วจ้านจิน อันใดที่ไม่ใช่ของข้าตั้งแต่แรก ข้าก็มิสมควรจะเก็บไว้อีก เขามิได้รักข้า เจ้าก็รู้ดี” เขาในที่นี้ไป๋เสวี่ยเฟินหมายถึงหยางหลงฮ่องเต้ ก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ

“ฝ่าบาทจะทรงยอมหย่ากับเจ้ารึ โปรดทบทวนอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะฮองเฮา” การที่จูจ้านจินเรียกไป๋เสวี่ยเฟินว่าฮองเฮาในเวลาส่วนตัวเยี่ยงนี้ แสดงให้เห็นว่าจูจ้านจินคิดหนักกับเรื่องที่ไป๋เสวี่ยเฟินจะกระทำ

“ข้าไม่ใช่เด็กสิบห้าสิบหกที่วิ่งอ้อนวอนขอความรัก ความเมตตาจากฝ่าบาทแล้วหนาจ้านจิน อีกอย่างข้ากับฝ่าบาทไม่เคยดื่มสุรามงคลด้วยกัน เราสองคนมิใช่สามีภรรยากันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อีกอย่างข้าเป็นฮองเฮามาแล้วห้าปี ครบสัญญาที่ข้าให้กับฮ่องเต้พระองค์ก่อนไว้แล้วด้วย”

“ครบห้าปีแล้วเยี่ยงไร! ที่ฮ่องเต้พระองค์ก่อนทรงตรัสเช่นนั้นก็เพราะรู้ว่าเจ้าไม่มีทางยอมแยกจากฝ่าบาทเป็นอย่างแน่!” จูจ้านจินทราบเรื่องสัญญาที่ไป๋เสวี่ยเฟินและหยางเฉิน

ฮ่องเต้พระองค์ก่อนก็คือ หยางเฉิน บิดาของหยางหลง พระองค์ได้ทำพันธสัญญากันเอาไว้ ไป๋เสวี่ยเฟินต้องแต่งงานกับหยางหลงเพื่อส่งเสริมดวงบารมีของหยางหลง และหากอยากให้ดวงเด่นตลอดไปต้องตบแต่งอย่างน้อยห้าปี และถ้าหากเป็นได้หยางเฉินเองก็อยากให้ไป๋เสวี่ยเฟินอยู่กับหยางหลงตลอดไป ไม่ใช่เพราะดวงชะตาที่หนุนกัน แต่เพราะหยางเฉินสัมผัสได้ถึงความรักและความเสียใจของไป๋เสวี่ยเฟินที่มอบให้แก่หยางหลง

หยางเฉินจึงได้เอ่ยปากว่าให้ไป๋เสวี่ยเฟินอยู่กับหยางหลงอย่างน้อยห้าปี ในระหว่างห้าปีนั้นหยางเฉินได้อนุญาตให้ไป๋เสวี่ยเฟินก่อความวุ่นวายในวังหลวงได้อย่างเต็มที่เพื่อเรียกความรักจากหยางหลง ขอแค่อย่าได้ลงมือฆ่าใครก็พอ หากเหนื่อยที่จะวิ่งตามหยางหลงแล้ว ไป๋เสวี่ยเฟินต้องการหย่าก็ทรงอนุญาตให้หย่า พร้อมกับมอบใบหย่าที่มีตราประทับของหยางเฉินไว้ด้วยเพื่อไม่ให้หยางหลงปฏิเสธ

ที่หยางเฉินกล้าทำแบบนั้นก็เพราะว่ารู้ดีว่าไป๋เสวี่ยเฟินคงไม่ยอมหย่าเป็นแน่จึงพูดออกไปแบบนั้น แต่หยางเฉินคงไม่รู้ว่านั้นคือไป๋เสวี่ยเฟินคนเก่าไม่ใช่ไป๋เสวี่ยเฟินคนใหม่ที่ฟื้นขึ้นมาจากความตาย ใบหย่านั้นไป๋เสวี่ยเฟินเก็บไว้เป็นอย่างดีและไม่เคยคิดจะใช้มัน แต่ความคิดของมนุษย์มักเปลี่ยนแปลงกันได้

“เจ้าไม่อยากให้ข้ามีความสุขหรือจ้านจิน” น้ำเสียงอ่อนหวานของไป๋เสวี่ยเฟินทำเอาจูจ้านจินที่กำลังโกรธอยู่นั้นเย็นลงทันที

“ไม่ใช่ข้าไม่อยากเห็นเจ้ามีความสุข แต่ฝ่าบาทก็คือหนึ่งในความสุขของเจ้ามิใช่รึเสวี่ยเฟิน”

