ออเดอร์ที่ 4 วันดีดี

ออฟฟิศบริษัทส่งอาหาร ห้องแถวชั้นเดียวขนาดเล็กประตูกระจกติดสติ๊กเกอร์ภาพพนักงานส่งอาหารหน้าตาดีสะพายกระเป๋าหันหน้ามาทางผู้มาติดต่อพร้อมส่งยิ้มหวานต้อนรับ

ภายในห้องมีพนักงานสาวหน้าตาน่ารัก รูปร่างอวบอิ่ม กล่าวทักทายฝาจีบขณะที่กำลังเลื่อนประตูและก้าวเท้าเข้ามาในออฟฟิศ

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะ พี่มาสมัครเป็นพนักงานส่งอาหารค่ะ”

“อ่อ...เชิญพี่นั่งก่อนนะคะ เตรียมเอกสารมาครบไหมคะ”

“ขอตรวจให้พี่หน่อย แต่คิดว่าไม่ขาดอะไรแล้วนะ”

พนักงานสาวใช้เวลาตรวจเอกสารไม่นานจึงหันหน้ากลับมาทางฝาจีบ

“เรียบร้อยค่ะ รบกวนพี่.....ชื่อ......”

"ฝาจีบค่ะ"

“หนูมาลีนะคะ ชื่อน่ารักเหมือนกันเลย 555555 รบกวนพี่ฝาจีบสมัครงานในเว็บไซด์ของบริษัทและถ่ายรูปเอกสารทั้งหมดอัปโหลดลงให้ด้วยนะคะ จากนั้นทำแบบทดสอบสิบข้อถ้าผ่านตั้งแต่แปดข้อขึ้นไป หนูมาลีจะเปิดระบบวิ่งงานให้ ส่วนเรื่องสอนการใช้แอปพริเคชันรับงานจะมีพี่บีมผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการมาสอนใช้งานให้ พอดีพี่บีมเข้าไปติดต่องานที่ออฟฟิศในอำเภอเมือง ซักพักน่าจะมาถึงแล้ว ระหว่างรอพี่ฝาจีบทำเรื่องสมัครงานและทำแบบทดสอบรอก่อนนะคะ”

“ขอบคุณมากค่ะ หนูมาลี”

ฝาจีบใช้เวลาไม่นานในการสมัครงานผ่านเวปไซด์บริษัทและทำแบบทดสอบประมาณสิบห้านาที จากนั้นหนูมาลีได้ทำการเปิดระบบวิ่งในแอปพริเคชันให้เสร็จเรียบร้อย

เวลาผ่านไปยี่สิบนาทีก็ปรากฏชายหนุ่มรูปร่างดี สูงโปร่ง ผิวขาวใส คิ้วเข้ม หน้าเรียว จมูกโด่งเป็นสัน เลื่อนประตูเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับแว่นดำกันแดด ฝาจีบไม่ทันได้สังเกตว่าใครเดินเข้ามา เสียงทุ้มหล่อของชายหนุ่มได้เรียกชื่อฝาจีบอย่างคนรู้จักกัน

“จีบ!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ฝาจีบหันไปตามทิศของเสียงที่เรียกชื่อเธอ จากนั้นมองหน้าชายหนุ่มที่เรียกชื่อเธอแบบงงๆ ว่าคือใคร สำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วมองวนอยู่แบบนี้สองสามรอบจนรู้สึกคุ้นตา ฝาจีบนึกย้อนไปในอดีตว่าเธอเคยรู้จักผู้ชายกี่คนใครบ้างจนมาสะดุดกับเพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนมัธยมปลาย........

“เบิ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฝาจีบเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างมั่นใจ

“จีบ แกจำฉันได้ ดีใจจัง.......555555”

“แกไปทำอะไรมา จำหน้าเก่าแกแทบไม่เลยนะ”

“ก็ไม่น้อยนะแก กว่าจะได้ขนาดนี้หมดเป็นล้านแล้วมั้ง”

“ถึงขนาดนั้นเชียว อ่ะ...บ้านแกมีเงิน แค่นี้เล็กน้อยเด่ะ แกมาทำอะไรที่นี่”

“ทำงาน แล้วแกมาทำอะไร”

“สมัครงาน หือ....อย่าบอกนะว่าแกคือคุณบีม”

