เช้าวันจันทร์ที่สดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่งแดดไม่แรงและมีเมฆเล็กน้อย
วันนี้เป็นวันที่ทุกคนต้องตื่นไปโรงเรียนกัน
'น่าเบื่อจังเลยนะ'
ชายหนุ่มผมดำยาวปิดหน้าที่ทำให้คนไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเท่าไหร่ว่าหน้าเขาเป็นเช่นไร
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโรงเรียน เขาก็เดินเข้าไปด้วยท่าทีเบื่อหน่ายเช่นเคย
'หื้ม วันนี้แปลกแฮะ ไม่เห็นอาจารย์มายืนที่หน้าโรงเรียนเลย'
เขาคิดก่อนจะเลิกสนใจไป ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว
ชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่คิด
ส่วนชายคนนี้ก็คือ เซน นักเรียนแสนธรรมดาและแทบจะเป็นคนที่ไร้ตัวตนเลยก็ว่าได้ แม้แต่ในชั้นเรียนเองก็ตามและไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือกีฬาก็ออกมาในเกณฑ์มาตรฐานแทบทั้งสิ้น
ครอบครัวของเขานั้นมีอยู่4คน ประกอบด้วย แม่ เขาและก็พี่สาวทั้งสองคน แม้ตอนเด็กพวกเขาจะสนิทกันมากแต่ไม่รู้ทำไม พอโตขึ้นพวกเธอทั้งสองก็เริ่มตีตัวออกห่าง
"เฮ้อ อยากดูวันพีชจังนะ แต่เสียดายโลกนี้ไม่มีวันพีช"
เซนบ่น แต่เดี๋ยวนะ ทำไมถึงบอกว่าโลกนี้ไม่มีวันพีชล่ะ? ใช่แล้วล่ะ เซนนั้นไม่ใช่คนของโลกนี้ แต่เป็นคนที่กลับชาติมาเกิดและเข้ามาอาศัยในร่างนี้ได้ไม่กี่เดือนก่อนเท่านั้นเอง
แม้ว่าโลกนี้จะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยกว่าโลกก่อนของเขามากแต่ทว่าสื่อบันเทิงกลับน้อยนิดจนน่าใจหาย นั้นทำให้โอตาคุอย่างเขาแทบจะลงแดงตายไปวันๆ
แต่ก็โชคดีที่สมองของเขามันพิเศษที่สามารถจำลองภาพต่างๆได้ราวกับได้ไปอยู่ที่นั้นและทำสิ่งต่างๆตามที่คิดจริงๆ
'เป็นปลื้มซ่ะจริง'
แกร๊กๆ
เสียงช็อตของลำโพงโรงเรียนดังขึ้น เรียกความสนใจของเขาและนักเรียนแถวนั้นได้เป็นอย่างดี
"ประกาศ ขอเชิญให้นักเรียนทุกคนมารวมกันที่หอประชุมโรงเรียนโดยเร็ว"
เสียงประกาศดังขึ้นอีกสองสามครั้งก่อนจะเงียบไป
(ไปทำอะไรวะ มึงรู้ป๊ะ)
(จะไปรู้ได้ไงล่ะ กุก็มากับมึง ไปถึงก็รู้เองแหละ)
(ขออย่างเดียว อย่าเกี่ยวกับการสอบก็พอ)
เสียงพูดของนักเรียนบริเวณโดยรอบดังขึ้น
'ดีเลย แบบนี้ก็ไปแอบหลับในหอประชุมดีกว่า ง่วงชิบ เมื่อคืนไม่น่าโต้รุ่งเลยเรา'
เขาคิดก่อนจะหันหน้าไปทางหอประชุมและเดินไปด้วยท่าทีเรียบเชย
เห็นเขาทำตัวนิ่งๆงี้ คนอื่นก็คงคิดว่าเขาเป็นพวกขี้แอ๊คล่ะสิ้ ถ้าผมจะยินนี้จะตะโกนใส่เลยว่า "แม่นแล้ว" เอาจริงก็ไม่ได้ทำเพราะแอ๊คหรอก มันแค่ไม่รู้จะทำสีหน้ายังไง นิสัยนี้เป็นมาตั้งแต่โลกก่อนแล้ว เพราะงั้นนี้จึงเป็นเอกลักษณ์ของเขาเลยก็ว่าได้เรื่องความหน้านิ่งนี้
พอมาถึงหอประชุมก็เห็นคนอยู่เต็มไปหมด เขาก็รีบเดินเข้าไปเลือกที่นั่งเป็นแถวหลังสุดที่ไม่เป็นจุดเด่นเพื่อจะได้แอบงีบหลับได้โดยไม่มีใครเห็น
'หื้ม ทำไมเก้าอี้ถึงดูดีงี้วะ เห็นปกติใช้แต่เก้าอี้พลาสติกธรรมดา สงใสครั้งนี้จะงานใหญ่แฮะ'
เขานั้งลงก่อนจะมองเก้าอี้ดีๆก็พบกับเลขเขียนกำกับไว้ด้วย แต่ก็เลิกสนใจไป
.