“นั่นมันเมื่อก่อนที่ข้าจะฟื้นจากความตาย จ้านจิน...ข้าได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ข้าไม่อยากตายตกเพราะความรักทำให้ข้าเป็นทุกข์อีกแล้ว” จูจ้านจินมองใบหน้าที่เศร้าสร้อยของไป๋เสวี่ยเฟินก็รับรู้ได้ทันที สหายของตนคงเหนื่อยแล้วจริง ๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มหรือแม้แต่ใบหน้าอันโหดร้ายของไป๋เสวี่ยเฟินที่คนอื่นเห็นหาใช่ไป๋เสวี่ยเฟินตัวจริง ภายใต้หน้ากากนั้นมีแต่ความโศกเศร้าแฝงอยู่

“เฮ้อ แล้วเจ้าจะยื่นเรื่องเมื่อใด” สุดท้ายจูจ้านจินก็ต้องยอมจำนน

“อีกสามวัน ข้าต้องจัดการเรื่องบางเรื่องให้เข้าที่เข้าทางเสียก่อนถึงจะหมดห่วง”

“จะไปวันใดก็บอกข้าก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นข้าจะบุกไปหาเจ้าถึงหมู่บ้านกวงเยว่เป็นแน่” จูจ้านจินกล่าวอย่างติดตลก

หมู่บ้านกวงเยว่เป็นหมู่บ้านเกือบแถบชายแดนของแคว้นฉิน ที่นั่นเป็นหมู่บ้านที่ไป๋เสวี่ยเฟินสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือคนยากจนก่อตั้งขึ้นตั้งแต่ไป๋เสวี่ยเฟินขึ้นเป็นฮองเฮา ตอนนี้ก็ห้าปีแล้วตามระยะเวลาที่ไป๋เสวี่ยเฟินดำรงตำแหน่ง

หมู่บ้านกวงเยว่มีคนอาศัยอยู่ไม่ถึงสี่สิบครัวเรือน ทุกคนที่นั่นทำนา ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ หรือหาเก็บของป่าเพื่อประทังชีวิต การใช้ชีวิตแบบพอเพียงทำให้ชาวบ้านเหล่านั้นอยู่รอดอย่างมีความสุขมาจนถึงทุกวันนี้ และบางครั้งก็นำของมาขายในเมืองเพื่อทำเงินมาซื้อผ้าห่มเอาไว้แจกจ่ายยามเข้าหน้าหนาว

แม้ไป๋เสวี่ยเฟินจะมอบเงินให้หมู่บ้านเป็นประจำทุกเดือนแต่ชาวบ้านพวกนั้นกลับปฏิเสธ บอกเพียงว่าการที่ไป๋เสวี่ยเฟินสร้างหมู่บ้านกวงเยว่ให้พวกเขามีที่ซุกหัวนอนก็มีพระคุณมากพออยู่แล้ว เรื่องบางเรื่องพวกเขาก็ไม่อยากให้ไป๋เสวี่ยเฟินเข้ามายื่นมือ เพราะความปลอดภัยของไป๋เสวี่ยเฟินเอง

ชาวบ้านที่มีอายุมากแล้วพวกเขาทราบดีว่า คุณชายที่ช่วยเหลือพวกเขามีฐานะเป็นถึงฮองเฮาของฮ่องเต้แคว้นฉิน และรู้อีกด้วยว่าข่าวลือที่ปล่อยออกมานั้นหาใช่เรื่องจริงไม่ ฮองเฮาไม่ใช่ปีศาจ คงไม่มีปีศาจตนใดใจดีกับพวกเขาได้แบบนี้หรอก หมู่บ้านกวงเยว่ไม่ได้อยู่ในแผนที่ของแคว้นฉินอย่างที่สมควรจะอยู่ เพราะพื้นที่ตรงนี้เป็นที่หยางเฉินประทานให้ลูกสะใภ้อย่างเงียบ ๆ

“ก่อนจะบุกไปหาข้า เอาตัวเองให้รอดจากองครักษ์หลิวก่อนเถอะ” ได้ยินเช่นนั้นจูจ้านจินอยากจะลุกขึ้นตีไป๋เสวี่ยเฟินจริง ๆ แต่ถ้าลุกขึ้นตีจริงตัวเขามีหวังโดนอาญาเพราะทำร้ายมารดาของแผ่นดินเป็นแน่

