มีเเม่เป็ดตัวหนึ่ง เธอจากลูกอันเป็นที่รักและสามีของเธอไป
แม่เป็ดตัวนี้อาศัยอยู่เมืองสวรรค์ วันทั้งวันเธอเฝ้ามองลูกน้อยของเธอ อยู่อย่างนั้น ตั้งเเต่ต้นปีจนถึงปลายปี
และสุดท้ายเธอก็ทนความคิดถึงไม่ไหว พอถึงร
ฤดูฝนเธอจึงแอบขึ้นรถไฟแห่งสายน้ำ ลงมายังโลก
และแล้วเธอก็ได้เจอลูกน้อยได้เจอสามีและสุดท้ายก็ได้ใช้ชีวิตกับพวกเขาอีกครั้ง เธอมีความสุขมากทุกอย่างเต็มไปด้วยความสุข
มีความสุขก็ต้องมีความทุกข์ใช่ไหมละมันเป็นของคู่กันอยู่แล้ว
วันวันหนึ่งที่เป็น เหมือน กับวันปกติทั่วไป
แม่เป็นรู้ดีว่าวันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องกลับไปยังเมืองสวรรค์แล้ว วันนี้ลูกน้อยมาออดอ้อนขอให้เเม่เป็ดพาไปทานอาหาร
อร่อยๆ แม่เป็ดได้แต่ทำหน้าหนักใจพร้อมกับปฏิเสธลูกไป
ลูกน้อยเสียใจแต่ก็ได้เพียงแค่พูดว่าไม่เป็นไร
ในตอนเย็นเองแม่เป็ดบอกกับพ่อเป็ดและลูกว่าแม่เป็นจะไปซื้อของมาทำกับข้าวสักหน่อย และออกจากบ้านไปโดยไม่บอกอำลาใคร
แม่เป็ดไปยังรถไฟเเห่งสายน้ำและรถไฟเเห่งสายน้ำพาแม่เป็ดไปยังเมืองสวรรค์ดังเดิม เธอเสียใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
สุดท้ายพ่อเป็ดก็รู้ความจริงเขาได้รู้จากสมุดบันทึกที่เธอเขียนเอาไว้ พ่อเป็ดได้แต่ร้องไห้อย่างเงียบๆ พ่อเป็ดบอกกับลูกว่าแม่เป็ดต้องออกไปทำภารกิจ แม่จะต้องกลับมาในเร็วๆนี้แน่
พ่อเป็ดบอกลูกไปอย่างนั้น
ทั้งที่เขาก็รู้ดี ว่าเธอ "อาจจะไม่กลับมาอีก"
Goodbye my wife/mother duck
We will always love and miss you.
meet again...
