สายลมเย็นพัดผ่านใบไม้สีเขียวขจีในสวนหลังบ้านของเรือนไม้หลังเก่า ริ้วแสงอาทิตย์ยามเย็นทาบทาลงบนใบหน้าคมของริน รอยยิ้มบางๆ เกิดขึ้นบนริมฝีปากของเขาขณะมองดูเงาของคนรักกำลังวาดภาพอยู่บนกระดาษ
“กำลังวาดอะไรอยู่ล่ะ?” รินถามเบาๆ ขณะเดินเข้าไปใกล้
“วาด...เธอ” อาทิตย์ตอบพลางยิ้ม เขายกภาพวาดขึ้นให้รินดู ภาพนั้นเป็นภาพร่างของรินที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ ใบหน้าของรินในภาพดูอ่อนโยนและสงบ
“สวยมาก” รินชม “แต่ฉันคิดว่าเธอวาดภาพฉันไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่”
“ไม่จริงหรอก” อาทิตย์หัวเราะ “ฉันวาดเธอจากใจ ไม่ใช่จากรูปร่างหน้าตา”
รินหัวเราะเบาๆ เขาเดินเข้าไปกอดอาทิตย์จากด้านหลัง อาทิตย์วางพู่กันลงและหันกลับมาสบตา ริน
“ฉันรักเธอ” รินกระซิบเบาๆ
อาทิตย์ยิ้มกว้าง “ฉันก็รักเธอเช่นกัน”
ทั้งสองยืนกอดกันนานสองนาน จนกระทั่งแสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า
ความรักของรินกับอาทิตย์เริ่มต้นขึ้นจากความบังเอิญ รินเป็นนักเขียนหนุ่มที่ย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้เพื่อหาแรงบันดาลใจในการเขียนนวนิยายเรื่องใหม่ ส่วนอาทิตย์เป็นศิลปินหนุ่มที่อาศัยอยู่บ้านใกล้เคียง
วันหนึ่ง รินได้พบกับอาทิตย์ที่ร้านกาแฟใกล้บ้าน ทั้งสองคุยกันถูกคอ และเริ่มนัดเจอกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกดีๆ ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของทั้งสองคน
แต่ความรักของพวกเขาก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป
“ฉันไม่รู้ว่าครอบครัวของเธอจะยอมรับฉันได้หรือเปล่า” อาทิตย์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“ฉันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น” รินจับมืออาทิตย์แน่น “ฉันจะทำให้ครอบครัวของฉันยอมรับเธอ”
รินรู้ดีว่าความรักของเขากับอาทิตย์เป็นเรื่องยาก แต่เขาไม่เคยคิดจะยอมแพ้
เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ให้ครอบครัวของเขาเห็นว่าอาทิตย์เป็นคนดี และเหมาะสมกับเขา
ในที่สุด ครอบครัวของรินก็ยอมรับอาทิตย์
“ฉันดีใจที่เธอได้เจอคนที่รักเธอจริง” แม่ของรินพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉันก็เช่นกัน” รินตอบ
รินกับอาทิตย์ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
พวกเขามีความรักที่มั่นคง และความเข้าใจซึ่งกันและกัน
แม้จะมีอุปสรรคมากมาย แต่ความรักของพวกเขาก็ยังคงอยู่ยั่งยืน
“ฉันรักเธอ” รินกระซิบเบาๆ ขณะจูบอาทิตย์อย่างอ่อนโยน
“ฉันก็รักเธอ” อาทิตย์ตอบกลับ
ดวงใจของทั้งสองดวงเชื่อมต่อกันอย่างแนบแน่น
ราวกับว่าพวกเขาถูกกำหนดมาให้พบกัน
และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป
(เรื่องนี้เป็นยังไงบ้างคะ ดีไม่ดีบอกกันด้วยนะคะ.เป็นคนแต่งนิยายไม่ค่อยเก่งถ้าผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ)
