วันแรกของการเปิดเทอม ห้องเรียนยังเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เสียงทักทายของเพื่อน ๆ ดังระงมไปทั่ว เฟล์มกำลังเก็บหนังสือใส่โต๊ะเงียบ ๆ อย่างคนไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย
ทันใดนั้นมีเสียงดัง “โครม!” ตามด้วยเสียงล้อหมุนของจักรยานที่ล้มลงหน้าห้อง ทุกคนหันไปมอง…เด็กชายคนหนึ่งกำลังพยายามลากจักรยานเข้ามา พร้อมรอยยิ้มแหย ๆ
"โทษที ๆ พอดีรีบไปหน่อย เลยเบรกไม่ทัน ฮะ ๆ" เด็กคนนั้นยกมือเกาหัวพลางหัวเราะอย่างไม่รู้สึกรู้สา
เฟล์มมองภาพนั้นแล้วแอบหัวเราะตามเบา ๆ เพราะเจ้าของรอยยิ้มทะเล้นที่เข้ามาพร้อมความวุ่นวายก็คือ "นัตน์" คนที่นั่งข้าง ๆ เขาในวันนั้นเอง
"ที่นั่งตรงนี้มีคนนั่งยัง?" นัตน์ถามเสียงใส ๆ พลางวางกระเป๋าลงอย่างไม่รอคำตอบนัก
"ยัง…ไม่มี" เฟล์มตอบสั้น ๆ พลางหลบสายตา แต่ก็แอบสังเกตเห็นว่า แสงแดดเช้านั้นสะท้อนที่เส้นผมและรอยยิ้มกวน ๆ ของนัตน์จนทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอย่างน่าประหลาด
"ไม่รู้จักมารยาทบ้างหรือยังไง"
"แฮะๆ"
ตั้งแต่วินาทีนั้น เฟล์มก็รู้แล้วว่า…ความสงบสุขของเขาอาจไม่เหลืออีกต่อไป นขณะเดียวกัน เขาก็แอบดีใจอยู่ลึก ๆ ที่ได้เจอเด็กชายคนนี้ในวันนั้น
ช่วงเวลาที่ผ่านไหลไปดั่งสายน้ำ กำลังค่อยๆขับเคลื่อนไปอย่างช้าๆ
"เฟล์ม~" น้ำเสียงทะเล้นดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มกวน ๆ ของนัตน์ที่เรียกเพื่อนสนิท
"อะไรอีกล่ะนัตน์ ไม่อ่านหนังสือสอบหรือไง คาบต่อไปก็ฟิสิกส์แล้วนะ" เฟล์มบ่นเสียงพึมพำ แม้ปากจะว่า แต่หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงทุกครั้งที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้
"แหม~ เรื่องสอบน่ะเรื่องเล็ก เดี๋ยวลอกเฟล์มเอาก็ได้" นัตน์หัวเราะเบา ๆ พลางนั่งลงข้าง ๆ เพื่อน "อ่านไปก็ไม่เข้าหัวหรอก เราว่าเล่นเกมยังดีกว่านะ ถือว่าพักสมองบ้างไง"
"พักสมองเยอะ ๆ เดี๋ยวสมองก็เน่าเอาหรอก" เฟล์มหน้าขึ้นสีแต่ยังทำเสียงรำคาญกลบเกลื่อน
นัตน์เหลือบมองเฟล์มอยู่นาน ราวกับคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะฉวยหนังสือจากมืออีกฝ่ายไปหน้าตาเฉย
"นี่! นัตน์ คืนหนังสือมานะ!" เฟล์มขมวดคิ้วทันที
"มาเล่นเกมกับเราก่อนสิ แล้วจะคืน" นัตน์ยักคิ้วท้าทาย
"เกมอะไร?" เฟล์มถามอย่างไม่ไว้ใจ
"เกมเป็นแฟนกับเราไง~" นัตน์หัวเราะคิกคักอย่างสะใจที่ได้แกล้งเพื่อน
"พ…พูดอะไรออกมาน่ะ!!!" เฟล์มร้องลั่น หน้าแดงจัดจนถึงใบหู
"แกล้งเฟล์มแบบนี้ สนุกจังเลยน้า~" ว่าแล้วนัตน์ก็โน้มตัวไปหอมแก้มเพื่อนหนึ่งที ก่อนกระซิบข้างหูเสียงนุ่ม "ถือว่าเฟล์มตกลงแล้วนะ"
พูดจบ เขายื่นหนังสือคืนให้ แล้วลุกเดินออกไปพลางโบกมือพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทิ้งให้เฟล์มยืนตัวแข็ง ใบหน้าร้อนผ่าว
"ไอ้นัตน์! แกล้งกันอีกแล้วนะ!!!" เฟล์มตะโกนตามหลัง แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ห้ามใจไม่ให้ยิ้มออกมาไม่ได้
...
บันทึกเล็ก ๆ
การแอบชอบเพื่อน…ต่อให้ถูกแกล้ง ก็ทำให้หัวใจพองโตได้เหมือนกันนะ ถึงเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ตาม เรื่องนี้ก็เหมือนกับเพื่อนของไรท์ ที่แอบชอบใครบางคนมาตั้งแต่ม.ต้น จนขึ้นม.ปลายได้อยู่ห้องเดียวกัน ถึงจะรู้ว่าคงเป็นรักข้างเดียว…แต่ความรู้สึกนั้นก็ยังทำให้ยิ้มได้เสมอ