“ชื่อในวงการเว้ยจีบ เปลี่ยนนานแล้ว”

“ค่ะ คุณเบิ้ม เอ๊ยย คุณบีบ ไม่เอาหล่ะ เรียกชื่อเดิมได้ไหมอ่ะ ไม่คุ้นปากเลย”

“จะเรียกอะไรก็แล้วแต่แก ฉันก็เบิ้มคนเดิมนี่แหละแค่เบ้าหน้ามันเปลี่ยนแค่นั้นเอง”

เมื่อทั้งคู่พักจังหว่ะการสนทนาที่อาจจะดูยาวนาน หนูมาลีจึงรีบตัดบทพูดเรื่องงานทันที

“พี่เบิ้ม เอ๊ย พี่บีม 55555 พี่ฝาจีบรอให้พี่สอนใช้แอปพริเคชันรับงานนะคะ”

“เล่นใหญ่เลยนะหนูมาลี ตัดค่าโอทีดีไหมนี่......”

บีมมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการ ปกติจะอยู่ออฟฟิศสำนักงานใหญ่ในอำเภอเมือง ช่วงนี้ออฟฟิศที่นี่พนักงานลาออกเหลือแต่หนูมาลีคนเดียวจึงได้เข้ามาช่วยในส่วนการฝึกอบรมพนักงานใหม่ชั่วคราว

“ว่าแต่....ทำไมแกถึงมาสมัครเป็นพนักงานส่งอาหาร”

“เพิ่งลาออกงาน ยังไม่เจองานที่ถูกใจเลย ตอนนี้ก็ยังไม่อยากกลับไปทำงานที่บ้านก็เลยขอแม่อีกหนึ่งปี พอดีเมื่อวานเจอคนรู้จัก อืม....เพิ่งรู้จักดีกว่า แนะนำให้มาสมัครที่นี่ดู จีบว่างๆ อยู่ระหว่างหางานใหม่ก็เลยมาสมัครทำชั่วคราวนะ”

พูดจบพลางนึกถึงชายหนุ่มที่แนะนำงานให้เธอ จึงแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ขยันนะแก ที่บ้านก็ออกจะมีเงิน งานที่บ้านก็มีก็ไม่ไปอยู่สบายๆ อยากมาตากแดด ตากลม เล่นน้ำฝน หมาไล่กวด ตัวดำ ฝ้าขึ้น ตีนกาประทับหน้าอีก”

“พอเลย.....ไม่ให้กำลังใจแล้วยังมาขู่กันอีก ว่าจะไม่คิดเรื่องนี้แล้วนะ...แกจะสอนงานก็รีบสอน เสร็จแล้วเดี๋ยวไปร้านกาแฟกัน”

“ครับ....คุณหนูจีบ”

บีมเริ่มสอนงานฝาจีบใช้เวลาไม่นานฝากจีบก็เข้าใจระบบการทำงานทั้งหมด เหลือแต่ไปเก็บประสบการณ์จริง หนูมาลีเตรียมอุปกรณ์สำหรับการทำงานให้เรียบร้อยทุกอย่างล้วนเป็นสีชมพูหวานไปหมด ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าใส่อาหาร เสื้อแจ็คเก็ต เสื้อยืดแขนยาว ผ้าปิดปากหรือแม้แต่เสื้อกันฝน ฝาจีบและบีมออกจากออฟฟิศไปยังร้านกาแฟเล็กๆ ตกแต่งสไตล์เกาหลี เมื่อถึงร้านฝาจีบไม่ลืมที่จะสั่งเมนูโปรดของเธอ ‘คาปู ไม่หวาน ไม่นม ใส่แต่ฟองนม’ ส่วนบีมสั่งชาเขียวนมและไม่ลืมที่จะสั่งขนมสูตรเฉพาะของร้าน เค้กลูกส้ม และ บลูเบอร์รีชีสเค้ก ทั้งคู่นั่งคุยเรื่องในอดีตตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันจนถึงชีวิตการทำงานจนเพลินร่วมสองชั่วโมง

