ธันวาเพิ่งวางผ้าขนหนูลงบนโต๊ะข้างเตียง เขาเอื้อมมือเสยผมของไลก้าเบาๆตรวจดูว่าผมแห้งพอหรือยัง แต่ดวงตาเรียวคมกลับเผลอจ้องใบหน้าอีกฝ่ายใกล้ๆอย่างลืมตัว ไลก้ายิ้มกว้าง ดวงตาหยีด้วยท่าทีสบายใจ และนั่นเองที่ทำให้หัวใจของธันวาเต้นแรงเสียจนรู้สึกเหมือนมันดังสะท้อนอยู่ในหู
(ใจเย็นสิธันวา… อย่าทำอะไรบ้าๆ)เขาพยายามเตือนตัวเอง แต่พอเห็นรอยยิ้มสดใสของเด็กตรงหน้า ความพยายามทั้งหมดก็พังทลายลงทันที
ก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว ริมฝีปากกลับโน้มลงไปกดเบาๆที่หน้าผากของไลก้า—สัมผัสสั้นๆที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่กลับทำให้เจ้าของรอยยิ้มสดใสชะงักค้างทั้งตัว
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ไลก้ารีบยกมือแตะหน้าผากตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา“พ…พี่ธันวา… เมื่อกี้…”เสียงติดขัดด้วยความตกใจและหัวใจที่เต้นแรงไม่ต่างกัน
ธันวาเองก็สะดุ้ง รีบผละออกทันที ใบหูแดงจัดอย่างชัดเจน แม้สีหน้าจะพยายามตีมึนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ปลายนิ้วที่เผลอกำแน่นก็บอกถึงความประหม่าที่เอาไม่อยู่
“เอ่อ…ก็แค่…ให้รางวัลที่นั่งให้เช็ดผมดีๆน่ะ” เขาแกล้งพูดกลบเกลื่อน แต่เสียงกลับสั่นเล็กน้อย
ทว่าคำแก้ตัวนั้นไม่รอดพ้นสายตาของไลก้า รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นทันที “โห…รางวัลแบบนี้ผมอยากได้ทุกวันเลยนะครับ”
ธันวารีบเบือนหน้าไปอีกทาง ร้อนวูบจนถึงปลายคอ “พูดมาก ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนอีก” น้ำเสียงเข้มพยายามปิดบังความเขินที่ทะลักออกมาจนควบคุมไม่อยู่
แต่ไลก้าเพียงหัวเราะเบาๆอย่างคนที่พอใจเต็มที่ ดวงตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ ก่อนจะโน้มตัวมากอดเอวธันวาแน่นแล้วดึงเข้ามาใกล้จนไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย…!” ธันวาอุทาน แต่ร่างก็ถูกแรงของเด็กหนุ่มดึงจนเสียหลัก เซถลาล้มลงไปนั่งบนตักของอีกฝ่าย
“ไลก้า—!” เขาเรียกชื่อแฟนเด็กด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันจะได้ตั้งหลัก ร่างก็ถูกผลักเบาๆจนแผ่นหลังแนบลงกับที่นอน
และก่อนที่ธันวาจะได้โต้แย้ง ร่างสูงของไลก้าก็คร่อมทับไว้ เสียงลมหายใจอุ่นๆของเด็กหนุ่มอยู่ใกล้เสียจนทำให้หัวใจเต้นรัว
“อย่ามองผมเหมือนเด็กอีกแล้วสิครับ…” ไลก้าพูดเสียงแผ่ว แต่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ในสายตา
“ไล…ก้า! เดี๋ยว—” ธันวายังไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากของเขาก็ถูกปิดลงด้วยสัมผัสร้อนแรงที่โถมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว
จูบแรกนั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อนผสมความอ่อนโยน ไลก้ากดริมฝีปากลงแน่น ขณะที่ธันวาดิ้นขลุกขลักเล็กน้อย มือยกขึ้นดันอกอีกฝ่ายไว้ แต่แรงกลับไม่พอจะผลักออก(นี่มันบ้าไปแล้ว…! แต่ทำไมถึงไม่อยากหยุดเลยสักนิด…)
ลมหายใจทั้งสองพันกันวุ่น เสียงหัวใจดังแข่งกับความเงียบของห้องราวกับจะระเบิดออกมาในทุกจังหวะ ธันวาหลับตาแน่นในที่สุด ปล่อยให้ความอุ่นร้อนนั้นครอบคลุมหัวใจตัวเองทีละน้อย…
💜💜💜
