สายฟ้าลอยมาจากทางทิศใต้ของทะเลสาบมาหยุดที่ตลาดนัดซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของชนเผ่าทุกเชื้อชาติ " เราเพียงมาเยือนเมืองพวกท่านแต่ไม่ได้มารับผิดชอบชีวิตของใครทั้งนั้นเพราะงั้นโปรดอย่าคาดหวังจากสายฟ้าเช่นเราเลย " เสียงของสายฟ้าไม่ได้ดูอ่อนโยนเพื่อให้ใครมาบูชาตนหรือแข็งแรงเหนือใครเลยแต่กลับเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นยังไงยังนั้น เมื่อสายฟ้าผ่านหายไปทุกคนชนเผ่าหลับไม่ตื่นแถมร่างกายก็ขยับเองเหมือนยังกะหุ่นเชิดที่เหล่าหมอผีสายดำทำพีธิกรรมผูกวิญญาณไว้ให้รับใช้ตน เป็นเช่นนั้นนานจนจบฤดูฝนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภัยธรรมชาติต่อทุกสิ่งมีชีวิตพอถึงเดือนกุมภาพันธ์วันที่32สายฟ้านั้นก็วนกลับมาอีกครั้ง " ถึงเราเคยบอกครั้งก่อนว่าจะไม่ได้รับผิดชอบชีวิตของใครแต่ดูเหมือนว่าพวกท่านคงไม่อาจพ้นคำสาปจากแม่มดได้หากไม่มีเรา " เสียงจากสายฟ้ากล่าวออกมาอย่างกับอดสงสารเหล่าผู้คนชนเผ่านี้ไม่ได้เลยเขาเลยอวตารลงมาจุติเป็นเทพีให้พวกเขาพ้นคำสาปจากแม่มด " เราจะอยู่จนกว่าพวกท่านสิ้นคำหมั้นสัญญากับแม่มด เมื่อถึงตอนนั้นเราจะกลับไปอยู่ที่ของเราตลอดกาล แต่เมื่อใดก็ตามที่แม่มดปรากฏตัวมาทวงคำหมั้นสัญญาจากพวกท่าน เราไม่สามารถช่วยเรื่องใดพวกท่านได้อีกต่อไป " สิบสองสัปดาห์ผ่านมาสายฟ้าที่ได้จุติลงมาเป็นอวตารเทพีสายฟ้าเพื่อให้ชาวชนเผ่าพ้นคำสาปจากแม่มด เขาถูกชาวชนเผ่าทรยศหักหลังทำร้ายจิตใจจนสลายกลับไปเป็นสายฟ้าเช่นเดิม " เวลาเลยเที่ยงคืนแม่มด เธอจะมาทวงคำหมั้นสัญญาจากพวกท่าน และสิ่งนี้เป็นคำเตือนจากเรา " พอสิ้นเสียงสายฟ้าเขาก็ได้กลับไปอยู่ที่ตนครวอยู่แล้วไม่วนกลับมาพบเจอชาวชนเผ่าอีกเลย ส่วนแม่มดนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นวิญญาณที่ชาวชนเผ่าชนจับฆ่าบูชาให้เทพีสายฟ้าองค์ก่อน และแล้วจุดจบของชาวชนเผ่าก็กลายเป็นเรื่องเล่าขาน บางทีก็เป็นเพียงเมืองที่เอาไว้กักขังพวกผีชั่วร้ายจากนรกที่เหล่ายมทูตไม่สามารถควบคุมได้เลยสร้างเมืองลับแลเพื่อกักขังโดยเฉพาะ
