ep5

" นี่มันใส่เรื่องตลกไหม แต่ว่าของนายเหอะเป็นไงบ้าง ฉันเห็นนะ นายก็น่างิกหน้างอพอๆกับฉันล่ะ "

          กรีนพูดออกมาก่อนจะจิ๊ปาก จิ๊คอ ใส่ผม ผมนี่จากขำล่ะหยุดขำทันทีเลยครับ เมื่อต้องพูดถึงเพื่อนร่วมห้อง ที่มีนิสัยเย็นชาเป็นอะไรอย่างงั้น แถมน่ามึนๆแบบนั้นอีก พูดไป พูดมาก็นึกถึง ตอนหมอนั่น กอดผมไม่ยอมปล่อยนี่อีก คิดมาถึงตอนนี้ล่ะหงุดหงิด

         " สีหน้าแบบนี้ คงจะไม่พอใจเพื่อนร่วมห้องตัวเองมากเลยสินะ "

           " ใครจะไปพอใจล่ะ ทั้งเย็นชา หน้ามึน อยู่ร่วมห้องล่ะคงน่าหดหู่มากอ่ะ ไม่เข้าใจ ทำไมสภาถึงใช้การจับคู่แบบนี้ อยากจิร้องไห้ เฮ้อ "

          " อย่าว่าแต่นายเลยควีน ฉันก็ไม่ต่างอะไร ต้องมาอยู่ร่วมห้องกับไอ้โรคจิตนั่น คิดล่ะสยอง "

          " เดียวเราเอาของไปไว้ห้องกันดีกว่า และไปปาร์ตี้ให้หายเครียดดีกว่าเนอะ เปิดเทอมวันแรกนี่น่า "

            ผมบอกกรีนและยิ้มโชว์ฟันขาวให้กรีนดูช่ะเลย เราต่างพยักหน้าใส่กัน และก็แยกย้ายไปห้องใครห้องมัน ผมก้มมองกุญแจห้องในมือ ก็อดถอดหายใจไม่ได้อีกตาม

ณ  ห้องพัก

            ผมเปิดประตูห้องเข้ามา แบบหดหู่ที่สุด เมื่อคิดว่าต้องนอนเตียงเดียวกับหมอนั่นผมยอมไปนอนที่โซฟา ไม่ก็ที่พื้นดีกว่าช่ะอีก

            เมื่อผมเข้าม

าในห้องก็ว่างกระเป๋า เดินไปสำรวจให้ทั่วบริห้องที่ผมต้องพักอาศัยอยู่กับไอ้คนแปลกหน้านั่น จัดว่าครบเลยล่ะ เหมือนคอนโดเล็กๆเลย  มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องรับแขก ห้องน้ำ และห้องนอน วิวก็สวยดี น่าอยู่มาก แต่ถ้าให้ดีขอไม่อยู่กับไอ้หมอนั่นไม่ได้หรอไง

           " จะยืนขว้างประตูอีกนานไหม "

           ผมสะดุ้งและหันไปมองทางต้นเสียงที่เอย เสียงเรียบๆ เย็นชา และหน้าตาไม่รู้สึกรู้สาอะไรนั่นอีก เห็นล่ะหงุดหงิด ผมเดินลากกระเป๋าตัวเองไปยังตู้เสื้อผ้าทันที ในห้องมีตู้สองหลัง สีขาวกับสีดำ และแน่นอนผมเลือกสีขาว สีดำให้ไอ้หมอนั่นมันไป ผมเอาเสื้อผ้าข้าวของตัวเอง มาจัดเรียงใส่ตู้เสื้อผ้าทันที

           " คุณนอนบนที่นอนไปนะ เดียวผมไปนอนที่โซฟา ไม่ก็จะเอาฟูมานอนเอง "

           ผมบอกหมอนั่น และจัดเรียงของตัวเองต่อไป และหันไปเปิดเพลงฟัง ระหว่างจัดของต่อ

           " อืม ก็ดี "

            ผมเบะปาก และไหวไหล่เล็กน้อยด้วยไม่สนใจ ผมรู้หรอกว่าไอ้หมอนี่มันเลือดบริสุทธิ์ ผมไม่อยากมีปัญหากลับมัน อะไรยอมได้ก็ยอมนั่นล่ะนิสัยผม

           " นายเรียนคณะอะไร? "

          หมอนั่นมันถามผมหรอ!? ผมหูเพี้ยนป่ะเนี่ย และจะมาถามผมเพื่อไรว่ะ?

          " นายถามผมหรอ? "

          " และฉันคุยอยู่กับผีหรอไง ในห้องก็มีแค่ฉันกับนาย "

            ดูมันพูดสิ และดูทำหน้าทำตานั่นอีก มันหน้าหงุดหงิดชะมัด หน้าอ้อนเท้าขนาดนี้

             " แพทย์สภา และนายล่ะ "

             ผมตอบและถามออกไป เป็นมารยาทแค่นั้นล่ะ ไม่ได้อยากรู้อะไรมากมาย

             " แพทย์สภาเหมือนกัน นายเป็นเด็กใหม่หรอ? "

             " อืมเด็กใหม่ พึ่งเข้าเรียน ว่าแต่ถามทำไม "

               พูดตอบคำถาม และหันไปถามมองนั่นบ้าง ใจผมแบ่วนะที่รู้ว่าหมอนั่นก็เรียนแพทย์สภาแบบผมเหมือนกัน เจอหน้าที่ห้องไม่พอ ยังต้องไปเจอหน้าหมอนี่ที่คณะอีก อยากจะร้องไห้ เป็นภาษามนุษย์ต่างดาวจริงๆ

              " ฉันเป็นรุ่นพี่นาย "

               โอเค!! คำตอบสั้นได้ใจความ ตอนนี้ผมอยากร้องไห้จริงๆ เป็นรุ่นพี่ที่คณะอีก สวรรค์เล่นตลกไรกับผมเนี่ย และอะไรไอ้ท่า ที่นั่งบนขอบโต๊ะ กอดอก และสีหน้าแบบกวนเท้านั่นอีก ผู้หญิงเห็นคงใจ ใจสั่น ใจละลาย จะเป็นลม คงจะหลงน่าดู แต่กับผม กูหมั่นไส้เว้ย จะดูดีไปไหนว่ะเนี่ย

            " และผมต้องสนใจไหมครับ รุ่นพี่ก็ส่วนรุ่นพี่ จะเป็นรุ่นพี่ก็ตอนอยู่ในคณะ ส่วนนอกคณะก็ธรรมดาทั่วไป "

             ผมพูดและไหวไหล่เล็กๆ ผมตอบปกตินะ แบบที่ผมคิดเลย และผมก็ไม่ได้อยากได้หมนี่เป็นเพื่อนร่วมห้อง หรือรุ่นพี่ที่คณะเลยด้วยซ้ำ

             " ฝีปากกล้าดีนี่!! "

              " ผมพูดเรื่องจริง ผมคิดอะไรผมก็พูด เพราะที่ผมพูดไปมันไม่มีอะไรผิด และอีกอย่างผมก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนร่วมห้องกับคุณนิ "

            " หึ ปากดีให้ตลอดนะ "

            Why!? ผมปากดีตรงไหนที่ไอ้หมอนั่นว่าล่ะเนี่ย พูดเสร็จล่ะเดินหนีไปอีก ทิ้งความงง งวยไว้ให้ผมสงสัยอีก ไอ้หมอนี่มันอะไรของมันว่ะเนี่ย!!!

________________________

เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!