สวัสดีครับผมชื่อ " ภาคิน " ส่วนไอ้คนที่ยืนข้างๆ
ผมเนี่ยชื่อ " ภาค " เราสองคนรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ
ผมไปไหนมาไหนก็มีแต่มันนี้แหละที่คอยตามผมไปทุกที่
ไม่ว่าจะเป็นตอนเรียนมัธยมหรือมอปลายเราสองคน
ก็จะอยู่ห้องเดียวกันตลอดเวลาจับบัดดี้เพื่อทำงานสองคน
ผมก็อยู่แต่กับมันนี้แหละผมนี้ออกแนวนักเลงส่วนมันนี้ออก
แนวเด็กเรียนจัดแต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่เคยทิ้งผม
มันคอยให้ผมลอกการบ้านมันทุกทีที่ผมไม่ทำผมนี่
ก็ชอบลอกของมันอยู่เรื่อยเลยเพราะถูกมั้ง
แต่จุดพีคมันอยู่ตรงนี้แหละคือผมคิดว่าจบมอปลาย
แล้วจะไม่ได้เจอมันอีกที่ไหนได้มันสอบเข้ามหาลัย
ที่เดียวกับผม ผมอึ้งอยู่เพราะมันเรียนเก่งแต่มันจะ
มาสอบเข้าที่เดียวกับผมทำไมด้วยความสงสัยนั้น
ผมก็เลยไปถามมันว่า "เฮ้ย ไอ้ภาคมึงมาได้ไง"
แล้วดูคำตอบมันนะ ก็ถ้าไม่มีกู " เด็กน้อย"
อย่างมึงจะอยู่ได้ไง?
ภาคิน "เด็กน้อยเชี้ยอะไรว่ะ"
ภาค "ก็มึงไงเด็กน้อย"
ภาคิน "อย่ามาเรียกกูแบบนั้นนะโว้ย"
ภาค " ทำไมกูจะเรียกไม่ได้หืม?"
ตึก ตึก ตึก
นั้นและครับจุดเริ่มต้นหลังจากเรียนจบผมก็ไม่ได้ทำงาน
เพราะไอ้ภาคเนี่ยมันบอกให้ผมอยู่เฉยๆรอใช้เงินมัน
ผมก็เลยเป็นเด็กดีรอใช้เงินมัน มันเรียกผมเด็กน้อยตลอด
เหตุผลที่มันเรียกได้คือผมบอกมันไปว่าถ้าอยากเรียกกู
เด็กน้อยมึงต้องจ่ายเงินมาหนึ่งล้านบาทและใช้ครับ
มันจ่ายให้ผม ผมเลยให้มันเรียกว่าเด็กน้อย
...........รอภาคสองค่ะ..............