ไป๋เสวี่ยเฟินเห็นท่าทางที่หงุดหงิดของจูจ้านจินก็อดที่จะหัวเราะออกไม่ได้ ทั้งสองยังคงสนทนากันไปเรื่อย ๆ โดยมีบางครั้งที่ผิงผิงออกความคิดเห็นบ้าง โดยไม่รู้เลยว่าพวกเขากำลังถูกจ้องมองอยู่

เลือกตอน
1 ตอนที่ 1 ข้าไม่เคยรักเจ้ามากกว่าน้องชาย
2 ตอนที่ 2 กลับสู่จุดเริ่มต้น
3 ตอนที่ 3 นอนหลับถึงเจ็ดวันเลยรึ?
4 ตอนที่ 4 ตระกูลไป๋
5 ตอนที่ 5 ตัดสินใจหย่า
6 ตอนที่ 6 จุดโคมตำหนักฮองเฮา
7 ตอนที่ 7 กระหม่อมมิได้เป็นภรรยาของพระองค์
8 ตอนที่ 8 เจิ้นไม่มีวันหย่ากับเจ้า อาเฟิน
9 ตอนที่ 9 อย่างไรเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
10 ตอนที่ 10 ชีวิตจริงไม่ใช่วรรณกรรมตามตลาดนะเพคะ
11 ตอนที่ 11 ความรู้สึกของข้าตอนนั้นคือรักจริง ๆ
12 ตอนที่ 12 ท่านราชครูไป๋ ไป๋หลาง
13 ตอนที่ 13 รอพี่ต่ออีกนิดได้หรือไม่
14 ตอนที่ 14 ฝ่าบาททรงไปรับสำหรับเย็นตำหนักอื่นเถอะพ่ะย่ะค่
15 ตอนที่ 15 ตั้งครรภ์ไม่ได้ก็มีลูกได้เพคะ
16 ตอนที่ 16 งานคัดเลือกสนม
17 ตอนที่ 17 ฝ่าบาททรงได้รับการกระทบกระเทือนที่ศีรษะเป็นอย่างแน่
18 ตอนที่ 18 ไป๋หวงกุ้ยเฟยทรงพระประชวรเพคะ
19 ตอนที่ 19 ไป๋ฮองเฮาไปเยี่ยมพี่สาว
20 ตอนที่ 20 ฮ่องเต้หยางหลง
21 ตอนที่ 21 เราอย่าได้เจอกันอีกเลย
22 ตอนที่ 22 หมู่บ้านกวงเยว่
23 ตอนที่ 23 เด็กน้อยเอ๋ย...ข้าอยู่บนโลกนี้มานานมากกว่าเจ้า
24 ตอนที่ 24 ท่านแม่ของข้าชื่อหนิงเทียนซีท่านคุ้นหรือไม่พระปิตุลา
25 ตอนที่ 25 แสงแดดให้ความอบอุ่น แต่ก็สามารถแผดเผาได้เช่นกัน
26 ตอนที่ 26 เจ้าได้ลูกชายแน่นอน
27 ตอนที่ 27 แสงแดดเฉิดฉายแผดเผามังกร สิบห้าราตรีล้มนอนย่ำแย่
28 ตอนที่ 28 เข้าวังหลวง
29 ตอนที่ 29 เขาจักตายเพราะสมุนไพรของข้า
30 ตอนที่ 30 เจ้าทำอันใดลูกชายข้า
31 ตอนที่ 31 องค์ชายน้อยของเจ้าตอนนี้ใกล้จะหกเดือนแล้ว
32 ตอนที่ 32 ท้องฟ้าที่เงียบสงบยามตะวันลับขอบฟ้า
33 หนิงเทียนซี
34 พระองค์เป็นถึงฮ่องเต้ พระองค์ไม่ควรทำแบบนี้
35 คนที่เจ้าควรขอบคุณไม่ใช่ข้า
36 ถ้าพระองค์ตายกระหม่อมนี่แหละจะไปขุดหลุมศพของพระองค์ขึ้นมาด่า
37 แม่ทัพไป๋ ไป๋ถาน
38 ห้าปีต่อมา
39 ข้าจะกินข้าวเย็นเยอะ ๆ ข้าจะได้โตไว ๆ
40 อย่าถามมาก ไปถึงเจ้าจักรู้เอง
41 เจ้าอยากเจอท่านพ่อหรือ?
42 เฟินเฟินกับซืออวี้สำคัญสำหรับข้ามาก
43 ที่นี่ไม่มีสิ่งที่ท่านต้องการ
44 ดอกหทัยอาวรณ์
45 ยากเกินไป ข้าปวดหัว
46 มายาหลอกฝัน
47 กลับสู่ความเป็นจริง
48 พอได้แล้วพี่หญิง!
49 โทษของมันมีเพียงอย่างเดียวคือความตาย
50 ความสุขหวนคืน (จบ)
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 50