ณคุณและภาณุขี่รถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าร้านและเดินเข้ามาในร้านพร้อมกันเพื่อมารับออเดอร์ ซึ่งก่อนหน้านี้ทั้งสองแวะกินข้าวเที่ยงด้วยกันที่ร้านข้าวมันไก่ของเจ๊ปิ๋มซึ่งอยู่ปากซอยทางเข้าร้านพอดี เสียงใสๆ ที่คุ้นเคยของหญิงสาวเรียก ณคุณ ต้นเสียงนั่งอยู่โต๊ะถัดไปประมาณสามโต๊ะ ณคุณหันไปตามทิศทางของต้นเสียงจึงได้พบว่าต้นเสียงนั้นคือฝาจีบและที่นั่งร่วมโต๊ะคือชายหนุ่มหน้าตาดี ใจหนึ่งรู้สึกดีใจจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะที่ได้เจอ แต่อีกใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นเป็นใคร เขาไม่รอให้ใจตัวเองเก็บความสงสัยไว้นาน ณคุณพยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงออกทางสีหน้าจึงยิ้มให้ฝาจีบและชวนภาณุไปหาฝาจีบที่โต๊ะเพื่อแนะนำให้ฝาจีบรู้จักเพื่อนของเขา

“ดีใจจังที่เจอ คุณนั่งด้วยกันก่อนมานั่งกับจีบนี่เลย แล้วก็...เพื่อนณคุณ นั่งก่อนนะคะ”

ฝาจีบขยับตัวเองเข้าไปติดผนังเพื่อให้ณคุณนั่งร่วมเก้าอี้บุนวมนิ่มๆ ด้วย ส่วนเพื่อนณคุณนั่งกับบีม ทั้งสองแนะนำเพื่อนของแต่ละคนให้รู้จักกัน

“จีบนี่ภาณุเพื่อนสนิทของคุณเอง ภาณุนี่ฝาจีบไรเดอร์ป้ายแดง”

“สวัสดีค่ะ ภาณุ นี่บีมเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของฝาจีบ เป็นผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการของบริษัทส่งอาหารของเราเอง”

“สวัสดีครับ” ทั้งณคุณและภาณุกล่าวสวัสดีบีม

“สวัสดีครับณคุณ ภาณุ ผมบีมครับ คงจะไม่เคยเห็นหน้ากัน ส่วนใหญ่ผมอยู่สำนักงานใหญ่ครับ เพิ่งได้มาเข้าช่วยงานที่ออฟฟิศสาขานี้ไม่กี่วันเองครับ”

“ถึงว่าไม่เคยเห็นหน้าคุณบีมเลย” ณคุณตอบกลับบีมส่วนภาณุตอบกลับด้วยสายตาและรอยยิ้มเบาๆ ให้บีม........

“จีบสมัครเรียบร้อยแล้ว อุปกรณ์ก็ครบแล้ว พร้อมลุยเลย จีบจะเริ่มงานพรุ่งนี้นะ ขอลองกะเบาๆ ซักสามชั่วโมงก่อนละกันถือว่าฝึกงาน พรุ่งนี้คุณช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้จีบหน่อยได้ไหม จีบกลัวตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก”

“ได้อยู่แล้วจีบ ไหนขอดูหน่อย พรุ่งนี้มีกะว่างกี่โมงบ้างเดี๋ยวคุณช่วยเลือกให้.....กะงานว่างเยอะเลย งั้นเอาเวลาเดียวกับคุณล่ะกัน ประมาณเก้าโมงถึงเที่ยง เอาช่วงเวลาที่ไม่ค่อยวุ่นวาย ลองระบบก่อน พรุ่งนี้คุณมีสองกะเก้าโมงถึงเที่ยงแล้วก็บ่ายสองถึงทุ่ม”

“ดีเลยออกกะช่วงเช้าเดี๋ยวจีบเลี้ยงข้าวเที่ยงคุณนะ โอเคนะ”

“ไม่มีปัญหาครับ” ณคุณแอบอมยิ้มเบาๆ

ขณะที่ณคุณและฝาจีบกำลังคุยกันเรื่องงาน ด้านบีมจึงชวนภาณุคุยอย่างเป็นกันเอง

“ภาณุทำนานแล้วหรือครับ”

“เรียก ณุ ก็ได้ครับ ผมทำมาเกือบปีแล้วครับ สนุกดี เงินก็ดีด้วย งานง่าย สบายๆ ถือว่ามาขับรถกินลม ชมวิวเล่นนะครับ 555555”