"สวัสดีนักเรียนทุกคน พวกเรามาจากบริษัทนิว โรงเรียนนี้ได้ถูกรับเลือกให้เข้ารับการทดสอบเครื่องอ่านความทรงจำได้ครับ"
"ถ้าใครที่อยากจะแสดงความทรงจำสุดเจ๋งของทุกท่านให้คนทั่วโลกชมก็เชิญขึ้นมาได้เลยนะครับ"
เสียงพิธีการประกาศขึ้นมา
(เอาจริงดิ้ โรงเรียนเราเนี่ยนะ)
(โคตรเจ๋ง แบบนี้ต้องโชว์การเล่นปิงปองสุดเจ๋งให้ทุกชมแล้ว)
(อย่างนายอ่ะนะเจ๋ง ขำ)
(มีแค่พวกดาวโรงเรียนเท่านั้นแหละที่จะถูกเลือกไป)
เซนที่นั่งฟังอยู่พอรู้ว่าเป็นอะไรก็เลิกสนใจไปก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นการถ่ายทอดสดที่โรงเรียนเขาอยู่เต็มไปหมด
'ก็นะ โลกนี้ไม่มีสื่อบันเทิงอะไรเลยหนิ แถมความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์มันก็สุดยอดอยูแล้ว'
การถ่ายทอดสดครั้งนี้มีผู้ชมเข้าไปแล้ว200กว่าล้านคน มันสามารถพลิกหน้าประวัติศาสตร์การถ่ายทอดสดได้เลยกับจำนวนคนขนาดนี้ถ้าอยู่ในโลกเก่าเขาล่ะนะ
เพราะด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่ทำให้คนที่ป่วยจนเสียชีวิตนั้นแทบจะไม่มีเลย ยกเว้นเรื่องอายุขัยที่ช่วยไม่ได้เท่านั้น
เพราะงั้นโลกในตอนนี้จริงนี้จำนวนคนอยู่มากๆเลยยังไงล่ะ
"เอาหล่ะครับ งั้นก็ขอเชิญ คนที่อยากทดสอบขึ้นมาเลยครับ"
ถึงพิธีกรจะพูดแบบนั้นแต่ความจริงแล้วพวกเขาได้คัดตัวคนที่จะได้ขึ้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกดาวโรงเรียนทั้งหลายที่จะช่วยเป็นหน้าเป็นตาแก่โรงเรียนทั้งหลาย
[อู่ว การเตะของเขาช่างเชียบคมจริงๆ]
[แบบนี้ได้เข้าสโมสรดีๆในอนาคตแน่]
[สาวสวยคนนี้อย่างกับเน็ตไอดอลเลยว่าไหม?]
[ถ้าขาดเหลือเรื่องเงินทักมาได้เลยนะแม่หนู]
[ไปไกลๆเลยไอ้เฒ่าหัวงู]
[+1]
"เอาหล่ะครับ งั้นก็ขอเชิญคุณ อาเรียขึ้นมาทดสอบเลยครับ"
พูดเสร็จ สาวสวยผมยาวสีขาวสะลวยก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เครื่องทดสอบทันที ทันทีที่อาเรียเดินไปก็ราวกับสะกดให้ทุกคนแทบหยุดลมหายใจ เพราะหญิงสาวที่ทุกคนเห็นไม่ต่างจากนางฟ้าเลยยังไงล่ะ
(คุณอาเรียยังสวยเหมือนเคยเลยนะ)
(คุณอาเรีย! โปรดคบกับผมด้วยเถอะครับ!!)
[นางฟ้า]
[เชี้ย ฉันไม่เคยเจอใครที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลยวะ]
[นี้มัน รักแรกพบ]
*[ -- ] ความคิดเห็นในแชท
*( -- ) คนอื่นพูดแสดงความเห็น
*" -- " พระเอกหรือตัวละครส่วนสำคัญพูด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 27
Comments