1
ตอนที่ 1 ข้าไม่เคยรักเจ้ามากกว่าน้องชาย
2
ตอนที่ 2 กลับสู่จุดเริ่มต้น
3
ตอนที่ 3 นอนหลับถึงเจ็ดวันเลยรึ?
4
ตอนที่ 4 ตระกูลไป๋
5
ตอนที่ 5 ตัดสินใจหย่า
6
ตอนที่ 6 จุดโคมตำหนักฮองเฮา
7
ตอนที่ 7 กระหม่อมมิได้เป็นภรรยาของพระองค์
8
ตอนที่ 8 เจิ้นไม่มีวันหย่ากับเจ้า อาเฟิน
9
ตอนที่ 9 อย่างไรเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
10
ตอนที่ 10 ชีวิตจริงไม่ใช่วรรณกรรมตามตลาดนะเพคะ
11
ตอนที่ 11 ความรู้สึกของข้าตอนนั้นคือรักจริง ๆ
12
ตอนที่ 12 ท่านราชครูไป๋ ไป๋หลาง
13
ตอนที่ 13 รอพี่ต่ออีกนิดได้หรือไม่
14
ตอนที่ 14 ฝ่าบาททรงไปรับสำหรับเย็นตำหนักอื่นเถอะพ่ะย่ะค่
15
ตอนที่ 15 ตั้งครรภ์ไม่ได้ก็มีลูกได้เพคะ
16
ตอนที่ 16 งานคัดเลือกสนม
17
ตอนที่ 17 ฝ่าบาททรงได้รับการกระทบกระเทือนที่ศีรษะเป็นอย่างแน่
18
ตอนที่ 18 ไป๋หวงกุ้ยเฟยทรงพระประชวรเพคะ
19
ตอนที่ 19 ไป๋ฮองเฮาไปเยี่ยมพี่สาว
20
ตอนที่ 20 ฮ่องเต้หยางหลง
21
ตอนที่ 21 เราอย่าได้เจอกันอีกเลย
22
ตอนที่ 22 หมู่บ้านกวงเยว่
23
ตอนที่ 23 เด็กน้อยเอ๋ย...ข้าอยู่บนโลกนี้มานานมากกว่าเจ้า
24
ตอนที่ 24 ท่านแม่ของข้าชื่อหนิงเทียนซีท่านคุ้นหรือไม่พระปิตุลา
25
ตอนที่ 25 แสงแดดให้ความอบอุ่น แต่ก็สามารถแผดเผาได้เช่นกัน
26
ตอนที่ 26 เจ้าได้ลูกชายแน่นอน
27
ตอนที่ 27 แสงแดดเฉิดฉายแผดเผามังกร สิบห้าราตรีล้มนอนย่ำแย่
28
ตอนที่ 28 เข้าวังหลวง
29
ตอนที่ 29 เขาจักตายเพราะสมุนไพรของข้า
30
ตอนที่ 30 เจ้าทำอันใดลูกชายข้า
31
ตอนที่ 31 องค์ชายน้อยของเจ้าตอนนี้ใกล้จะหกเดือนแล้ว
32
ตอนที่ 32 ท้องฟ้าที่เงียบสงบยามตะวันลับขอบฟ้า
33
หนิงเทียนซี
34
พระองค์เป็นถึงฮ่องเต้ พระองค์ไม่ควรทำแบบนี้
35
คนที่เจ้าควรขอบคุณไม่ใช่ข้า
36
ถ้าพระองค์ตายกระหม่อมนี่แหละจะไปขุดหลุมศพของพระองค์ขึ้นมาด่า
37
แม่ทัพไป๋ ไป๋ถาน
38
ห้าปีต่อมา
39
ข้าจะกินข้าวเย็นเยอะ ๆ ข้าจะได้โตไว ๆ
40
อย่าถามมาก ไปถึงเจ้าจักรู้เอง
41
เจ้าอยากเจอท่านพ่อหรือ?
42
เฟินเฟินกับซืออวี้สำคัญสำหรับข้ามาก
43
ที่นี่ไม่มีสิ่งที่ท่านต้องการ
44
ดอกหทัยอาวรณ์
45
ยากเกินไป ข้าปวดหัว
46
มายาหลอกฝัน
47
กลับสู่ความเป็นจริง
48
พอได้แล้วพี่หญิง!
49
โทษของมันมีเพียงอย่างเดียวคือความตาย
50
ความสุขหวนคืน (จบ)

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!