“ขับมาตั้งนานแต่ว่าหน้ายังดูดีอยู่เลย ไม่เห็นนิ้วมือดำแดดเหมือนไรเดอร์คนอื่นๆ เลยนะแสดงว่าณุดูแลตัวเองดีมากๆ”

“555555 ก็พอสมควรครับ ไอ้คุณก็พอๆ กันครับ จนใครๆ คิดว่าเป็นสาวอยู่แล้ว 55555”

“มึงนินทาอะไรกูระยะเผาขนหว่ะ เดี๋ยวเหอะไอ้ณุ......” ณคุณค้อนใส่ภาณุตามประสาเพื่อนสนิท

ทั้งสี่คนหัวเราะกันเบาๆ ขำเรื่องที่ชายหนุ่มทั้งสองหยอกกัน

“ออเดอร์ยี่สิบเก้า และ สามสิบ ได้แล้วค่ะ”

เสียงหวานๆ ของน้องบุ๋มบิ๋มเรียกหมายเลขออเดอร์ที่ทำเสร็จ

“ไป....มึง....ทำงาน”

“จีบ คุณไปทำงานก่อนนะ มีอะไรก็ทักมาละกันแล้วพรุ่งนี้เช้าแปดโมงครึ่งเจอกันที่ร้านนี้นะครับ เดี๋ยวคุณเป็นพี่เลี้ยงให้เอง คุณบีมลาก่อนนะครับแล้วค่อยเจอกันใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“ขอบคุณมากนะคุณ เย็นๆ จีบทักหาอีกทีนะ เผื่อจะปรึกษาหน่อย”

“รบกวนทั้งวันก็ได้นะครับ 55555”

หัวใจณคุณตอนนี้เลือดสูบฉีดเร็วผิดปกติจนหน้าแดงระเรื่อด้วยความดีใจ

“ฝาจีบ คุณบีมไปก่อนนะครับแล้วเจอกันอีกที” ภาณุลุกจากเก้าอี้ตาม ณคุณพร้อมกับบอกลา

“แล้วเจอกันใหม่นะครับ” บีมกล่าวลาสองหนุ่ม

สองหนุ่มเดินออกจากร้านไปด้วยหัวใจที่ชุ่มฉ่ำทั้งคู่ ขณะเดียวกันกับสายตาของชายหญิงสองคู่ที่นั่งมองตามหลังชายหนุ่มทั้งสองด้วยความรู้สึกแปลกๆ จนพ้นรัศมีสายตา ฝาจีบและบีมกลับมาคุยกันต่อเกือบชั่วโมงจึงแยกย้ายกัน

ณคุณกลับถึงบ้านหลังจากส่งออเดอร์สุดท้ายให้กับลูกค้า เก็บมอเตอร์ไซค์ที่โรงรถเสร็จเดินเข้าบ้าน พอดีกับเสียงเตือนข้อความเข้าจากภาณุ พร้อมกดอ่านข้อความ

‘แกมีเบอร์โทรกับไลน์ของจีบไหมหว่ะ’

‘มี....แกจะเอาไปทำอะไร’

‘เอ่อหน่า....ส่งมาให้หน่อยนะครับ.....ณคุณสุดหล่อ..........’

‘เออ.....เดี๋ยวส่งให้’

‘ขอบคุณครับ......สุดหล่อ’

ณคุณรู้สึกแปลกๆ กับหัวใจของตัวเองความรู้สึกสับสนปนเปกันไปหมดนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้ในรอบหลายปี........อยากตอบว่า’ ไม่มี’ มันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะหวงเก็บไว้คนเดียวเพราะเขากับฝาจีบไม่ได้เป็นอะไรกัน เพียงแต่ว่า....เธอคือคนที่เขาอยากจะทำความรู้จัก ณ ตอนนี้ แต่ถ้าภาณุชอบฝาจีบอีกคน เขาต้องทำยังไง ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่ลังเลเลยยังไงก็ไม่ยอม แต่นี่เพื่อนที่เขารัก เพื่อนคนเดียวที่ช่วยเหลือเขามาตลอดหากต้องมาผิดใจกันเพราะชอบผู้หญิงคนเดียวกัน.....ทว่าตอนนี้เขายังไม่มีคำตอบสำหรับเรื่องนี้ ขอดูไปก่อนตอนนี้ก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ระหว่างที่ความสับสนในใจกำลังเกิดขึ้น เสียงของหญิงวัยกลางคนได้เรียกชื่อเขามาจากในห้องครัว

“คุณ กินข้าวมาหรือยังลูก กับข้าวเยอะแยะเลย”

“ครับแม่” ณคุณวางกระเป๋า ถอดเสื้อแจ็คเก็ตพาดไว้ที่โซฟาแล้วเดินไปที่ห้องครัวหลังบ้าน

“พ่อกับแม่กินแล้วหรือครับ แล้วทำไมวันนี้กับข้าวเยอะแยะเลย”

“เรียบร้อยแล้วจ๊ะ น้าเอื้องเอามาฝาก ญาติจากเชียงรายมาเที่ยวที่บ้านเลยทำกับข้าวเลี้ยงกัน ก็ทำเผื่อมาให้บ้านเราด้วย ฝีมือการทำอาหารของน้าเอื้องนี่ระดับเชฟโรงแรมห้าดาวเชียวหล่ะ กินเยอะๆ นะลูก แม่ขึ้นห้องไปดูพ่อก่อน”

“ครับแม่”

น้าเอื้องเป็นแม่ของภาณุทั้งสองครอบครัวสนิทกันเหมือนญาติ มีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอดแม้แต่เรื่องอาหารการกิน บ้านณคุณได้กินรสมือของน้าเอื้องแทบจะเกือบทุกมื้อ ครอบครัวของภาณุมีน้ำใจกับครอบครัวเขาขนาดนี้ ถ้ารุ่นลูกต้องมาผิดใจกันเพราะเรื่องผู้หญิงคนเดียว ณคุณไม่อยากจะคิดต่อไปจากนี้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นเขาคงต้องเลือกสิ่งที่ถูกต้องที่ขัดกับใจเขาอีกครั้งแน่นอน......

ระหว่างนั่งกินข้าวมีข้อความจากฝาจีบทักเข้ามา สำหรับเธอคนนี้ทำให้ใบหน้าของณคุณเผยรอยยิ้มละมุนแบบไม่รู้ตัว ความรู้สึกสดชื่นแผ่กระจายภายในตัวทำให้เขาลืมความสับสน วุ่นวายในใจที่เพิ่งเกิดขึ้นไปหมด

‘คุณ จีบเองนะ กินข้าวยัง’

‘กำลังกินเลย จีบหล่ะ’

‘เรียบร้อยแล้ว’

‘จีบเตรียมของเสร็จหมดแล้วไม่รู้ว่าขาดอะไรมั้ง จีบส่งรูปให้ดูนะ..... (สติ๊กเกอร์แมวยิ้ม) ’

‘โอเค....ก็ครบแล้วนะ ไม่น่าจะขาดอะไร’

‘ขอบคุณมาก ตื่นเต้นจัง ไม่เคยทำงานแบบนี้เลย’

‘ครั้งแรก ก็ตื่นเต้นธรรมดา ไม่ต้องห่วง....คุณเป็นพี่เลี้ยงให้เอง’

‘จัดไป 555555’

‘พรุ่งนี้พอกกันแดดมาหนาๆ ละกัน’

‘ไม่พลาด งั้นพรุ่งนี้เจอกันแปดโมงครึ่งนะ’

‘55555 รับทราบครับ (สติ๊กเกอร์น้องหมายิ้มกระดิกหาง) ’

‘ (สติ๊กเกอร์น้องแมววิ่ง) ’

หลังจากกินข้าวเสร็จ ณคุณขึ้นห้องนอน อาบน้ำ นั่งเล่นเกมสักพัก ก็ย้ายตัวเองมาที่หมอนนุ่มๆ ภาพของฝาจีบยังติดตาเขาตลอด ถ้านอนไปทั้งอารมณ์ที่ยังโหยหาคืนนี้คงจะหลับยาก เขานึกถึงนางเอกสาวที่หน้าคล้ายกับฝาจีบทั้งรูปร่างเล็ก หน้าหวานแม้กระทั่งทรงผม ทำให้เขาหายคิดถึงได้ ผลงานของเธอ ณคุณติดตามไม่เคยพลาดซักตอน ภาพของนางเอกสาวถูกเปิดจากมือถือภายในห้องที่มีแสงสลัวๆ จากโคมไฟเล็กๆ บนหัวเตียง.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***